Sanne (24):
‘Ik werd wakker werd door het onophoudelijk bliepen van mijn telefoon. Ik graaide het ding van mijn nachtkastje en zag een hele rits whats-appjes van mijn vriendin Sofie. Ik schrok, er zou toch niets ergs aan de hand zijn? ‘San! Check dit!’ stond er in vette letters. Eronder stond een Facebook-link met mijn naam erin.
Ik klikte op de link. Mijn adem stokte. Dit was een profiel met mijn naam, maar het was niet het profiel dat ik zelf had ingesteld. En al helemaal niet mijn eigen profielfoto! Wat ik zag was een screenshot, waarop ik halfnaakt op een bed lag en nogal provocerend in de camera keek. De opmerkingen eronder varieerden van complimenteus tot ronduit ordinair. Het leek alsof het halve dorp de pagina inmiddels bekeken had. Ik had het gevoel alsof ik moest overgeven. Ik dacht direct aan Luc. Ik wist dat niet kon accepteren dat ik het had uitgemaakt. Hij bleef maar contact zoeken, maar dat hij zover zou gaan?
In het begin was ik stapelgek op Luc geweest, maar na ongeveer een half jaar veranderde dat. Hij werd extreem bezitterig. Hoe verliefd ik ook was, ik wilde ook wel eens iets zonder hem doen. Luc leek overal jaloers op te zijn.
Maar ja, liefde maakt blind. Vooral in het begin. Op een avond besloten we een filmpje van onszelf te maken, terwijl we aan het vrijen waren. Luc stelde het voor, en eigenlijk leek het best spannend. Hij had zelfs een prachtig lingeriesetje voor me gekocht. Ik voelde me mooi en sexy toen ik het aan had, en de blik in Luc’s ogen deed me mijn laatste reserves overboord zetten. Eerlijk is eerlijk, ik had ervan genoten: Luc en ik hadden samen iets gedaan wat ik nog nooit eerder had gedaan. Het kwam geen moment in me op dat dit verhaal nog een heel vervelend staartje zou krijgen.
De weken gingen voorbij. Ik was het filmpje alweer bijna vergeten. Tussen Luc en mij ging het niet goed. Hij werd steeds bezitteriger. Ik kreeg zo langzamerhand echt de zenuwen van hem. Ook mijn vriendinnen merkten dat ik begon te stressen als Luc belde. ‘Eh, San..is het niet de bedoeling dat je het leuk hebt met je partner?’ vroeg Sofie een keer voorzichtig. Ze had gelijk, dacht ik. Had ik het zelf ook niet al een hele tijd zo gevoeld? Voelde ik nog net zoveel voor Luc als in het begin? Ik wist het antwoord eigenlijk al. Hoe moeilijk het ook was, ik moest er een punt achter zetten.
Ik zei tegen Luc dat het me beter leek als we wat afstand zouden nemen. Nu denk ik dat ik misschien duidelijker had moeten zijn, zodat hij helemaal geen hoop meer zou hebben. Luc had het niet zien aankomen, maar reageerde best relaxed. Fijn, dacht ik. Nu denk ik dat hij zo rustig bleef omdat hij dacht dat ik nog wel bij zou draaien.
Ik voelde me tien kilo lichter. Eindelijk was ik af van zijn gezeur over wat ik wanneer aan het doen was. En vooral: met wie. Een aantal weken gingen voorbij. Als Luc belde hing ik zo snel mogelijk op met een smoes. Stiekem hoopte ik dat hij snel een andere vriendin zou krijgen zodat hij zich daarmee bezig zou gaan houden. Ik had medelijden met hem. Ik wilde geen bitch zijn. Het zou vanzelf wel minder worden, dacht ik. Maar het liep anders. Op een festival had ik een flirt met een leuke jongen. De volgende dag besloot ik wat foto’s op Facebook te zetten, zodat ik hem kon taggen. Ik had geen idee wat ik daarmee over me afriep….
Terwijl ik naar mijn naakte lichaam op Facebook keek, drong tot me door dat anderen op dat moment hetzelfde deden. De reacties bleven komen. Ik was in shock. Ineens stond Sofie voor de deur. Ze overtuigde me ervan dat ik de politie moest bellen. Dat deed ik, maar echt helpen konden ze me niet. ‘Zoiets kan een slepende zaak worden. En de moeite die je moet doen om te bewijzen dat het echt je ex was die de beelden online heeft gezet, weegt niet op tegen de uiteindelijke straf’. Het werd me doodleuk medegedeeld. Ik mocht nog wel aangifte doen van smaad, maar wat schoot ik ermee op? Gelukkig kon ik de pagina laten verwijderen, maar het leed was al geschiedt.
Woedend appte ik Luc, maar die ontkende in alle toonaarden. De smiecht. Nog steeds weet ik zeker dat hij de schuldige was.
Ik ben een paar weken zoveel mogelijk thuis gebleven nadat het gebeurd was. Ik voelde me depressief, lag nachtenlang wakker. Als ik over straat liep had ik het gevoel dat iedereen over me fluisterde. Ik probeerde manieren te verzinnen om aan de situatie te kunnen ontsnappen. De gedachte aan zelfmoord maakte me bang, maar wat me nog banger maakte, was het feit dat het überhaupt in me opkwam.
Uiteindelijk waaide de shitstorm over, zoals dat meestal gaat. Het nieuwtje was eraf. Ik denk dat niemand die het niet zelf heeft meegemaakt beseft wat voor effect zoiets kan hebben. Het maakt niet uit wie je bent, wat je bereikt hebt of hoe oud je bent, wanneer je jezelf naakt ziet en beseft dat de hele wereld zomaar mee kan kijken, voel je je vernederd. Hulpeloos. Alsof je geen enkele controle meer hebt over je leven.
Ik wil aan iedereen die ooit in dezelfde situatie heeft gezeten of terecht zal komen zeggen dat het niet jouw fout is. Het enige dat je verweten kan worden, is dat je de verkeerde persoon vertrouwd hebt. Bedenk dat iedereen dingen in zijn of haar leven doet die ze niet op een openbaar billboard terug willen zien. Niemand verdient het om daarvoor te worden vernederd.
Het is nu bijna twee jaar geleden, Ik heb mijn leven weer opgepakt. Ik las natuurlijk over de case van Patricia: Door haar succes twijfelde ik of ik zelf alsnog aangifte zou doen. Maar uiteindelijk besloot ik dat het oprakelen van het hele gebeuren de negatieve energie niet waard is. Ik geloof in karma. Luc loopt nog wel tegen zichzelf aan.
Over een paar maanden verhuis ik naar een andere stad, dan kan ik deze rotperiode hopelijk achter me laten. Een nieuw leven, met een nieuwe liefde misschien wel. Maar een sexy filmpje maken? Dat zal ik nooit meer doen.’
Wraakporno
In een aantal andere landen is ‘wraakporno’ inmiddels verboden. Wie in Engeland uit wraak naaktfoto’s deelt – online of offline – moet rekening houden met een maximale celstraf van twee jaar. In Nederland zijn we nog niet zover. Er zijn wel wetten waarmee je wraakporno kan vervolgen, maar een celstraf zal je er in ons land niet snel voor krijgen. In Nederland kun je je beroepen op belediging, smaad of laster. Of op het portretrecht, als je herkenbaar op de foto staat. Als dat nadelig werkt, bijvoorbeeld bij een sollicitatie, kun je een schadevergoeding eisen.
Image by Sasin Tipchai from Pixabay
