Op woensdagmiddagen haalt de Duitse vice-kanselier Sigmar Gabriel (54) zijn dochtertje Marie (2) van het kinderdagverblijf. De leider van de sociaal-democratische SPD verblijft meest in Berlijn. ‘Mariechen’, zoals Gabriel zijn dochtertje noemt, leeft bij Gabriels echtgenote – de tandarts Anke Stadler – in Gabriels Heimat Goslar, tweehonderd kilometer van de hoofdstad.
Nobel
Dat oppassen is een nobel streven, zou je denken, een stap vooruit in het emancipatieproces van de Duitse man, die bekend staat als conservatief en traditioneel. Maar Gabriels aankondiging viel niet bij iedereen in goede aarde.
In commentaren werd de ‘Vizekanzler’ verweten te weinig ambitie aan de dag te leggen. Wie ooit bondskanselier wil worden, kan niet in deeltijd werken, vind Der Tagesspiegel. Bovendien zou Gabriel dochter Marie ‘mediaal instrumentaliseren’ om bij de kiezer goede sier te maken. Ook dat vinden de critici niet kunnen.
Elternzeit
Dat zijn verwijten, die je niet direkt verwacht in Duitsland, waar al jaren een debat woedt over de rol van vrouwen en mannen op de arbeidsmarkt. De teneur daarvan is: het moet moeders gemakkelijker worden gemaakt om een loopbaan na te streven. En hun mannen moeten zich meer bekommeren om hun vaderlijke plichten. Bijvoorbeeld door, zoals Gabriel eerder deed, drie maanden Elternzeit te nemen. Nu is er een toppoliticus – de op een na machtigste in de Bondsrepubliek zelfs – die dit doet, is het weer niet goed.
Wie ooit bondskanselier wil worden, kan niet in deeltijd werken
Gabriel is niet de enige bewindspersoon, die vaker bij het gezin wil zijn. Het lijkt alsof met het nieuwe centrum-linkse kabinet een generatie ‘oppaspolitici’ aan het bewind is gekomen. Jörg Asmussen (47/SPD), voormalig bestuurslid van de Europese Centrale Bank in Frankfurt am Main, accepteerde een salarisverlaging van anderhalve ton om, onder de vrouwelijke minister Andrea Nahles (SPD), staatssecretaris voor Sociale Zaken te worden. Reden: hij wil meer tijd doorbrengen met vrouw en jonge dochters in Berlijn.
Het lijkt alsof met het nieuwe centrum-linkse kabinet van CDU/CSU en SPD een generatie 'oppaspolitici' aan het bewind is gekomen.
Powervrouw Ursula von der Leyen (CDU), die geldt als slagschip van het eigentijdse Duitse feminisme – door zware ministersposten te combineren met een gezin met niet minder dan zeven kinderen – is van plan om meer vanuit haar huis bij Hannover te gaan werken. Von der Leyen is vrouw in een mannenbolwerk: de eerste vrouwelijke Duitse minister van Defensie en gedoodverfd opvolgster van bondskanselier Angela Merkel.
Levenmiddelpunt
Ook de rijzende ster in de SPD, Manuela Schwesig (39), minister voor Gezinszaken, noemt onomwonden haar Heimat Mecklenburg-Voorpommeren als haar ‘levensmiddelpunt’.
Maar de weerstand tegen die beroepsinvullingen is aanzienlijk. Merkel, zelf kinderloos, heeft meer dan eens kenbaar gemaakt dat zij afwezigheid wegens familiaire beslommeringen een slecht idee vindt.
Babypauze
Schwesigs voorganger, Kristina Schröder (CDU) was gedurende haar ambstermijn zwanger, kreeg een kind en nam een ‘babypauze’, wat haar op gefronste wenkbrauwen kwam te staan. Schröder, inmiddels zwanger van een tweede kind, stelde zich – 36 jaar oud pas – niet meer als minister beschikbaar.
Dat is de consequentie van een keuze voor de top, vindt de wel heel strenge – vrouwelijke – commentator van Die Welt. Of het nu in de politiek, de sport of het bedrijfsleven is: ‘Wie een uitzonderlijke loopbaan nastreeft, moet weten dat dit alleen kan met honderd procent inzet’. En daar past een vrije woensdagnamiddag dus niet in.
Eerder verschenen bij: De Persdienst
