Even niet over Afrika maar minstens zo belangrijk. Amnesty meldde vorige week namelijk dat Israël van plan is om 30.000 bedoeïenen hun huis uit te zetten. Iets dat wij allang wisten. We bezochten ze vorig jaar. Maar de Nederlandse media die wij benaderden vonden het helaas niet interessant genoeg. U wel?
Israëlisch staatsburger
Deze Arabische mensen, die al duizenden jaren in dit gebied wonen, hebben een Israëlisch paspoort en zijn Israëlisch staatsburger. Dezelfde rechten als hun joodse landgenoten hebben ze echter niet. De Israëlische overheid probeert 30.000 bedoeïenen namelijk van hun leefgebied te verdrijven, omdat ze zogenaamd beter af zouden zijn in grote steden. Dat ze daar geen ruimte hebben, daardoor niet langer dieren kunnen houden en daarom hun gehele traditionele leefstijl zouden moeten opgeven, daar heeft Israël geen boodschap aan.
Leven op het kerkhof
Wij bezochten het dorpje Al-Arakib dat al meer dan 34 keer met de grond gelijk was gemaakt. De laatste paar bewoners leefden er op het kerkhof, de enige plek die nog niet door de Israëlische bulldozers was platgewalst. Het feit dat deze bedoeïenen eigenaar zijn van de grond waarop zij leven en er zelfs soms nog eigendomspapieren van hebben stammende uit Britse koloniale tijd, bonjourt de Israëlische overheid naar de vuilnisbak. ‘Die zijn van voor het bestaan van de Staat Israël en gelden daarom niet meer.’
Brug tussen Gaza en Westbank
Vermoedelijk wil Israël deze mensen hier eigenlijk weghebben omdat de overheid het niet zo’n prettig idee vindt dat er Arabieren wonen in het gebied tussen de Gazastrook en de Westelijke Jordaanoever, ook al hebben deze bedoeïenen nog nooit een vlieg kwaad gedaan. Deze Arabieren zouden een brug tussen Gaza en de Westbank kunnen vormen. Bovendien is er een groot militair vliegveld gebouwd waar de Israëliërs geen Arabische pottenkijkers bij kunnen gebruiken en is de Negev-woestijn een belangrijk terrein voor militaire oefeningen.
Pas gearriveerde Ethiopische en Russische joden
Ironisch genoeg schiet tegelijkertijd in hetzelfde gebied het ene na het andere ommuurde dorpje met moestuin en zwembad uit de grond, bewoond door pas gearriveerde Ethiopische en Russische joden. Waarom zij wel in dit gebied mogen gaan wonen en niet – zoals hun Arabische buren – in steden moeten gaan leven, is een raadsel. Welkom in de ‘enige democratie in het Midden-Oosten’.
Meer van Andrea Dijkstra? Neem een abonnement!
