The shocking Miss Emerald opent met een dramatische strijkersouverture, refererend aan Hollywood in zijn gloriejaren. Daarna verplaatst de handeling zich naar Parijs, blijkt uit een mijnheer die wat Engelse kreten met vet Frans ‘Allo ‘Allo accent brabbelt. Vervolgens meldt in de eerste song One Day de bekende vierkante boemtsjak-pedoemhaktsjak beat van Caro Emeralds eerdere album zich. We zijn op vertrouwd terrein: dit is de retrosound van producers Jan van Wieringen en David Schreurs, die van Caro’s debuut Deleted Scenes from the Cutting Floor drie jaar geleden een wereldsucces in vooral NL en GB maakte. Violen, puntige blazerspartijtjes en een ouderwets afgeknepen stemgeluid bepalen de sfeer, afgewisseld met een scratchende dj en andere hedendaagse geluidseffecten. Business as usual voor Emerald en de luisteraars, denk je dan.
Orgelstukje
Gelukkig eindigt openingssong One Day met een heel vreemd orgelstukje, waardoor je wakker schrikt. Helaas, daar is hij weer, de boemtsjak, deze keer bij Coming Back As a Man met vingerknippen en een accordeon. Het arrangement klinkt glorieus en warm, zeker als halverwege de violen aanzwellen. Muzikaal niet hemelbestormend, maar qua sfeer wordt je aardig verleid om met dOriva Caro een reis te gaan maken.
Die leidt in Tangled Up definitief naar het Parijs van de jaren twintig, toen de tango furore maakte. In de begeleidende videoclip (al meer 700.000 keer bekeken!) zien we Emerald in een Parijse nachtclub zingen, terwijl ene Leon en Valentino om een foute vrouw strijden. Is dit een tango? Ja, we horen een accordeon, maar dat is het dan wel. Teleurstellende melodie, die het verliest van de prachtige enscenering van de videoclip. Het blijkt een probleem dat aan dit langverwachte album kleeft: het concept overheerst, wat we fantaseren bij het vooroorlogse Parijs is belangrijker dan de songs zelf. Een beetje als Woody Allen met zijn gefantaseerde lichtstad in Midnight in Paris. De film werd Woody’s grootste commerciële succes van de laatst 20 jaar, dus dat belooft wel weer veel goeds voor Emerald.
Eenheidsworst
Is het dan allemaal eenheidsworst op The shocking Miss Emerald? Gelukkig staan er ook een paar pareltjes op. Completely is zo’n nummer waar de vierkante beat (vergelijkbaar met Wouter Hamel) juist wel werkt: dit is een New Orleans nummer waar de drums de zaak onweerstaanbaar voortstuwt. De melodie doet aan Makin’ Whoopie denken en straalt dezelfde levenslust uit. Kun je meteen naneuriën, een goed teken.
Topper is Black Valentine waarop Emerald duisterder dan ooit klinkt. De melancholie vult elke noot. ‘Love can conquer anything’, zingt Caro, maar het 60-koppige orkest denkt daar anders over. Opgenomen in de Abbey Studio in Londen, klopt de sound helemaal. Dit smaakt naar meer.
Shirley Bassey
James Bond komt voorbij in het nummer I Belong to You, een song waar Shirley Bassey zich niet voor zou hoeven te schamen. Nu nog de film erbij en niets meer aan doen. Als dit geen hit wordt in GB, eet ik mijn bolhoed op. Parijs is hier ver weg, al heeft 007 de lichtstad vaak bezocht.
Helaas staat het album verder vol met de nodige middelmatige opvullers. In The Maestro klinkt een refrein dat aan de Andrew Sisters doet denken, maar meer ook niet. Slappe melodie, snel vergeten.
Italiaanse Tom Waits
Maakt Caro Emerald de torenhoge verwachtingen waar? Blijft haar retroragout boeien? Het gaat te ver om The Shocking Miss Emerald een herhalingsoefening met een Franse saus te noemen. De sound is veel beter dan op haar debuutalbum en Caro krijgt meer de ruimte om vocaal uit te halen. Maar hierna moet Emerald wel met die hakboembeat kappen. En scratchende dj’s zijn sinds 1991 niet meer hip. Overslaan. Eigenlijk wijkt alleen Excuse My French af van het vaste stramien met zijn vreemde blazersensemble, dat klinkt als een kruising tussen Italiaanse Nina Rota filmmuziek en Tom Waits. Vreemd, maar wel lekker. In slotnummer The Wonderful in You bewijst de voormalige zangpedagoge tussen neus en lippen door de concurrentie met een Adele moeiteloos aan te kunnen. Dus dat komt wel goed op album III.
Caro Emerald: The Shocking Miss Emerald, www.caroemerald.com.
Live 9 mei Dauwpop, Hellendoorn; 29 juni, Concertgebouw, Amsterdam (met Metropole Orkest)
Meer van Koppes in DNP?
