Terwijl buiten de zon schijnt, zit Mundo Resink in de lente van 2013 achter zijn computer. Hij is net gestopt met zijn baan bij een online media platform en gaat als freelancer verder. In een spreadsheet maakt hij voor zichzelf inzichtelijk hoeveel geld hij moet gaan verdienen om rond te komen. Mundo: “Twee dagen lang zat ik aan die spreadsheet te werken. Uiteindelijk kwam daar een bedrag uit. Ik keek naar dat getal en ik voelde helemaal niets. Leegte. Dat is het moment waarop ik benieuwd werd. Wat betekent geld eigenlijk echt voor mij?”
Beperkende overtuiging
Wat is geld? Wat doet het met je en waar weerhoudt het je van? Daarover gaat de serie Geld of geen geld op Trantmagazine.nl. Mundo Resink trapt de serie deze week af. Hij wilde graag naar Schotland om te schrijven en in de natuur te zijn. Dat hij daar geen geld voor had, hield hem niet tegen. Sterker nog, hij knipte zijn pinpas door en leefde en reisde bijna een jaar lang zonder geld.
“Geld houdt veel mensen tegen om te doen wat ze echt willen doen in het leven”, merkt Mundo. Een beperkende overtuiging noemt hij dat. “We overtuigen onszelf er vaak van dat we machteloos staan, dat we afhankelijk zijn van geld om te kunnen doen wat we echt zouden willen doen. Die beperking leggen we onszelf op. Je hoeft niet te wachten op de juiste omstandigheden om je verlangens te kunnen volgen, je kunt die omstandigheden zelf creëren, al lijkt dat soms onmogelijk.”
Soda pop
“Voor het eerst realiseerde ik me dat het helemaal niet uitmaakt wat je doet”
Zelf staat Mundo lange tijd ook niet stil bij de betekenis van geld. In 2009 richt hij met vrienden een online media platform op. Hij werkt hard, tot de twijfel toeslaat. “Ik kwam daar binnen als een jonge enthousiaste hond die het klusje wel even ging klaren. Na een tijdje realiseerde ik me dat ik helemaal niet wist waarom ik dat werk eigenlijk deed. Toen stuitte ik op een filmpje waarin frisdrankverkoper John Nese vol enthousiasme vertelt over zijn obsessie met soda pop. Voor het eerst zag ik in dat het echt helemaal niet uitmaakt wat je doet. Als je er liefde, aandacht en passie in stopt is het per definitie waardevol.”
Mundo: “Het klinkt mooi: je hart volgen. Maar de meeste mensen weten helemaal niet precies wat ze het liefst zouden willen doen. Het probleem is dat je daar ook niet achter komt als je er geen ruimte voor maakt. Veel mensen zeggen hun baan pas op als ze al een nieuwe baan gevonden hebben. Dan is de kans groot dat je in een bepaald patroon blijft hangen en niet genoeg afstand neemt om er achter te komen waar je naar verlangt. Om daar achter te komen, moet je eerst afstand kunnen nemen van het idee dat je geld nodig hebt.”Met dat besef wil Mundo iets doen. Onder de naam Hartwerkers gaat hij samen met een ander bedrijf korte documentaires maken over mensen die doen waar ze van houden. Dat zet hem zelf ook aan het denken. Na een slapeloze nacht besluit hij in 2013 uit het online media bedrijf te stappen en als freelancer verder te experimenteren.
Geen geld
Mundogaat schrijven, blijft filmen voor Hartwerkers, geeft les in de vechtkunst Qigong en organiseert bijeenkomsten waarin hij zijn ontdekkingen en gedachten over de betekenis van geld deelt.Eind 2015 volgt hij een workshop waarin hij leert zijn eigen intuïtie en die van anderen te lezen. “Bij mij kwam toen heel duidelijk naar voren dat ik de natuur in wilde en wilde schrijven en fotograferen. Eigenlijk wist ik dat al, maar waarom deed ik dat dan niet? Ik besloot niet langer te wachten en direct op reis te gaan. Er was één probleem: ik had bijna geen geld. Twee dagen liep ik met dat probleem rond. Toen dacht ik: ik ga het zonder geld doen. Met die gedachte viel alle stress weg.”
Het onderzoek
Op 1 januari 2016 stopt Mundo met het gebruik van zijn pinpas, een paar weken later vertrekt hij naar Schotland. Zonder pinpas, zonder cash en zonder zorgverzekering. “Die zorgverzekering vond ik misschien nog wel het spannendst. Maar een zorgverzekering is tocht een soort financieel vangnet en dat paste niet bij de intentie van mijn reis.”
“Mijn reis was geen kruistocht om te bewijzen dat ik zonder geld kon leven. Het was een onderzoek.”
Vrijwel direct komt Mundo tot de conclusie dat leven zonder geld indirect ook leven met geld is. “Ik reisde liftend van A naar B en at en sliep bij anderen. Indirect maakte ik dus toch gebruik van geld. Maar mijn reis was ook geen kruistocht om te bewijzen dat ik zonder geld kon leven. Het was een onderzoek, ik was benieuwd wat ik tegen zou komen in mezelf en in anderen. Ik vroeg me af: kan ik erop vertrouwen dat als ik geef wat ik kan en wil geven, mij zal toekomen wat ik nodig heb?”
Bestemming onbekend
De eerste weken vindt Mundo het moeilijk om daar op te vertrouwen. Hij kiest voor de veilige weg, slaapt op plekken die vooraf zijn geregeld. “Ik overnachtte een tijdje bij een gemeenschap in wording en kon vrijwilligerswerk doen bij het retraitecentrum van een Nederlandse vriend. Pas toen ik daar vertrok, had ik geen idee waar ik naartoe zou gaan. Dat was de eerste dag dat ik niet alleen zonder pinpas en cash liftte maar ook zonder bestemming. Ik vond het doodeng.”
Via verschillende lifts reist Mundo die dag door Schotland. Hij merkt dat hij verkrampt. “Ik kon alleen maar denken: als ik maar iets tegenkom. Tegen het einde van de middag had ik een paar ritten gehad. Ik zat ergens in de kou op een bankje en maakte me zorgen. Ik voelde me klote, ik was moe en ik had een ontstoken teen – en geen zorgverzekering.”
“Toen vroeg ik mezelf af: wat is nu het ergste dat me kan overkomen? Dat ik vanavond geen bed en geen eten heb en een nacht buiten moet doorbrengen. Daar ga ik niet dood aan. Eigenlijk ben ik best benieuwd hoe dat zou zijn. Toen ontspande ik. Ik maakte me geen zorgen meer over die teen en werd gewoon benieuwd naar wat er ging gebeuren. Al snel had ik weer een lift en die avond zat ik aan tafel bij een hele lieve Schotse familie. Zij konden me weer naar een volgende plek doorverwijzen en zo ging het avontuur verder.”
Voor wat hoort wat
Tijdens zijn reis merkt Mundo hoe sterk geld in zijn systeem zit. “Ik had geen geld om mensen te betalen voor eten of een lift, maar de drang om te betalen bleef. Als ik ergens binnenkwam had ik mijn jas nauwelijks uit of ik bood al aan om iets terug te doen. Op een gegeven moment zeiden mensen tegen me: ‘Als jij echt per sé nu iets voor ons wilt doen, kunnen we wel iets verzinnen. Maar het is op dit moment echt niet nodig.’”
“Hoe vaak zeg jij: ‘De volgende keer betaal ik?’”
“Ons leven staat zo bol van de meetbare transacties dat we altijd volgens het ‘voor wat hoort wat’ principe denken. Hoe vaak zeg jij: ‘De volgende keer betaal ik’, ‘Kan ik nog iets meenemen?’, ‘Kom je de volgende keer bij mij eten?’ of ‘Zo, nu is het mijn beurt om een biertje te halen’? Tijdens mijn reis ontdekte ik dat als je dat principe loslaat, er vanzelf een keer een natuurlijk verlangen op komt om de ander iets te geven. Niet omdat je iets van die ander hebt gekregen of omdat je er wat voor terug wilt maar puur omdat je het graag wilt geven. Toen ik dat inzag kon ik daar veel meer in ontspannen, al kom ik mezelf hier nog steeds vaak in tegen.”
Enthousiast over geld
“De zin en het enthousiasme om weer met geld te werken beginnen terug te komen”
Inmiddels is Mundo weer in Nederland, waar hij al een tijdje de zorg draagt voor zijn vader met dementie. Ook hier heeft hij nog een hele tijd zonder geld geleefd. “Dat vond ik eigenlijk nog uitdagender dan op reis. In Schotland boeide het me niet zo wat mensen van mijn experiment vonden, hier wel. Af en toe benauwde het me dat ik niet wist waar ik zou slapen of wat ik zou eten. Mijn reis had me echter geleerd te ontspannen en vertrouwen. Ook hier reisde ik liftend, of ik pakte de fiets. Ik logeerde bij mensen en paste op huizen. Af en toe ruilde ik bijvoorbeeld een middagje klussen of een les Qigong voor een tas boodschappen. Toen mijn vader meer zorg nodig had, was ik steeds vaker bij hem.”
Nu er een persoonsgebonden budget voor de zorg van zijn vader vrijkomt, zal Mundo daar een financiële tegemoetkoming voor ontvangen. Zo komt zijn tijd zonder geld organisch tot een eind. “Het grappige is dat de zin en het enthousiasme om weer met geld te gaan werken nu ook terug begint te komen. Ik ben me nu veel meer bewust van hoe ik daar mee om wil gaan, op een positieve en creatieve manier. Ik schrijf een boek over mijn onderzoek naar geld, ik ga workshops en bijeenkomsten organiseren en ik wil mensen – vooral jongeren – inspireren met video’s op mijn website.
Mijn jaar zonder geld heeft me geleerd dat ik nooit machteloos sta. Ik heb overal een keuze in, de enige die mij in mijn vrijheid kan beperken, ben ik zelf.De ruimte om mijn hart te volgen is er altijd.
Benieuwd naar meer? Je kunt Mundo volgen op Inlovewith.earth.
