Daarop zag ik hem tot 3x toe nederig excuses maken en vertellen dat hij zijn leven zou beteren. Dennis kwam mij sympathiek over en niet als een Frankenstein. Maar zoals wijlen mijn schoonmoeder placht te zeggen: ‘Je kiekt iemand wel voor de kop, maar nooit in de kop.‘
Hij ging dus door. Iedereen zal begrijpen dat de minister die zo door het stof gegaan was en die in talkshows uit en te na was besproken, heus een toontje lager zou gaan zingen. Daarbij moest ik van diverse zijden vernemen dat Wiersma een uitstekend minister is met innovatieve plannen voor het wat ingekakte primair en voortgezet onderwijs in Nederland. En dat er allemaal ambtenaren waren die daar geen trek in hadden.
Afijn. Mijns inziens zou mediation dus op z‘n plek zijn. Maar wat wil het geval? Binnen een maand nadien kwam er alweer een klacht over hem binnen. Nu ja, binnen? Zeg maar rustig buiten. Alle media berichtten erover. Tijdens een werkbezoek vorige week zou Dennis opnieuw stennis hebben geschopt. Op een onderwijscongres had hij namelijk 2 mensen zowel mondeling als fysiek geïntimideerd. Een hele zware aantijging dus.
En toen sprong het verkeerslicht in mijn hoofd toch op oranje. Want kort lontje of niet: hij zou toch zeker niet zo stom zijn om zo snel weer uit de ministersbocht te vliegen? Maar de klacht was gedaan, geen tijd voor onderzoek, het ronkte al op de voorpagina‘s en Dennis kon niet anders dan zijn pen neerleggen. Time out, ziek thuis.
Iedereen verdient een veilige werkomgeving. Maar de balans slaat wel heel erg uit naar cancelcultuur. Sowieso moeten dergelijke klachten tot de bodem worden onderzocht. Is er sprake van echte onredelijkheid, wat zijn de wederzijdse (dubbele) agenda‘s? En pas daarna kunnen de definitieve sancties volgen. Maar daar is in Hilversumse en Haagse kringen geen tijd voor. Immers: de vermeende schuldige staat al met zijn hoofd in de schandpaal op het virtuele dorpsplein. Zonder dat er een rechter aan te pas is gekomen. Onveilig is het toverwoord!
Ik weet door mijn taak als vertrouwenspersoon dat een verhaal altijd twee kanten heeft. Dat klinkt als een cliché, maar is in 90% van de gevallen de naakte waarheid. Het gaat dan niet om misdrijven, zoals lichamelijk en seksueel geweld. Maar wel over een verschil van inzicht hoe de mores ergens zouden moeten zijn.
Journalist Luuk Koelman schrijft in zijn column voor Revu: ‘‘Wat is dat toch met het te pas en te onpas gebruiken van het woordje ‘onveilig’? Een jeukwoord dat al in ons taalgebruik sluimert sinds het Koningslied, in 2013. ‘Ik hou je veilig,’ bedacht tekstschrijver John Ewbank toen. Hij had de uitdrukking ‘I’ll keep you safe’ door Google Translate gehaald. Daarmee begon alle ellende.‘‘
Achter ‘onveilig’ kun je van alles verbloemen: teleurstelling, wrok, ruzie, ja zelfs aantoonbare discriminatie. En toch gaat het overgrote deel van Nederland (zowel ter linker- als ter rechterzijde) als een dolle achter het vermeende slachtoffer staan. En begrijp me goed: als iemand echt slachtoffer is moet dat ook, maar nog niet bij voorbaat. Niet in nog onbewezen gevallen.
En terwijl vele zeer ernstige rechtszaken maanden, ja zelfs jaren op zich laten wachten (drukte bij het OM), worden de aangeklaagden van troebele zaken reeds virtueel opgehangen. Zoals de gebroeders de Witt in de Haagse Gevangenpoort. En wordt er in talkshow 1 gepraat over waar en wanneer Matthijs van Nieuwkerk schuld mag bekennen en in talkshow 2 wordt dat vervolgens afgeschoten en dan gaat de 3e talkshow het allemaal nog een keertje over doen. Wetenschappers, zelfbenoemde ervaringsdeskundigen en toevallig aangeschoven BN‘ers: ze mogen er allemaal overheen pissen!
Etiketten plakken. Sigrid Kaag is een heks, Dennis Wiersma een potentaat en Gijs van Dijk is een potentiële verkrachter. De media zitten als een bok op de haverkist, de Hilversumse en/of Haagse bobootjes schieten vervolgens in vette paniek. Zoals er op sociale media ontvriend wordt, worden in het openbare leven ook mensen kaltgestellt. Er is namelijk altijd een dader en een slachtoffer. De waarheid ligt in het midden past gewoonweg niet in deze tijd. Wegwezen. Zonder proces. Zonder hoor en wederhoor. Gewoon omdat hij of zij of hun dat vinden. Nederland is over z’n theewater. Vandaag heb ik heel erg het gevoel dat ik er wat ijsblokjes bij moet gooien. Balans. Kan dat nog?
Beeld: Commons.Wikimedia
