Mona: “Op Volendam heeft iedereen een bijnaam. Die van mijn oma was kiene omdat ze zo slim was. Maar meisjes leerden destijds niet door. Mijn oma kreeg 10 kinderen en gaf ze allemaal als tweede doopnaam Aloysius, naar de beschermheilige van studenten. Ze vond het fantastisch toen ik rechten ging studeren. Als kind vond ik het al heerlijk om nieuwe dingen te leren, ook al was het vis fileren. Dat was een van mijn eerste baantjes en nog steeds maak ik met gemak een sliptongetje schoon voor het avondeten. Doordat ik graag wil weten hoe dingen in elkaar steken, voelde ik me ook aangetrokken tot de politiek. Als recalcitrante puber vond ik het verschrikkelijk dat die CDA-poster – toen nog KVP – voor mijn raam hing als er verkiezingen waren. Mijn vader koos mijn kamer want die zat aan de weg in het licht.
Vrouwenquotum
Inmiddels ben ik de 50 gepasseerd en als ik om me heen kijk zie ik te weinig vrouwen op bepalende plekken. Waarom? Toen ik mijn eerste kind kreeg, was er geen kinderdagverblijf in het dorp. Gelukkig hadden wij opa’s en oma’s en oppasmoeders. En het scheelt al de helft om een goede vent te trouwen, die heb ik. Ook speelt mee dat moeders elkaar de maat nemen over de hoeveelheid uren die ze werken. Laten we wat liever voor elkaar zijn. Verder zijn vrouwen soms minder overtuigd van hun eigen kunnen. Uit onderzoek blijkt dat een man een vacature ziet met 10 functie-eisen en denkt: ‘Ik voldoe aan 4 dus ik ben geschikt’. Een vrouw die aan 8 van de 10 voldoet, twijfelt nog. Toen ik nog bij het CDA zat, heb ik me daarom hard gemaakt voor een vrouwenquotum in topfuncties. Voorheen zag ik daar niets in, maar ik ben tot de conclusie gekomen dat het niet vanzelf goedkomt. Als advocaat gaf het mij al de meeste voldoening om mensen te helpen. Dat doe ik nu ook als politicus, bijvoorbeeld met de nieuwe franchisewet. Laatst was ik even in het dorp bij de Etos, die gerund wordt door Gerard, de zoon van Gerrit. Dankzij de wet is hij niet meer overgeleverd aan het hoofdkantoor en kunnen zij bijvoorbeeld niet opeens zeggen dat Gerard meer moet betalen.
Hoop herrie
Niet mijn politieke successen zijn het mooiste wat mij is overkomen, dat zijn mijn zoons. Een groot gezin was geen vooropgezet plan, maar ik had makkelijke zwangerschappen en bevallingen en voor ik het wist was nummer 5 onderweg. Onze kinderen konden altijd goed samenspannen. Dan zat mijn 14-jarige bijvoorbeeld nog televisie te kijken en hoorde ik opeens een geluid naast hem. Lag z’n kleine broertje stiekem ernaast – met speen in z’n mond en knuffel stevig in z’n knuistjes – terwijl hij allang in bed had moeten liggen. Ze zouden elkaar nooit verlinken. Het is ook een hoop herrie hoor, want 5 jongens zijn altijd aan het vaststellen wie de sterkste en de slimste is. Maar ze zijn vooral heel lief. Toen ze jonger waren, werkte ik 2 of 3 dagen en nu…ik weet niet eens precies hoeveel. Nee, het werk is niet altijd leuk, maar dat vind ik zoiets raars van deze tijd: dat alles altijd maar leuk moet zijn. Hoe ik ontspan? Lopen, altijd minstens 10.000 stappen per dag. En Netflixen, momenteel de serie Vikings…mannengezin he?”
