De Britse Kirstie Maguire (34) en Aimee Messenger (31) verlieten allebei hun man om met elkaar te trouwen. Aan de ruim honderd genodigden op hun bruiloft deden ze een nogal opmerkelijk verzoek voor een huwelijkscadeau, namelijk geld voor een IVF-behandeling. Zo raakte Aimee zwanger van een jongenstweeling, die met 24 weken helaas veel te vroeg werd geboren. Maar beide jongetjes hebben het gered en nu, een jaar na hun geboorte, prijken Kirstie en Aimee trots in alle Britse tabloids met hun zoontjes, en spreken ze hun oneindige dankbaarheid uit voor het mooiste huwelijkscadeau dat ze zich konden wensen.
Namaak-braaksel
De bijzondere bruiloftsgift voor Kirstie en Aimee was op hun eigen verzoek, maar er worden wel vreemdere huwelijkscadeaus gegeven. Vooral door bruiloftsgasten die graag origineel uit de hoek willen komen. Google maar eens op ‘weirdest wedding gifts’, dan kom je al gauw uit bij de volgende presentjes: geld voor een vasectomie, een gezinsverpakking toiletpapier, een plak namaak-braaksel, een kettingzaag (voor een bruidspaar zonder tuin), een visitekaartje van een echtscheidingsadvocaat en nog veel meer gekkigheid.
Geloof het of niet, maar ook dieren geven elkaar huwelijkscadeautjes. Om maar even een denkbeeldig resultaat te geven op een Google-speurtocht naar ‘weirdest wedding gifts in the animalworld’: een levende mug, een visje, een ijverig ingepakt pakket zonder inhoud, een kleverige surprise (ook zonder inhoud), een stukje beleving, het afgebeten hoofd van de bruidegom, een zelfgesponnen bruidssluier…
Standaard onthoofding
Soms geven dieren elkaar huwelijkscadeautjes omdat ze elkaar zo aardig vinden, maar meestal om te voorkomen dat ze worden vermoord. Je hebt vast weleens gehoord over bidsprinkhanen en spinnen, waarvan de vrouwtjes na de paring (en soms zelfs al daarvoor) de mannetjes opeten.
Welbeschouwd is zijn voedzame lichaam het mooiste huwelijkscadeau dat mannetje bidsprinkhaan aan zijn vrouw kan geven. Want het krijgen van kinderen kost haar namelijk ontzettend veel energie. Dankzij het offer dat haar man brengt, lukt het vrouw bidsprinkhaan beter om een grote en gezonde kinderschare op de wereld te zetten. Bovendien ging hij verder toch niks meer doen met zijn leven. ‘Succesvol voortplanten zodra geslachtsrijp’ was zijn enige agendapunt. Sommige soorten bidsprinkhanen kunnen zelfs niet eens paren zolang hun kop nog op hun romp zit! Hun sperma kan pas vrijkomen wanneer ze zijn onthoofd…
Geen naspel
Toch zijn er ook insectenmannen die liever blijven leven na het paren met een potentiële moordenares. Dus die verzinnen een list. Ze geven de vrouw van hun dromen een prachtig geschenk, en nemen haar snel van achteren terwijl zij bezig is met het uitpakken van haar huwelijkscadeau.
Insectenetende dansvliegen bijvoorbeeld, vangen eerst een mug en geven die aan het vrouwtje. Met het demonteren en verorberen van de mug is zij wel even bezig, zodat hij sneaky zijn gang kan gaan. Hoe dat er in de praktijk uitziet kun je zien op de foto bij dit artikel: vrouwtje dansvlieg stort zich met zes poten tegelijk op haar gratis maaltijd, terwijl meneer zijn eigen dingetje doet. Uiteraard moet hij wel maken dat hij wegkomt voordat zij klaar is met haar bruidsmaal, want anders wacht de mannetjesdansvlieg alsnog een treurig lot als toetje. Naspel is er dus niet bij.
Bruidssluiers en fopcadeautjes
Om tijd te winnen spinnen sommige soorten dansvliegen hun geschenk in, zodat het vrouwtje het eerst moet uitpakken. Dat vindt zij enerzijds een beetje flauw, maar anderzijds toch ook wel handig, want haar maaltijd stribbelt dan in ieder geval niet meer tegen. Een andere dansvliegensoort heeft het risico op een voortijdig einde nòg verder verlaagd door zijn geschenkje niet alleen in te pakken, maar daarna ook nog eens in te smeren met een kleverig spulletje, wat het uitpakken aanzienlijk vertraagt (denk: Sinterklaassurprise met heel veel stroop en watten). Er zijn trouwens ook dansvliegmannen die slechts een lege verpakking geven. Tegen de tijd dat het vrouwtje het pakketje eindelijk open heeft en ontdekt dat er niks in zit, is hij allang klaar en weer vertrokken.
Maar er zijn ook dansvliegmannen die zich niet lenen voor dergelijke platte trucs en het liever wat kunstzinniger aanpakken. Zo kent het omvangrijke dansvliegengeslacht ook mannen die met hun voorpoten een ragfijne bruidssluier van zijde weven en die, in het gezelschap van een heleboel andere mannetjes, in het zonlicht glanzend door de lucht laten wapperen, wat een bijna hemels schouwspel oplevert. Dat vinden de vrouwtjes ook. Gebiologeerd proberen ze zo snel mogelijk de zwerm mannen binnen te dringen. Ieder vrouwtje ontvangt dan zo’n bruidssluier en neemt de galante ontwerper op de koop toe. Daarna wordt er gepaard in het gras, waarbij het mannetje zich niet hoeft te haasten, want de tere creatie boeit haar kennelijk minutenlang.
Een stukje beleving
Het aanbieden van bruidsgeschenken komt ook voor bij vogels, terwijl die toch zelden voor hun leven hoeven te vrezen tijdens de liefdesdaad. Futen en sterns, bijeneters en pinguïns, pestvogels, ijsvogels en krooneenden overhandigen elkaar met de snavel nestmateriaal, visjes of ander voedsel. Heel spectaculair is het aanbieden van prooi door buizerds, wouwen en andere roofvogels, die dat heel hoog in de lucht doen en daarbij de prooi met hun poten overgooien naar elkaar.
De satijnvogelmannen uit Australië bieden hun vrouwtjes in plaats van een cadeautje een fijne ambiance aan: namelijk een adembenemend sfeervol decor voor de paring. Zeg maar gerust ‘een stukje beleving’, ook bij mensen een populair cadeau. Eerst maakt zo’n satijnvogelman een paar vierkante meters bosgrond helemaal vrij van takjes, blaadjes en andere slordigheden, zodat hij een mooi, leeg canvas heeft voor zijn kunstwerk in wording. In deze arena bouwt het mannetje eerst een liefdespoort van takjes die hij rechtop in de grond steekt. Dit poortje of laantje, dat eigenlijk bestaat uit twee discrete wandjes, is bedoeld om in te paren. De wandjes worden door hem vervolgens blauw geschilderd, want satijnvogels raken erg opgewonden van de kleur blauw. Sterker nog, ze zijn geobsedeerd door blauw.
Wandje in de verf gezet
Nu denk je misschien dat je het niet goed gelezen hebt, want hoe kan een vogel nou een wandje in de verf zetten? Nou, gewoon: hij smeert er blauwe bosbessen op stuk en veegt de blauwe prut nog verder uit met een vezelig takje, dat hij in zijn snavel houdt. Rondom het poortje wordt de arena verder nog versierd met allerlei blauwe voorwerpen die hij van heinde en ver aansleept: blauwe bloemetjes (elke dag verse), blauwe dekschildjes van bepaalde kevers, vlindervleugels, blauwe vogelveren, maar ook dingen die hij bij mensen kan wegpikken, zoals blauwe wasknijpers, melkflesdoppen, blauwe speelgoedautootjes en lego… Door al deze esthetisch verantwoorde pracht en praal hoopt de satijnvogelman zo veel mogelijk vrouwtjes te lokken. Zij het wel één voor één graag. Na de paring bouwen de vrouwtjes zelf een nest en brengen ze in hun eentje de jongen groot, want pa is vrijwel het gehele jaar drukdrukdruk met het verfraaien van zijn sfeervolle liefdeslaantje. En vooral ook met de bewaking ervan, want er liggen altijd concurrenten op de loer die zijn mooie blauwe spulletjes proberen te ontvreemden.
Voor Nederlandse vogels is zo’n rijk gedecoreerde paarplaats een tikkie te overdreven, al moeten we ook niet onze eigen doodgewone spreeuwen over het hoofd zien, want die kunnen ook heel galant zijn. Het spreeuwenmannetje brengt, als het nest eenmaal klaar is, een bruidsgeschenk voor zijn vrouw mee in de vorm van een bloemetje: een viooltje, madelief of crocus, waarmee hij het nest versiert. Bescheiden, maar beter dan een kleverig fopcadeau zonder inhoud!
