Je zong voorheen in het Engels. Waarom wilde je een Nederlandstalige plaat maken?
“Eigenlijk was mijn allereerste plaat Nederlandstalig, deze is nooit online verschenen maar alleen fysiek als cd. Ik ben half Nederlands, half Curaçaos, Nederlands is ook mijn moedertaal. Ik studeer aan het conservatorium van Amsterdam (vierdejaars, red.), een van de toffe lessen kreeg ik over tekstbehandeling. Tijdens deze lessen schreef ik veel in het Nederlands, iets dat mij goed afging. De docent had het idee dat ik eigenlijk muziek onder deze teksten zou moeten zetten. Tijdens een van de lessen heb ik dit gedaan, dat leverde hele leuke feedback op, van de docent en medestudenten. Hierna ben ik aan de slag gegaan met liedjes, twee hiervan komen later op mijn cd die na de zomer zal verschijnen. Teksten en muziek zijn voor mij één complot, ze horen bij elkaar. Al op jonge leeftijd speelde ik met woorden (Nicole Bus begon al op 11-jarige leeftijd met het schrijven van liedjes, red.).”
Welk voordeel heeft het voor je om in het Nederlands te schrijven?
“Muziek gezongen in het Nederlandse komt het meest direct binnen, Engels is vaak metaforisch en omslachtig. Nederlands is wat het is. Ik krijg door de keuze om in het Nederlandse willen zingen ook een veel breder publiek. Mijn platen hiervoor waren vooral jazz, soul en gospel georiënteerd, eerlijk gezegd is dit niet de muziek die het meerderdeel van het Nederlandse publiek aanspreekt. Als je mij twee jaar gelden had gevraagd om in het Nederlands te zeggen had ik ‘nee’ gezegd. Nu voelt het echt als een goede artistieke keuze. Het voelt ook als een bevestiging wat ik, binnen de veilige muren van het conservatorium, al deed. Deze EP voelt voor mij als ‘Hoi, ik ben er weer’. Omdat ik liedjes zie als schilderijen, kun je ook zeggen dat ‘Nederlandse Bodem’ een intiem portret is van wie ik ben als persoon. De tracks ‘Lopen’ en ‘Zonnestralen’ zijn heel persoonlijke liedjes.”
‘Vroeger was ik meer vatbaar voor prikkelingen van buiten en de reacties van mensen’
Heb je altijd persoonlijke liedjes geschreven?
“Nee, die behoefte had ik nu wel. Vroeger wilde ik in mijn nummers juist afstand houden, door metaforisch te schrijven. Dat ik nu in het Nederlands schrijf is geen manier om mijn carrière van vroeger achter mij te laten of weg te stoppen. Die periode was en is heel belangrijk voor mij, hierdoor mocht ik ook met Koning Willem Alexander en Koningin Maxima dineren. Dat voelde voor mij alsof ik op het goede pad was, een persoonlijke ontwikkeling, het zoeken naar mijn identiteit en volwassen worden van een meisje naar een vrouw. In de afgelopen jaren was het vinden wie ik als Nicole Bus was en welke sound ik wilde maken het allerbelangrijkste. Vroeger was ik meer vatbaar voor prikkelingen van buiten en de reacties van mensen. Toen ik deze EP ging maken (Bus nam de EP zelf op, produceerde en schreef ook alle 6 tracks zelf, red.) wilde ik echt mijn ding doen, los van meningen. ‘Nederlandse Bodem’ voelt als een nieuwe start.”
In de track ‘Zeker weten’ zing je “Alles komt een keer op je pad, leer het te begrijpen”.
“Deze regel en dit nummer gaan echt over mijzelf en mijn pittige jeugd, waarbij ik op 16-jarige leeftijd al uit huis ging. Deze periode heeft er voor gezorgd dat ik de persoon ben die ik vandaag ben. In de tekst zeg ik dat ik mijn ouders, familieleden en oud geliefden wil vergeven. De tekst is heel erg confronterend. De dingen die gebeurd zijn wilde ik, op ‘Nederlandse Bodem’, wel een plek geven door ze te verwerken in teksten. Ik geloof dat je mensen pas kunt raken met hetgeen wat jezelf hebt meegemaakt. Ik wil mensen niet traumatisch raken, maar een verbinding zoeken. In plaats van dat het alleen maar over rozengeur en maneschijn gaat, iets dat in mijn ogen iets zó niet realistisch is. Ik zou mijzelf te niet doen als ik niet zou schrijven over mijn verhaal.”
Wil je met je teksten iets overbrengen op jongeren, die misschien wel in dezelfde situatie zitten zoals jij zat?
“Ja, natuurlijk. Dat is ook een bewuste keuze. In Nederland zijn veel jongeren die dakloos zijn, geen thuis hebben en van dag tot dag proberen te overleven. Dat is gewoon een realiteit, die niet in de media wordt belicht. Tegen diegene wil ik in het liedje ‘Zonnestralen’ zeggen: ‘Laat het los, dan pas kun je komen tot iets nieuws’. Dat proces heb ik ook gehad. Het liedje is een boodschap en een zetje in de goede richting. Ik hoop dat veel van mijn liedjes zo worden geïnterpreteerd.”
‘In alles wat ik maak speelt het geloof een hele belangrijke rol’
Het geloof is een belangrijk onderwerp voor je. Je hebt in het verleden samengewerkt met gospelkoren en zangers. En je stond ook op gospelfestivals.
“Zeker. In alles wat ik maak speelt het geloof een hele belangrijke rol. Voor mij is God liefde. Ik denk dat we in de huidige maatschappij en barre tijden liefde het meest missen, zonder alleen maar te denken aan de religieuze kant.”
Is de track ‘Dierbaar’ hiervan een goed voorbeeld? Hierin zing je “Wil je dat ik in je geloof?”.
“Ja, dat nummer is eigenlijk een brief naar mijzelf en geliefdes om mijn heen. Die tekstregel gaat over het moment, in die moeilijke periode, dat ik tegen mijzelf sprak en zei: ‘Nicole, ik geloof in je’.”
Het klinkt alsof het schrijven van liedjes en het uit die moeilijke periode komen je enorm veel zelfvertrouwen heeft gegeven. Dat zelfvertrouwen is verwerkt in je teksten en liedjes.
“Dat klopt helemaal. Ik voel mij helemaal vrij in de Nederlandse taal om dat gevoel in kwijt te kunnen. Mijn teksten bestaan uit Oud Hollands, de straattaal, dialecten, spreekwoorden en Algemeen Beschaafd Nederlands. In ‘Zeker Weten’ zit de regel “Alles wat ik doe deed ik eerst voor spek en bonen, misschien omdat de haat in mij met subsidie hier bleef wonen.” Het is geweldig om zo met taal te spelen.”
‘Teksten en muziek zijn voor mij één complot’
Je eerste single ‘NVI’ heeft een reggaesound.
“Ik ben opgegroeid met reggae. Bob Marley vormt samen met Sade en Lauryn Hill mijn muzikale fundament en DNA.”
Je won in 2010 de Grote Prijs van Nederland en deed mee aan X-Factor en The Voice of Holland. Welke rol speelt dat nu nog, in je nieuwe carrière?
“Van de deelname aan de Grote Prijs heb ik heel veel geleerd, dat voelde voor mij als de eerste kans om mijzelf aan Nederland te laten zien. Dat de jury mij roemde om mijn eigen stijl (dit schreef de jury in haar juryrapport, red.) was voor mij een bevestiging. De Grote Prijs zie ik echt als de opstap naar waar ik nu ben. X-Factor en The Voice waren leerscholen en stiekem uitdagingen, ook omdat er veel vooroordelen zijn over talentenjachten. Het ging mij niet om het winnen, maar om lekker uit mijn comfortzone te kunnen gaan. Ik wilde proeven hoe de televisie industrie werkt en mijzelf uitdagen om het beste eruit te halen.”
Je hebt getekend bij Top Notch. Waarom pas je goed bij dit label?
“Omdat zij bekend staan als een label waar dingen worden gemaakt die nog niet eerder zijn gedaan. Ze proberen altijd out of the box te denken. Top Notch is authentiek. Ik heb mijn eigen stijl en dat geldt ook voor Top Notch. Daarom ben ik trots én dankbaar dat ik bij hun heb getekend.”
nicolebus.nl
