Limburg Biennale in Maastricht: goed bedoeld maar een beetje oneerlijk

Marres in Maastricht heeft meer weg van een statige stadsvilla (bouwjaar 1680) dan van een modern ogend centrum voor hedendaagse kunst. Het onderkomen is voor de Limburg Biennale best passend. Alsof elke ruimte een huiskamer wil nabootsen.

Immers, bij de meeste mensen hangen thuis ook foto’s, voorwerpen en schilderijen bij- of doorelkaar. In huize Marres is vooral heel véél te zien. Alle kamers ‘volgestouwd’ met werken van hobbyisten en professionals. Kris kras door elkaar. Voor zover er sprake is van een overzicht of indeling is dit het wel zo’n beetje. Lukraak, laagdrempelig, lopend over de houten vloeren; een huiskamergevoel. Voor de rest moet je het als bezoeker zelf uitzoeken. En ergens is dat tamelijk prettig. Je wordt hier niet ‘gestuurd’ zoals in veel musea.

Tegelijk wringt het een beetje. Want het zijn er nogal wat. De kwaliteit is dan vanzelfsprekend wisselend, de onderlinge variatie zo divers dat er ook heel véél indrukken zijn. Tweehonderd om precies te zijn, gelijk aan het aantal getoonde kunstwerken. Voor elke persoonlijke smaak en voorkeur is er wel een voorbeeld dat daarop aansluit.

Meer dan zeshonderd kandidaten hebben voor deze Biennale na een open call werk ingestuurd. Afkomstig uit Limburg en omgeving. Met dat laatste wordt wellicht bedoeld het grensgebied met België en Duitsland. Waarom is het begeleidend programmaboekje dan uitsluitend in het Engels?

De jury, bestaande uit beeldend kunstenaars, hebben zoals gezegd zo’n tweehonderd creaties toegelaten. Goede zet zou je zeggen. Aan wie anders zou je zo’n selectie kunnen overlaten? Toch wekt het verbazing dat, nadat zij honderden inzendingen hebben afgewezen, wel hun eigen werk mogen tonen. Juryleden die beslissen over andermans kunst, maar door de organisatie geen strobreed in weg worden gelegd.

Je ziet het wel vaker. Bij themamanifestaties stelt niemand kritische vragen, kraait geen haan naar de achterliggende insteek. Maar bij een dergelijke juryopzet krijgt, hoe goed bedoeld ook, zo’n tentoonstelling iets van willekeur, waarbij de selectiecriteria eerder vragen oproepen. De organisatie van de Limburg Biennale kun je een gebrek aan integriteit verwijten. Want ach, het gaat om kunst. Alles is geoorloofd, alles moet kunnen.

Limburg Biennale – Marres, Capucijnenstraat 98, Maastricht (t/m 14 augustus 2022)

Mijn gekozen waardering € -

Muziek. Film. Boeken. Ooit Opscene, Heaven, Platenblad. Reporters Online. Boek POSTPUNK HEDEN EN VERLEDEN (uitgeverij Koninklijke Van Gorcum, longlist nominatie Pop Media Prijs 2021)