Tot 1 juni waren de meeste cliënten nog beperkt tot hun woongroep. Een dag later komt een deel van hen weer aan op hun oude werkplek. Begeleider Jan-Steven Orbons: ‘Cliënten zijn heel blij dat ze weer wat kunnen doen. Deze eerste week geven we een opfriscursus en oefenen we met de looproute.’ Bij het Oude Kantongerecht werken vijfendertig medewerkers met een beperking of afstand tot de arbeidsmarkt. Vandaag zijn er zeven van hen aanwezig. Niet alle teamleden werken op dit moment. Kwetsbare cliënten of medewerkers die niet durven, zijn nog niet aan het werk. Af en toe komt er een gast koffie drinken. Zo kunnen cliënten oefenen, want een ander ritme en nieuwe regels zijn niet zomaar aangeleerd. De looproute staat met pijlen aangegeven. Medewerker Josia vindt het nog moeilijk. Bedrijfsleider Erik Stegeman: ‘Je moet het bij haar verschillende keren herhalen. En dan kan ze zich nog vergissen. Maar dat is ook niet erg, het is een leer- werktraject. Ik vertel haar: het kan gebeuren dat je je vergist, of dat je het niet meer weet. Je gaat dan stilstaan en nadenken: wat moet ik ook alweer doen? En dat lukt haar inmiddels bijna.’
Ontwikkeling
Volgende week staat de inrichting van het buitenterras op de planning. Ook moet de tuin gesnoeid en geschoffeld worden. Daarnaast kunnen er maaltijden afgehaald worden. Erik: ‘Je moet de cliënten meenemen in die ontwikkeling. Voor hen is het bijna niet te snappen. Had het virus maar een kleur, dan was het een stuk makkelijker.’
Ondertussen wordt er veel gebeld en komen er mensen langs die al naar binnen willen. Ze moeten nog even geduld hebben.
Rondleiding
Tamara en Josia laten zien hoe anders het is. Bij de ingang een bord met spelregels voor de gasten. Tamara: ‘Ook in het Engels, voor als gasten uit andere landen komen.’
Toiletten zijn alleen beschikbaar voor cliënten. Na elk toiletbezoek moeten wc-bril en deurknoppen schoongemaakt worden met een spuitbus en een doek.
Op de vraag of het oefenen lukt, lacht Josia voluit: ‘Eén richting lopen is wel een beetje lastig hoor. Maar het komt wel goed. Wat ik vooral lastig vind, is dat ik niet dichtbij mag komen. Soms zeg ik: zullen we een knuffel doen? Maar ja….’
In de kantine mogen maximaal twee mensen zitten, legt Tamara uit. ‘Als er een derde bijkomt, moeten we verhuizen naar de tuinkamer. We mogen wel met elkaar praten, maar niet naast elkaar zitten.’
Zo zijn onze manieren
Boven gekomen is er bij de slaapkamers een mandje te zien. Gasten die overnachten, kunnen daarin een briefje doen met het gewenste ontbijt. Medewerkers van de keuken halen het mandje op. Even later staat het bestelde eten klaar op de ontbijttafel.
De dames vinden het spannend als de gasten straks komen. Maar ze vertellen dat ze goed zijn voorbereid: ‘We hebben geleerd hoe we afstand moeten houden. We mogen niet achter iemand langs om thee te geven, alleen aan de zijkant van het tafeltje.’
Aangekomen in de salon laat Tamara de nieuwe opstelling zien. Tussen de tafels is de ruimte meer dan twee meter. Bedrijfsleider Erik: ‘Omdat we met een kwetsbare doelgroep werken, moet er voldoende ruimte zijn. Je kunt het niet krap inrichten.’ Konden ze eerder zo’n 60 mensen binnen kwijt, in de nieuwe opstelling is er ruimte voor maximaal 15 gasten.
Keuken
Als gasten in het restaurant hebben gezeten, kunnen ze via een omweg bij de keuken afrekenen. Op de vloer zijn stickers aangebracht waar gasten mogen staan. Tussen de kassa, de werkbanken en de keuken komt nog plexiglas.
Waar er eerder op drukke momenten wel zo’n acht mensen in de keuken werkten, biedt dezelfde ruimte nu plaats voor maximaal twee. Simon, werkzaam in de keuken: ‘We maakten naast elkaar het eten klaar. Nu kan dat niet meer. Dat mis ik nog het meest’. Toch is hij erg blij weer aan het werk te kunnen. ‘Het is vooral het afstand houden wat lastig is, maar je went eraan’ , zo zegt hij schouderophalend. Begeleider Jan-Steven vertelt hoe er de komende tijd wordt omgegaan met het werken in de keuken: ‘Je hebt maar één kant waar je het keukentje in kunt. Je moet dus goed nadenken waar je gaat staan. Dat oefenen we nu, zodat we straks precies weten hoe we het beste kunnen staan en lopen. Verder hebben we afspraken gemaakt, bijvoorbeeld over het gebruik van de koeling. De afspraak is dat je meerdere dingen tegelijk meeneemt, zodat er zo weinig mogelijk beweging is. Je moet heel anders gaan nadenken. Het moet echt in je systeem komen.’
In de afgelopen weken gaf Simon met Jan-Steven de keuken een grote schoonmaakbeurt. Jan-Steven: ‘Simon woont begeleid op zichzelf, met het schoonmaakwerk had hij toch wat te doen. Even weg van huis’. Nu komt Simon met de bus en een mondkapje voor: ‘Ook dat nog.’
Vertrek
Dan is het tijd om weg te gaan. Ik zoek de weg naar de uitgang. Tamara roept me terug: ‘Je moet via buiten. Wacht, ik laat het wel even zien.’ Via een andere deur verlaat ik het pand. Tamara roept me nog na: ‘En een fijne avond!’
