Kort Braziliaans – 28 september

NIEUWSOVERZICHT // Elke zaterdag een korte kijk op de Braziliaanse week die was. Met deze keer Dilma die de show steelt, banken die staken en lucht die stinkt.

Op de dag af een week nadat ze haar voor eind volgende maand geplande staatsbezoek aan de VS afzegde (oeps, ‘uitstelde’), was de Braziliaanse president Dilma Rousseff dan toch in Amerika. Niet om in Washington met Barack Obama te dineren, maar om hem in New York ongezouten de les te lezen. 

Zien?

Haar toespraak, waarmee ze de algemene vergadering van de VN opende – Brazilië spreekt bij deze gelegenheden altijd eerst, omdat het land in 1945 als eerste lid werd – was dinsdag wereldnieuws. Obama, die meteen na Rousseff sprak, deed of zijn neus bloedde.

Precies wat Dilma Rousseff met haar toespraak bereikt heeft, daarover kun je discussiëren. Laat ze zien dat Brazilië niet met zich laat sollen, of komt ze over als een zeurpiet omdat ze zich stoort aan een vergrijp waaraan bijna elk land ter wereld zich schuldig maakt – zij het niet op dezelfde schaal als de VS?

Gelikte staatsvrouw

Dilma had donderdag trouwens een wereldprimeur: ze mocht de nieuwe Magritte-tentoonstelling van het New Yorkse Museum of Modern Art bezoeken voordat die dit weekend voor het publiek geopend wordt. Je mag van Dilma Rousseff vinden wat je wilt, maar de president van de Verenigde Staten in diens eigen land de les lezen en vervolgens een privébezoekje aan het MoMA scoren… weinig staatshoofden doen het haar na.

In Brazilië legt haar optreden haar geen windeieren. Volgens een donderdagavond gepubliceerde opiniepeiling is 38% van de Brazilianen van plan om bij de presidentsverkiezingen van volgend jaar op Rousseff te stemmen. Haar naaste rivale, de eco-evangelische Marina Silva, staat op 16%.

En omdat de verkiezingen naderen, activeerde Dilma haar twitterprofiel, dat ze sinds ze eind 2010 president werd niet meer gebruikt had, maar weer eens. Bizar genoeg deed ze dat in een twittergesprek met het in Brazilië razend populaire satireprofiel Dilma Bolada.

Banken

Op het moment dat u dit leest staken de Braziliaanse banken al een dag of tien. In het hele land zijn meer dan tienduizend bankagentschappen – ongeveer de helft van het totaal – gesloten. Via internetbankieren (in Brazilië niet zo gewoon als in Nederland) en via multifunctionele geldautomaten kan de klant zich in veel gevallen redden, maar stakend bankpersoneel blokkeerde deze week op een aantal plekken ook de toegang naar de flappentap. 

De stakers eisen een loonsverhoging van twaalf procent en veiligere arbeidsomstandigheden (bankovervallen zijn in Brazilië aan de orde van de dag.)

Vooral voor ouderen is de staking vervelend; velen kunnen niet met een geldautomaat overweg.

Luchtvervuiling

Een schrikwekkende statistiek uit São Paulo: luchtvervuiling eist daar jaarlijks meer levens dan verkeersongelukken, aids en borstkanker bij elkaar opgeteld. In 2011 overleden er volgens onderzoek van instituut Saude e Sustentabilidade (‘Gezondheid en Duurzaamheid’) in de miljoenenstad 4.655 mensen aan de gevolgen van de belabberde luchtkwaliteit. 

Om te huilen

Natuurlijk is ál het geweld dat de Braziliaanse steden teistert om te huilen, maar sommige gevallen zijn wel heel schrijnend. In Salvador kwam donderdag een tweejarig jongetje om het leven toen hij door een verdwaalde kogel in het hoofd getroffen werd. Hij zat voor zijn huis buiten te spelen toen tussen twee rivaliserende drugsbendes een vuurgevecht uitbrak. Woedende buurtbewoners richtten uit protest barricades op. Tenminste één van de verdachten is gearresteerd; op de overigen is een ware klopjacht ingezet.

Monsterhit

Om niet helemaal in mineur te eindigen hieronder de clip van de nieuwe single van Saulo Fernandes, die – in ieder geval in Salvador – bezig is een monsterhit te worden. Kippenvel. Axé!

Zien?

Mijn gekozen waardering € -

Alex Hijmans (1975) is internationaal correspondent en schrijver. Zijn standplaats is Salvador, de derde stad van Brazilie, waar hij in een volksbuurt woont en verder kijkt dan voetbal, samba en zogenaamde Wirtschaftswunderen. Hij schrijft, net zoals weleer voor de papieren De Pers, journalistieke reportages en persoonlijke columns. Met veel beeld en altijd met de blik van een local.

Geef een reactie