“Het is pas zes uur schat, we gaan nog even slapen. Nee, ik wil geen verstoppertje spelen onder de dekens. Je kan inderdaad heel mooi zingen. Heb je echt honger? Oke, dan gaan we wel vast aankleden. Je kunt toch niet in je pyjama naar de crèche? Korte mouwen is een beetje te koud. Goed, we doen er wel een vest overheen. Ja dat zijn inderdaad twee verschillende sokken. Alle paren zijn op. Waarom is dat stom? Juist superleuk een rode en een groene sok! Je broer slaapt nog, het is pas half zeven. Je mag hem zo wakker maken. Waarom kun je niet naar school? Ik ben ook moe schat, hup je bed uit! Ik weet dat het nog donker is buiten. Natuurlijk moet je een schone onderbroek aan. Omdat we elke dag een schone onderbroek aan doen. Dat is helemaal niet raar. Vanavond mag je weer op de Ipad, nu niet. Daarom niet. Jawel dat is een hele goede reden. Hoezo lust je deze worst niet meer? Vorige week vond je ‘m nog lekker. Ja die zit ook op het brood in je trommel. Weet je wel hoeveel honger de kinderen in Afrika hebben? Wij wonen inderdaad in Nederland. Oke, ik doe er wel appelstroop op. Nee ik doe niet alle boterhammen in je Spiderman broodtrommel, die mag je morgen weer mee naar school. Dan vind je me maar stom. We drinken geen appelsap bij het ontbijt. Wat is er mis met die blauwe beker? Die met Barbapapa erop zit in vaatwasser. Ik haal ‘m er niet uit. Mocht ik niet roeren? Stil maar, hier is je Barbapapa beker. Wil je de kat geen pap voeren? De pop heeft geen honger. En je navel ook niet. Ik weet niet waar je andere schoen is, kijk maar even onder de bank. Laarzen horen aan je voeten, niet aan je handen. Oh wel als je een zeehond bent? Wil je niet op je zusjes hoofd slaan? Ik weet niet waar je fietssleutel is, kijk maar even onder de bank. Moet je echt nu en? Ik ga heus niet weg zonder jou. Hoezo zijn je handschoenen gestolen? Doe de mijne dan maar aan. Wil je eerst even kijken voor je de weg oversteekt? De eekhoorns zijn in winterslaap denk ik. Nee, ze zijn niet dood net als Mitzi. Je wil geen kus van mama? Oke ik ga al. Je bent al groot, maar nog iets te klein voor school. Eén keer over het muurtje lopen dan, maar wel mijn hand vasthouden. Verdorie ik zei houd mijn hand vast! Och kom maar schat, waar doet het zeer? Ja, Mitzi is dood. We krijgen weer een keer een nieuw hondje. Nee we gaan niet naar huis, we gaan naar de crèche. Waarom wil je dat niet? Morgen mag je de hele dag bij mama blijven, vandaag moet ik werken. Van mij mag je je rubber laarzen aanhouden binnen. Ja, je jas en je muts ook. Ik lees nog een boekje voor. Goed twee boekjes. Ik vind jou ook heel lief schat. Natuurlijk kom ik je vanmiddag ophalen. Oh je hoeft geen knuffel? Nee ook niet zwaaien? Veel plezier vandaag.”
Wil je de kat geen pap voeren?
"De pop heeft geen honger. En je navel ook niet. Ik weet niet waar je andere schoen is, kijk maar even onder de bank. Laarzen horen aan je voeten, niet aan je handen. Oh wel als je een zeehond bent?"
Miloe van Beek
Miloe van Beek is twaalf jaar freelance journaliste en zes jaar moeder. Ze heeft nog nooit een roze wolk gezien, ze past niet in het perfecte plaatje en is chronisch chaotisch. Schrijft rauwe, eerlijke, licht ironische stukken over alle aspecten van het moederschap. Daarnaast schrijft ze verhalen die van ondernemers mensen maken.