De ‘Pizza Connection’ werd in Duitsland de gespreksgroep genoemd van jonge afgevaardigden van twee zeer uiteenlopende politieke partijen: de christen-democratische CDU en Bündnis90/DieGrünen. In de jaren ’90 ontmoetten de parlementariërs elkaar met enige regelmaat in een Italiaans restaurant in Bonn. Die ‘zwart-groene’ bijeenkomsten betekenden destijds een taboe-breuk want de verschillen tussen de keurige-burgerlijke CDU en de groene protest-partij konden nauwelijks groter zijn. Maar de Pizza Connection legde een basis voor samenwerking, die lang onmogelijk scheen.
Kirche
Vandaag (donderdag) komen in Berlijn opnieuw CDU en Groenen in een gespreksronde bijeen. Ditmaal om te onderzoeken of een coalitie mogelijk is in een bondsregering onder kanselier Angela Merkel (CDU).
Bijna twintig jaar later zijn de leden van de voormalige Pizza Connection niet alleen ouder, maar ook invloedrijker. Enkele van de jonge gespekspartners van toen bekleden nu vooraanstaande functies in hun partijen. Zo is Peter Altmaier (CDU) – die overigens vloeiend Nederlands spreekt – minister in de regering van Merkel, evenals zijn partijgenote Kristina Schröder. Ronald Pofalla (CDU), eveneens oud-lid van de Pizza Connection, is tegenwoordig Merkels kabinetschef. Bij de Groenen klom Cem Özdemir op tot landelijk voorzitter en Katrin Göring-Eckhardt – die tevens prominent lid is van de Evangelische Kirche – was bij de recente Bondsdagverkiezingen lijsttrekker. Beiden zitten vandaag aan bij de ‘Sondierungsgespräche’ met de CDU/CSU.
Vluchtelingen
De programmatische verschillen tussen de twee partijen zijn nog altijd groot: op thema’s als asiel- en vluchtelingenpolitiek, gezinspolitiek, het homohuwelijk en mobiliteit lopen de opvattingen ver uiteen. Maar op het punt van milieu haalde Merkel de Groenen, tot hun verbijstering, in door in 2010 versneld het Duitse kernenergieprogramma stop te zetten en over te schakelen op duurzame energie.
Ook op andere punten, zoals de eisen van de Groenen om een wettelijk minimumloon in te voeren en om actie te ondernemen tegen de stijgende huurpijzen, is overeenstemming mogelijk. De Groenen weten bovendien dat zij, met 8 procent van de stemmen achter zich, niet te veel kunnen eisen van Merkel, die bij de Bondsdagverkiezingen van 22 september bijna een absolute meerderheid haalde.
Zwart-groen
Veel commentatoren hopen op een zwart-groene coalitie. Natuurlijk omdat dit op bondsniveau een unicum zou betekenen – dat is altijd interessant – en ook omdat zij van het alternatief – een ‘grote coalitie’ tussen CDU/CSU en de sociaal-democratische SPD – weinig verwachten. Met de Groenen, zo heet het, is het makkelijker om een ecologisch verantwoorde economische- en industrie-politiek te formuleren. En daarvoor bestaat in Duitsland in brede kring sympathie.
Verschenen bij: NDC Media
