Eerst even de setting: het programma lijkt te zijn opgenomen in de kelder van GeenStijl, de belichting lijkt afkomstig van een pornoset, en in combinatie met het gebrek aan grime geeft dat een unieke look aan de uitzending. De show wordt gepresenteerd door Tom Staal, de laatste incarnatie van het type Jan Roos uit de GeenStijlstal en hij heeft als sidekick iemand die zich de lachburgemeester van Utrecht noemt. Te gast is Thierry Baudet, een radicale politicus die zich tijdens de show schreeuwend en wild gebarend van zijn meest krankzinnige kant tot nu toe toont.
Het geheel wordt gesponsord door een bierbrouwer die ik voorlopig even links laat liggen, maar Baudet drinkt om de een of andere reden wijn uit een koffiemok. Ik kan alleen maar bedenken dat dit is omdat het wijnslurpen in de eigen filmpjes van Forum voor Democratie recentelijk iets te opzichtig was. In reacties online wordt niet voor het eerst de vraag opgeworpen of Baudet misschien voor aanvang wat Colombiaanse lavendel gesnoven heeft. Als kijker hoop je ergens dat dat waar is, want het zou een verklaring voor zijn bizarre gedrag kunnen zijn.
De kracht van de show is duidelijk de vorm. Inhoudelijk is het flinterdun, het voortkabbelende gebrek aan inhoud dient vooral om de uitbarstingen van de zelfbenoemde grootste intellectueel van Nederland aan elkaar te rijgen, slechts af en toe onderbroken door kleine ruzietjes. Juist die wilde uitbarstingen en het bekvechten maken het hele fijne troosttelevisie.
Inhoudelijk wordt er wat gesproken over de coronacrisis. Een beetje op het niveau zoals men dat ook doet op twitter en facebook, dus je hoeft niet heel erg op te letten. Baudet wekt graag de indruk dat hij een heldere visie heeft op de problematiek. (Feitelijk vroeg hij een debat aan terwijl het onderwerp al op de agenda stond, zat hij op een extreemrechts congres in Rome toen de kamer geïnformeerd werd en bij latere briefings zat hij met zijn telefoon te spelen. Hij wilde eerst een totale lockdown, toen was hij het opeens eens met het beleid en tegenwoordig roept algemene dingen over een exitstrategie). Hij probeert zich voor te doen als een profeet met de kennis van nu, en hij wil met twintig privéjets op jacht naar tests zoals het een ware leider betaamt, zoiets.
Natuurlijk mogen ook de gebruikelijke verdachtmakingen van politieke tegenstanders en de pers niet ontbreken en is er ook tijd voor zijn gebruikelijke waanbeelden over cultuurmarxisme en massa-immigratie. Wat in dit optreden heel knap is, is dat Baudet toch nog een hogere versnelling heeft gevonden. Zelfs de presentator is hier zichtbaar van onder de indruk. Van de weeromstuit laat Tom Staal zijn subjectiviteit bijna varen wanneer Thierry Nederland een kutland noemt en uitroept “Ik sta voor excellentie!”. Zomaar een van de vele hoogtepunten in de show. Waarna de sfeer weer volledig omslaat en de vijandigheid voelbaar wordt door het scherm. Onwaarschijnlijk goed entertainment. Ook zijn warrige bekering tot het christendom mag deze dagen niet onbenoemd blijven trouwens.
Ik moet toch een paar kritische kanttekeningen plaatsen. Ondanks het indrukwekkende resultaat lijkt dit niet de bedoeling te zijn geweest van de makers. Het lijkt erop dat de sterren precies goed stonden. Het was een ontmoeting van incompetentie en verwezing met een gast die live waanzinnig wordt tegen een achtergrond van onironisch amateurisme. Wat dat betreft doet het denken aan de The Disaster Artist, een film over een regisseur die onbedoeld een culthit maakte en zijn succes later gretig omarmde. Ook een kijktip trouwens, de film is te zien op Netflix.
Deze show zou best een internationaal succes kunnen worden volgens mij. Misschien is het jammer dat het sterk doet denken aan de hitserie Tiger King. Ook die show draait om een ijdel megalomaan figuur die door zijn zelfoverschatting en waanbeelden een gevaar is voor de maatschappij. De sparkeling van krankzinnigheid in de ogen van Thierry Baudet doet sterk denken aan de blik van Joe Exotic, evenals hun stijl van presenteren. Daar staat tegenover dat de halve wereld Tiger King al heeft gezien en er waarschijnlijk best behoefte is aan een extraatje.
Er zit iets heel erg troostrijks in het optreden van Baudet in deze show. Het doet je bijna geloven dat zijn hele publieke carrière een briljant staaltje performance art is en dat we nu de ontknoping naderen. En mocht dat onverhoopt toch niet zo blijken te zijn, dan valt er nog steeds hoop uit te putten. Thierry Baudet heeft de mainstream-media, oikofoben, migranten, cultuurmarxisten, de elite en de spijtoptanten uit eigen geleding helemaal niet nodig om zijn beweging de nek om te draaien. Hij kan het helemaal zelf.
Ik geef deze show op een schaal van 1 tot 10 een 9 en kijk reikhalzend uit naar een eventueel vervolg. De slechte kwaliteit lijkt het optreden van de hoofdrolspelers alleen maar uit te lichten. En het is vooral een show voor deze tijd. Het is fijn om te weten dat het nog altijd gekker kan dan de werkelijkheid die nu ons dagelijks leven is.
