Op stap met je favoriete personage

Logisch dat op het Nederlands Film Festival de Nederlands film bewonderd wordt. Maar acteurs Fedja van Huêt en Loes Haverkort en online producent Yaniv Wolf overtuigen je dat ook tv en online producties daar thuis horen.

De openingsfilm van het Nederlands Film Festival is J. Kessels, naar het boek van P.F. Thomése. Fedja van Huêt speelt schrijver Frans die op een bizarre roadtrip is met zijn favoriete personage: J. Kessels, gespeeld door Frank Lammers. Van Huêt: ‘Een heel spannende rol omdat een beetje in midden blijft hoe het nou precies zit: schrijft Frans het verhaal tijdens die roadmovie, speelt het zich alleen maar in zijn hoofd af of gaat personage Kessels er met zijn verhaal van door?’ Van Huêt is blij dat een film als deze gemaakt kan worden in Nederland en bovendien een plek verdient op het festival. ‘Het is een cultboek en het scenario is natuurlijk hartstikke weird. Maar dat is juist zo tof. De film gaat over twee sukkels die niet veel doen behalve verlangen naar het meisje dat ze nooit zullen krijgen. Ze zitten uiteindelijk het liefst met een biertje op de bank voetbal te kijken. “Voor mij hoeft het allemaal niet zo” is een zin van Kessels die tekenend is voor de film. Niet echt een mainstream verhaal dus en daarom zo belangrijk dat ook dit soort films een kans krijgen. Ik hoop echt dat deze film een klassieker wordt waar filmstudenten inspiratie uit halen.’

Googelen op borderline

Van Huêt kan naast de première van deze film nog een keer de rode loper betreden bij de vertoning van De Jacht, een tv-serie die ook op het filmfestival in première gaat. Hij speelt samen met collega Loes Haverkort in deze politieserie die dit najaar op Net5 te zien zal zijn. Volgens Haverkort is het een donkere serie die het geweld van seriemoordenaars op een lugubere wijze weet neer te zetten zonder dat dit weerzinwekkend is. ‘Het beeld is cruciaal voor de vertelling; er is een afstand waardoor je als kijker al meer weet dan de personages en die toch de smerigheid van de moorden laat zien.’

Haverkort speelt een detective, een heftige vrouw die vastbesloten is om alle mannen die rondlopen met verkeerde ideeën, op te sluiten. Ze gaat daarin nogal ver volgens Haverkort. ‘Ze kent haar grenzen niet. Ik heb me op deze rol voorbereid door veel te kijken naar mensen en te googelen op borderline. Inmiddels kan ik me voorstellen dat als je zelf veel pijn en onrecht is aangedaan, je heel ver kan gaan om dat niet weer te laten gebeuren.’ Elke twee afleveringen volgt een seriemoordenaar. In totaal zes afleveringen krijgt de kijker zodoende drie verhalen voorgeschoteld met meer dan voldoende moorden. ‘Het zijn eigenlijk drie films die we hebben gemaakt,’ volgens Haverkort. Zij vindt het dan ook logisch dat De Jacht op het Nederlands Film Festival gedraaid wordt, en is blij met de erkenning voor tv-series. ‘Tijdens het draaien had ik al het idee dat dit een hele toffe serie zou worden maar dit geeft toch een goedkeurend stempel van de kwaliteitscommissie.’

Interactief naar een Koerdisch vluchtelingenkamp

Zij realiseert zich ook dat mensen steeds meer online kijken en ziet het belang van digitale storytelling in maar kent weinig voorbeelden. Yaniv Wolf daarentegen is expert op dat gebied. Met zijn Submarine Channel timmert hij al jaren aan de digitale weg. Heel blij is hij met de selectie van hun Refugee Republic voor de eerste Digital Storytelling Competitie van het Nederlands Film Festival. Op www.refugeerepublic.submarinechannel.com wordt het publiek meegenomen naar een Koerdisch vluchtelingenkamp. Wolf: ‘Interactief verhalen vertellen is een serieuze en voor de toekomst belangrijke tak van sport. Sommige verhalen zijn goed lineair te vertellen, andere juist online. Via tekeningen, films, fotografie en tekst laten we publiek veel te weten komen over het leven in een vluchtelingenkamp, een plek waar mensen soms tientallen jaren doorbrengen. De tekening van Jan Rothuizen met ironische teksten geven een subjectieve laag, de foto’s en video’s zorgen voor objectieve observaties. We horen dat bezoekers veel meer betrokken raken bij dit verhaal dan wanneer ze achterover op de bank een film kijken.’ Voor het saamhorigheidsgevoel kan Wolf zich toch ook voorstellen dat mensen naar de bioscoop gaan, omdat je dan gezamenlijk iets mee maakt in plaats van alleen achter de computer. ‘Ik heb bijvoorbeeld veel zin om naar J. Kessels te gaan kijken.’

Mijn gekozen waardering € -

Veerle Corstens is thuis in de theaterwereld en observeert graag de straten en mensen van Amsterdam. Ze kon dat lang uiten in het Parool, maar richt zich nu meer en meer op grote interviews en verbreedde ook haar aandacht naar andere kranten en bladen. Won ooit de Studentenluis voor het beste interview en hoopt de volwassen versie nog eens in de wacht te slepen.