Pauline Slot debuteerde in 1999 zeer succesvol met de roman Zuiderkruis, dit boek werd in dat jaar het best verkochte debuut. Dood van een thrillerschrijfster is haar zevende roman. Zij schrijft ook non-fictie en is docent creative writing.
De verteller in Dood van een thrillerschrijfster Selma Hoogstins is auteur en schrijfcoach. Zij ontvangt in de zomer op haar paradijselijke landgoed in Griekenland mensen die ongestoord een week aan een boek willen werken. Onder hen is de bekende literaire thrillerschrijfster Esther Noordvlucht die aan het vervolg komt werken van haar bestseller De Vinex-club. Maar aan het eind van de week dobbert haar lijk in de baai. Deze roman begint als een whodunnit, gaat over lezen en schrijven, succes en falen en staat vol geestige verwijzingen naar zichzelf en de wereldliteratuur.
Fragmenten uit de podcast:
Hoofdpersoon Selma heeft een hekel aan het genre literaire thriller. Jij ook?
Pauline Slot: ‘Ik vind de stijl niet goed te verdragen. Die korte zinnen, het benoemen van allerlei emoties, de knullig dialogen. Maar dit boek is niet voortgekomen uit ergernis. Ik vind de literaire thriller een mooi genre omdat je er van alles mee kunt laten zien. Ik had ook de bouquetreeks als genre kunnen nemen maar dit vond ik leuker.’
‘Het genre van de literaire thriller is een Nederlandse uitvinding en wordt veel door vrouwen beoefend. In de Engelse taal is er geen equivalent voor. Het zal een marketingding zijn. De toevoeging literair bij thriller haalt voor de vrouwelijke lezers misschien de harde kantjes eraf. Het suggereert dat er wat meer psychologie inzit en over relaties gaat. Als het zich afspeelt in het Gooi of een Vinex-wijk klinkt het wellicht minder bedreigend. ’
Iedereen schrijft een boek tegenwoordig. En de meeste mensen die erin slagen 75.000 woorden te produceren en een uitgever vinden, denken als snel dat hun boek een bestseller wordt. Hoe zou dat komen?
‘Als mensen op een aquarelleer cursus gaan, denken ze ook niet meteen dat ze een jaar later in het Gemeentemuseum in Den Haag zullen hangen met hun aquarellen. Maar bij mensen die schrijven is de verwachting vaak heel hoog. Men denkt al snel dat een uitnodiging bij DWDD binnen bereik ligt. Maar men beseft minder dat het gewoon een heel moeilijk vak is. Om een goede roman te schrijven moet je heel veel verschillende dingen kunnen.’
‘Mensen die schrijven willen graag gehoord worden, ze willen iets aan een ander overbrengen, dat diepere verlangen zit erachter. Maar dat verlangen zal nooit vervuld worden. Het is voor mensen ook een vorm van zelfverwezenlijking. Daar is niks op tegen, maar de kans dat een boek een bestseller wordt is vrij klein.’
In het boek vertelt Esther Noordvlucht aan de andere aanwezigen van de schrijfretraiteweek dat ze daar in stilte wil wachten op het moment dat de personages haar hun verhalen bij wijze van spreken influisteren. Ze zoeken haar op, zegt ze. Het is iets magisch. Selma vindt dat onzin.
‘Als je met een idee bezig bent voor een boek is het logisch dat je openstaat voor van alles en dingen eerder opmerkt. Maar dat een verhaal je heeft gezocht is natuurlijk onzin. Het zijn metaforen die je geest oppikt. Maar dat klinkt minder romantisch. Waarom zou je er niet nuchter over kunnen spreken? Voor mij hoeft dat aspect van magie niet. Schrijven is ook gewoon een vak met technieken die je deels kunt leren.’
Over deze podcast
In de podcastserie Het Verhaal komen schrijvers aan het woord over hun boek. De interviews duren lekker lang, ongeveer 45 minuten dus er is genoeg tijd om dieper op de inhoud in te gaan. Zowel fictie als non-fictie en min of meer wekelijks. Ook met beroemde en minder beroemde Nederlandse en Vlaamse schrijvers.
Klik hier voor de podcastaflevering met Pauline Slot
