“Ik schrijf regelmatig in schriftjes om voor mijn kinderen bij te houden wat ze doen en kunnen, voor later”, vertelt Mendelsohn. “Als ik dan later niet meer weet hoe ik hen zindelijk kreeg, kunnen ze het nalezen. Verschillende vriendinnen vroegen of ze ook zo’n boekje konden krijgen, want zij wilden hun kindjes ook met anderhalf zindelijk. Het is namelijk zeker geen utopie, het kan gewoon. Door daar samen een leuke tijd van te maken, heb je dubbel winst.”
Veel ouders weten niet dat hun kind met anderhalf gewoon zindelijk kan zijn. De luiers op de markt gaan ook tot 30 kilo, maar je hoeft die helemaal niet te gebruiken. Ook het argument dat kleine kinderen nog geen controle over hun sluitspier hebben, is wetenschappelijk helemaal niet bewezen. Door een boekje te kopen dat evenveel kost als een pak luiers en door wat moeite in het zindelijk maken te steken, help je je kind en jezelf vooruit.
West-Europees
Mendelsohn werd bij haar eerste kind (nu 12 jaar) door een oudere buurvrouw aangesproken met de vraag of haar kind nu nog niet zindelijk was. “Daar stond ik even raar van te kijken. Hoezo nu al zindelijk? Toen hoorde ik dat het in andere landen heel normaal is dat kinderen heel vroeg zindelijk worden. West-Europa is juist het buitenbeentje. Vroeger werden kinderen hier ook vroeger zindelijk. Het kan door de minder goede luiers komen, maar je ziet als moeder ook niet meer zo veel kinderen met 1,5 jaar uit de luiers. Dan denk je er als moeder minder snel aan dat het kan. Daarbij wordt vaak verteld dat een kind toe moet zijn en zelf aangeeft wanneer het zindelijk wil worden. Nu tonen onderzoeken(en mijn eigen ervaringen) aan dat je een kind wel degelijk kunt stimuleren. Ik wilde een leuk, gezellig boekje schrijven wat leest als een Libelle of Flair. Als ik ’s avonds op de bank zit heb ik ook geen zin meer in zware kost. Gelukkig vond ik vrij snel een uitgeverij die mijn boekje wel wilde.”
Mendelsohn is in het dagelijks leven psycholoog, met haar eigen praktijk. Toen ze haar eerste kinderen kreeg, was ze nog in dienst en gingen haar kinderen naar de opvang. “Bij de ene opvang werken ze anders dan bij de andere wat zindelijk worden betreft, maar door goed met de leidsters te overleggen, kom je een heel eind”, legt ze uit. In het boekje beschrijft ze vijf stappen naar zindelijk worden. De eerste is op het potje laten zitten. Zodra je kindje kan zitten, kan hij ook op het potje. De kunst is dan om hem lang genoeg op het potje te houden, totdat hij wat doet. Dat is stap 2: het eerste succes. En succes moet gevierd worden, al moet je daarbij wel letten op hoe jouw kindje is en of hij wel zoveel aandacht wil. Stap 3 is dan dat je het potje opneemt in de dagelijkse routine. Mendelsohn: “Het wordt net als eten, drinken en wassen iets wat bij de dagelijkse verzorging hoort. Je wacht toch ook niet totdat je kindje zegt dat hij wil eten? Je zet hem gewoon aan tafel.” Op vaste tijden gedurende de dag zet je hem op het potje, het liefst vlak na wat eten. Dan is de kans het grootst dat er iets komt. Je kindje went er zo ook aan dat hij op het potje gaat zitten. Het vraagt wel wat investering van de ouder, want je houdt je kindje langer op het potje door voor afleiding te zorgen. Bij stap 4 geeft je kindje zelf aan dat hij op het potje wil en stap 5 is dat je kindje overdag en ’s nachts zonder luier slaapt.
Twee weken
“Mijn oudste was binnen twee weken zindelijk”, vertelt Mendelsohn. “Dat hoeft niet altijd zo te gaan. Het belangrijkste is dat je het leuk maakt voor je kindje. Geen dwang en geen teleurstelling als het niet lukt, maar plezier hebben met elkaar. Je kindje zal uitkijken naar de momenten op het potje als hij je onverdeelde aandacht krijgt. Zo werk je er langzaam naartoe dat hij ook zelf gaat.”
Als ik nou zelf wat beter had geluisterd naar een Surinaamse kennis die mij ook al veel eerder vertelde dat kinderen met een jaar zindelijk kunnen zijn, dan had ik mezelf veel tijd en geld kunnen besparen. Met een beetje inzet en wat moeite, maak je jezelf en je kindje veel blijer!
Website bij het boek: www.spelendzindelijk.nl
Praktijkwebsite van Debby Mendelsohn: www.mendot.nl
