Anno 2015 zijn we gewend geraakt aan moderne, vaste circuits, rijkelijk voorzien van uitloopstroken en vrij van obstakels. Ondanks de 4.400 strobalen die de organiserende club heeft geplaatst ligt de baan van Gedinne er zo niet bij. Het vijf kilometer lange asfaltlint is verre van vergevensgezind: wie een fout maakt is de pineut. Met een wegdek van wisselende kwaliteit slingert het zich steil omhoog en omlaag, met krappe en snelle, vaak blinde bochten over heuvels en door bossen. Net als de stratenbaan van het beroemde Eiland Man in de Ierse Zee vraagt Gedinne van de coureurs veel oefening, vaardigheid en lef.
Emotionele achtbaan
Niet alleen technisch, maar ook emotioneel kan ‘Gedinne’ een achtbaan zijn. Zo was het tijdens het derde augustusweekend. Een positieve stemming, vanwege het prachtige weer, de goede sfeer, het dreunende motorgeweld. Voor de rijders de spanning en opwinding van het deelnemen aan dit prachtige, uitdagende evenement. Helaas, daarnaast negatieve emoties. Twee doden waren er te betreuren, in een weekend waarin de motorsport ook elders zijn tol had geëist.
Meteen al op de trainingsvrijdag was het raak. De Zwitserse zijspancoureur Patrick Messerli kwam om het leven. De ravage op de baan was groot. Zijn bakkeniste werd met een helikopter naar het ziekenhuis gebracht – zwaar gewond, maar haar toestand bleef stabiel. Jean-Pierre Capel, president van de CRMB (Classic Racing Motorcycles Belgium) zei na het weekend in het nieuwsblad La Meuse: “We betreuren het ongeval ten zeerste. We hebben nog niet kunnen vaststellen hoe deze zijspancombinatie op een zo goed als recht stuk van het circuit naast de baan kon raken. Messerli is een coureur met vele jaren ervaring.”
De ellende was nog niet ten einde. Op zaterdag een tweede ongeval. De Nederlander Hans van Bregt (64) verongelukte nadat hij in een snelle bochtencombinatie de macht over het stuur verloor. Gekleed in leren pak en helm had Van Bregt lange tijd, misschien wel meer dan een half uur, in de brandende zon staan wachten in het parc fermé. Toeschouwers en coureurs die achter hem reden meldden later allemaal hetzelfde: “Hans leek tijdens de eerste ronde onzeker. Hij reed vreemde en onvaste lijnen. Bij baanpost zes maakte hij een eigenaardige slinger en hij reed rechtdoor de bocht uit. In de uitloopzone bleef hij roerloos liggen”.
Misschien waren de lange wachttijd en de zomerse temperatuur wel de oorzaak. We hebben het niet bevestigd kunnen krijgen, maar het verhaal gaat dat Van Bregt getroffen werd door een hartaanval en dat die de oorzaak was van zijn overlijden – niet het aansluitende ongeluk. “Sterven in het zadel, dat is beter dan op een kwijlkrukje in het dementiecentrum,” zei een leeftijdgenoot en medecoureur.
Kan zijn, maar Van Bregt heeft er niet veel aan. Wat hem betreft was het vast en zeker te vroeg. Voor zijn familie en vrienden maakt het evenmin iets uit. Collega-coureurs Roos Key en Hans Knoppers waren samen met hem naar Gedinne gekomen voor een uitgelezen motorsportweekend. Maar nu stonden zij verslagen in het rennerskwartier, nauwelijks in staat te geloven wat er was gebeurd. Op dat moment nog onwetend van het voorval, liepen wij op hen toe, voor de toegezegde groepsfoto. “Kan niet meer, Hans is dood!” zei Knoppers. Wat kan je nog antwoorden op een moment als dat?
Zwart weekend
Het was toch al een zwart weekend voor de motorsport. Op het Eiland Man verongelukte de Nederlander Dennis Hoffer. De Britse autocoureur Justin Wilson kwam bij een race in de USA om het leven, en daarnaast in Duitsland de vijftienjarige Jonas Hähle (ADAC Junior Cup) en Stefan Müller (EK Grasbaan).
Het is de tweestrijd van elke motorsporter: hij doet mee aan de mooiste sport ter wereld, maar tegelijk is die niet zonder risico’s. De dood rijdt altijd mee. Was dat een reden voor de andere 499 deelnemers om naar huis te gaan? Welnee, de races in Gedinne vonden plaats volgens plan. Een besluit, waar elke deelnemer achter stond.
Moet motorsport verboden worden? Veiligheid bestaat niet in deze wereld. Gevaar zit voor een groot deel ‘tussen de oren’ en in het gashandle. Alleen degenen die zelf ooit de enorme opwinding hebben ervaren, vol gas, plat op de tank door een bochtenserie, weten waarom ze blijven rijden.
Rust in vrede, Patrick Messerli, Hans Van Bregt.
