Het seksleven van mij en Steven is gedurende de acht jaar dat we samen zijn altijd goed geweest. Maar het feit dat ik de verleden tijd gebruik, verraadt misschien al iets.
Nadat we twee jaar geleden ons zoontje kregen werd de frequentie wat minder, maar dat weten we aan vermoeidheid. Verder is Steven altijd al wat meer ‘vanille’ geweest dan ik. Van mij mag seks best een beetje ruig zijn. Maar het is, zoals met zoveel dingen in een relatie, nu eenmaal een kwestie van geven en nemen. Ik heb ex-vriendjes gehad met wie ik geweldige seks had, maar dat was dan ook het enige.
Met Steven heb ik veel meer. Hij is zestien jaar ouder dan ik, maar we klikken op alle gebieden: qua interesses, humor en doelen in het leven. Ik ben niet voor niets al acht jaar met hem samen en heb een kind met hem. Dat hij nooit een echte ‘marathon-man’ is geweest tussen de lakens, vond ik geen probleem. Maar ongeveer een jaar geleden begon er echt iets te veranderen. Ik merkte dat hij begon te liegen over zijn orgasme. In die zin dat hij zei dat hij er een had gehad, terwijl ik zeker wist dat het niet zo was.
Zijn penis was niet langer hard, dus dat klopte wel, maar ik mistte toch een bepaalde factor, die je over het algemeen wel bespeurd als een man klaarkomt. Het voelde echter nogal gênant om hem daar zo grondig over te ondervragen, vooral omdat ik merkte dat Steven er duidelijk niet over wilde praten. Dus ik liet het die eerste keer maar zo. Misschien schaamde hij zich, dacht ik. Ik wist dat hij wat gedoe had op zijn werk en dacht: ‘Kan gebeuren, mijn hoofd staat er ook wel eens niet naar.’
Steven zorgde er sowieso wel voor dat ik aan mijn trekken kwam door me met zijn vingers of tong te bevredigen, maar al snel werd hij niet alleen meer voortijdig slap maar kreeg hij niet eens meer een erectie, waardoor de daadwerkelijke penetratie helemaal van onze seksuele menukaart begon te verdwijnen. Als ik er voorzichtig naar vroeg kreeg ik allerlei verschillende antwoorden: Hij was niet in de stemming, of hij was moe. Ik vond het rot voor hem om door te drammen, vooral ook omdat hij zich altijd uitsloofde om mij alsnog te bevredigen. ‘Jou zien genieten is voor mij net zo lekker als zelf klaarkomen’ zei hij dan lief. Dat ik inmiddels letterlijk de kriebels kreeg van het urenlange softe gestreel en gelik, durfde ik niet te zeggen.
Het klinkt nogal plat, maar ik kreeg steeds meer behoefte aan een potje vuige ‘porno’ seks. Penis in vagina. Ik fantaseerde – terwijl Steven tussen mijn dijen met zijn tong het alfabet of misschien wel een of ander romantisch gedicht probeerde te schrijven – over een grote, harde erectie. Zo’n rotsharde, kundig aangestuurd door een wat dominante man die weet hoe hij zijn ‘gereedschap’ moet gebruiken. Soms, wanneer ik ‘seks’ met Steven had gehad, was ik zo gefrustreerd dat ik wilde huilen. Niet dat dat heel vaak voorkwam, want de keren dat Steven iets initieerde op slaapkamergebied werden steeds minder frequent, en als ikzelf aanstalten maakte kreeg ik meestal ook nul op rekest. Het maakte niet uit wat ik uit de kast trok: massages, lingerie, kaarsen……ik voelde me steeds meer onderdeel van het meubilair.
Toen we het bijna een maand niet hadden gedaan en mijn vibrator inmiddels meer kilometers had afgelegd dan een Opel Kadett uit 1986, kon ik er niet meer tegen. Er moest iets gebeuren, al was het maar dat ik zou achterhalen wat precies de oorzaak was van de totale afwezigheid van X-Rated interacties. Ik bracht onze zoon naar mijn moeder voor een logeerpartijtje, kookte Steven’s lievelingskostje, trok een goede fles wijn open en zorgde voor een meer dan toegankelijk uitzicht op mijn decolleté, iets wat Steven altijd heeft kunnen waarderen. Daarna dronk ik mezelf vast een beetje in om het pijnlijke onderwerp aan te durven roeren.
Steven was blij verrast en keek waarderend naar zowel de dikke biefstuk op zijn bord als naar mijn borsten. Dat gaf moed, dus ik zei zo lief mogelijk dat we misschien eens moesten praten. Ik vroeg of hij misschien eens iets anders wilde proberen, of er een fantasie was die hij niet had durven vertellen. Dat het logisch was dat we na acht jaar samen misschien eens wat nieuw leven in onze slaapkamer moesten blazen. Maar de hamvraag ‘waarom word je niet meer stijf’ bleef vooralsnog in de lucht hangen, ik wilde het een beetje rustig aanpakken.
Steven keek ongemakkelijk. Ik had op dat moment nog liever gehoord dat hij wilde dat ik hem zou nemen met een voorbinddildo. Alles was beter geweest dan wat er uit zijn mond kwam. ‘Ik…ik weet het ook niet schat. Ik heb gewoon niet zo’n grote seksdrive de laatste tijd.’ Je bedoelt: Je krijgt hem gewoon niet meer omhoog.’ dacht ik, maar ik zei niets.
In plaats daarvan begon ik te huilen. Nu was het ‘echt’. ‘Vind je me niet meer aantrekkelijk?’ vroeg ik. ‘Nee joh! Dat is het niet..mijn hoofd staat gewoon niet zo naar seks…ik weet niet hoe het komt. Ik ben zelfs al bij de dokter geweest om te kijken of er fysiek iets niet goed zat, hoge bloeddruk ofzo…of iets hormonaals. Maar die kon niks vinden. Echt schat, ik vind je nog steeds de allerlekkerste, maar ik zit gewoon in een eh..wat minder geile fase, denk ik Of misschien is het de leeftijd? Hij lachte erbij als een boer met kiespijn.
Ik had met Steven te doen, maar ook met mezelf. ‘Laten we dan samen een oplossing zoeken.’ zei ik.’Het is niet erg…ik heb geduld. Als we maar open blijven communiceren moet het goed kunnen komen, toch?
Ietwat ongemakkelijk stemde Steven in. Helaas zijn we allebei nogal binnenvetters en niet heel goed in het bespreken van onze gevoelens, dus volgens mij vonden we het beiden fijn dat we dit pijnlijke onderwerp voor nu konden afsluiten. Maar de strohalm waar ik me aan vastklampte na ons gesprek, bleek al snel een slap, geknakt twijgje te zijn. Onzekerheden groeien nu eenmaal als onkruid en hebben er een handje van om alle sexiness te overwoekeren. En dat is niet echt een gunstige voedingsbodem voor een goed seksleven.
Ik merkte aan Steven dat hij steeds gestresster werd of hij hem wel omhoog zou kunnen krijgen, en ikzelf werd steeds gefrustreerder als ik na twintig minuten uitsloven nog steeds in een of andere ongemakkelijke pose op een levenloos slakje lag te sabbelen.
Even kreeg ik hoop, toen ik op een middag uit mijn werk kwam en Steven me riep vanuit de slaapkamer. Ik ging er vanuit dat hij op zoek was naar zijn tenniskleding of iets anders dat hij niet kon vinden, maar in plaats daarvan lag hij op bed. Naakt, met een erectie. ‘Ik lag op je te wachten schat’ zei Steven. Ik wist niet hoe snel ik in het spreekwoordelijke zadel moest klimmen. Dat was de laatste keer dat het Steven lukte me te penetreren. Dankzij Viagra, biechtte hij naderhand op, die hij via de huisarts had bemachtigd. Helaas kreeg hij er vreselijke hoofdpijn van. Zo erg zelfs dat hij moest braken. Dus ook nu was het plezier van korte duur.
Alsof de duivel ermee speelde, zo voelde het. Want die volgende dag stapte ik in de auto, zette de radio aan en viel middenin een spotje van ‘Second Love’. ‘Gelukkig getrouwd? Ik ook!’ Nu was ik niet getrouwd, maar wel zo goed als. Het raakte iets in me. Ik zocht iets, een vonk. Iets om het vuur weer aan te wakkeren. En dit leek me de perfecte manier. Ik voelde me seksueel steeds verder afstompen. Ik wilde Steven absoluut niet kwijt, maar mezelf ook niet.
Nog diezelfde avond maakte ik een profiel aan. Op het moment dat ik mijn kersverse nickname intypte, voelde ik alleen maar opwinding. Het was zo spannend. Ik kreeg wel dertig berichtjes, ik wist niet wat me overkwam! Na een paar dagen filteren, bleef er een over die ik heel leuk vond: ‘Frenklin’. Een getrouwde man die, net als ik, zijn partner niet kwijt wilde, maar een stukje persoonlijke aandacht mistte. Ik genoot van de complimentjes. Van de spanning. Of hij weer zou appen. Hij gaf me het gevoel dat hij me begeerde, dat hij zijn lusten op me wilde botvieren. Net als ik hield hij van wat ruigere seks, en via de app verkenden we aanvankelijk schuchter, later behoorlijk vrijpostig, onze fantasieën.
Na een maand of vier en twee keer onschuldig koffiedrinken, belandden we ’s nachts in een hotel. Tegen Steven had ik gezegd dat ik een weekendje Wellness deed met een vriendin. Het was fantastisch. Ik merkte door mijn interactie met Frenklin dat ik me in mijn relatie met Steven vaak dominant gedroeg, terwijl ik dat eigenlijk niet wilde. Nu realiseer ik me dat ik hoopte op die manier een reactie te ontlokken. Gecorrigeerd te worden. Alleen dat gebeurde nooit. Frenklin geeft mij tegengas. Die eerste keer was niet zo van: ‘Wanneer halen we de zweep tevoorschijn?’ maar door ons uitgebreide app contact wisten we beiden al wel waar onze voorkeur lag. Frenklin pakt me hard aan. En al het andere aan hem was dat ook: hard… Precies waar ik al die tijd zo naar verlangde. Hoewel ik me soms rot voel voor Steven, vind ik dat ik te jong ben om de rest van mijn leven geen seks meer te hebben, of geen seks die ik echt lekker vindt. Moeder of niet, ik wil ook gewoon nog vrouw zijn. Een seksueel wezen. En Frenklin’s motivatie is dezelfde als die van mij: Hij wil ook zijn relatie niet opgeven. Ook hij is gelukkig met zijn vrouw. Alleen missen we allebei een bepaald onderdeel. En dat onderdeel hebben we bij elkaar gevonden. Nee, ik ben niet verliefd op Frenklin, al vind ik hem natuurlijk wel aantrekkelijk. Ik zie hem meer als een hele goede vriend, een ‘partner in crime’.
We zien elkaar nu zo’n één keer in de zes weken. Soms wat vaker, soms minder vaak. We wonen meer dan honderdvijftig kilometer bij elkaar vandaan en dat is goed, zo blijft alles echt gescheiden. Natuurlijk weet ik dat er veel mensen er afkeurend tegenover staan, maar het vreemdgaan heeft mijn relatie alleen maar geholpen. De druk is ervanaf. Natuurlijk; de eerste paar keer voelde het raar, ik dacht dat Steven van mijn voorhoofd zou kunnen lezen waar ik was geweest. Maar inmiddels gaat het zo makkelijk, al ben ik natuurlijk wel heel voorzichtig. Ik doe het alleen veilig en let erop dat ik me niet verspreek. Ik heb altijd contant geld bij me, alles wat via de app binnenkomt wis ik meteen en ik heb een ander e-mailadres, speciaal voor Frenklin.
Als Steven er van zou weten? Dan zou hij er niet blij mee zijn. Waarschijnlijk is het dan einde relatie. Maar nog steeds heeft hij het er nooit uit zichzelf over dat we bijna geen seks hebben. Volgens mij is hij zelfs opgelucht dat ik er niet meer over begin. Verder doen we, buiten Corona dan, nog steeds leuke dingen samen. Vakanties, naar de film of iets leuks met ons zoontje. En ja, soms doen we nog een halfslachtige poging tot seks, en daar lijkt hij helemaal tevreden mee te zijn. We zijn het ideale gezinnetje, op dat ene aspect na dan, waar alleen ik last van schijn te hebben.
Mensen mogen denken wat ze willen. Maar tegen die mensen wil ik zeggen: Ga als jonge, gezonde vrouw eens een paar maanden in mijn schoenen staan. Second Love was de oplossing die Viagra me niet kon bieden. Dus nee, ik heb nergens spijt van.. Mijn relatie is alleen maar beter geworden doordat ik vreemdga.’’
Afbeelding van Pavel Jurča via Pixabay
