De deelname heeft niet over een breed front tot aansprekende resultaten geleid.
Voor een deel heeft dit te maken met het ontbreken van de optimale wedstrijdvorm. Daarnaast werd het team ook hier weer geplaagd door blessures. (Jut: ‘we zijn in geen enkele wedstrijd met de best mogelijke line-up van start gegaan.’) ‘Daar moet je op schakelen, dat hebben we geprobeerd zo goed mogelijk te doen. Maar dat gaat de ene keer beter dan de andere keer’.
Lichtpuntje in het geheel was de terugkeer van Eva Voortman. Terug van een zeer zware voetblessure was er nog geen sprake van enig wedstrijdritme. Dat had zijn weerslag in de vorm van de dag. Ze presteerde goed, maar het geheel stond in geen verhouding tot het ‘superseizoen’ 2023.
foto: Kitty’s fotografie
Heel goede wedstrijden (Forlì, Joudrs Praha, Rivas Madrid en The Mix) werden afgewisseld met een matige prestatie tegen Vienna Metrostars, de kampioen van Oostenrijk.
Na de nederlaag tegen Forli was het eigenlijk al niet meer reëel om uit te gaan van een finaleplaats. Maar een derde plek ( de bronzen medaille) was zeker haalbaar. In het licht van de omstandigheden een prima prestatie. Daarvoor moest wel van Wesseling Vermins, de kampioen van Duitsland worden gewonnen. Normaal niet het zwaarste probleem, toch lukte het niet.
De wedstrijd tegen de Duitsers mocht met twee punten verschil worden verloren om daarna om het brons te kunnen spelen tegen Rivas Madrid. De wedstrijd ging lang gelijk op.
Helaas was het slechts één slechte inning – met maar liefst vier veldfouten! – die de Neptunus-dames de das om deed. De Duitsers liepen toen uit naar 5-2. Dat was ook de eindstand. De coaches blikken terug.
‘Die ene inning zouden de speelsters graag nog een keer overdoen. De strijd om de bronzen medaille waren we graag aangegaan. We gaan keihard werken om in de toekomst vaker van dit soort mooie Europese wedstrijden te kunnen spelen.’
