Zijn aangekondigde afscheid was dan ook niet hét nieuws van de dag. Het was vooral de manier waaróp Tom Brady liet weten dat het mooi genoeg was geweest: via een ellenlang epistel op Instagram, waarin niemand van de New England Patriots ook maar met een woord werd genoemd. De Patriots, die hem in 2000 als 199ste strikten in de NFL-draft, en waar hij bijna al zijn successen, inclusief zes Lombardi-trofeeën, vierde. Tom Brady keurde de Pats in z’n afscheidsrede nog met geen blik waardig.
En het was toch niet zo dat hij vanmiddag in zijn football-obituary zuinig was met bedankjes en complimentjes. Integendeel. God en z’n ouwe moeder kregen nog een knikje van de GOAT.
Z’n medespelers bij de Bucs bijvoorbeeld. ‘I love you guys.’ De Buc-fans ook. ‘Jullie hebben mijn leven verrijkt.’ De stad Tampa. ‘Wát een mooie plek om te wonen.’ De complete coaching-staf van de Bucs. ‘Wat heb ik veel geleerd van jullie!’ Iedere Bucs-werknemer. ‘Ik werd iedere dag met een lach begroet.’ Z’n ouders, familie, en kinderen. ‘Dank voor jullie eindeloze liefde.’ En tenslotte z’n vrouw Gisele. ‘Te amo amor da minha vida.’
Jaja, die Tom. Maar dus niks richting Boston. Nog geen komma.
Natuurlijk hoorden we af en toe dat het vertrek van Brady uit Foxborough er twee jaar geleden niet één was geweest van rozengeur en manenschijn. Maar wat er precies aan het handje was en dat de haat kennelijk zó diep zat, nee, dat kon niemand bevroeden.
Beste kans trouwens dat de kinnesinne voor een groot deel te maken heeft met Brady’s personal trainer Alex Guerrero. Deze Guerrero is een wat wereldvreemde kwakzalver, die beweerde de meeste vreselijke ziektes op natuurlijke wijze te kunnen genezen. Aan mijn lijf geen polonaise, dacht Patriots-coach Bill Belichick, en hij ontzegde dit onechte kind van Raspoetin en Greet Hofmans de toegang tot de New England-burelen.
Moet je net bij Brady zijn. Die besloot z’n carrière voort te zetten in Tampa, om er prompt zijn zevende Super Bowl te winnen. Vandaag zette hij z’n lange neus nog wat kracht bij door de Patriots niet, en Guerrero juist wél te bedanken. ‘Zonder jou had ik nooit iedere zondag kunnen spelen, it’s that simple.’
Ach, typisch Tom Brady. Dat hij drijft op rancune en niet snel iets vergeet, weten ze in Boston immers maar al te goed. De zes Lombardi’s in de prijzenkast zijn daar het levende bewijs van.
