De 40.000 bedoeïenen in de Negev woestijn hebben nota bene een Israëlisch paspoort en zijn dus Israëlisch staatsburger. Maar in Israël betekent dat niet dat je dezelfde rechten hebt als je Joodse landgenoten.
Voordat Israël überhaupt een land was, woonden deze bedoeïenen al in de Negev woestijn. Maar de Israëlische regering heeft daar geen boodschap aan en vindt het maar niets dat die moslims daar wonen. Vermoedelijk vindt de overheid het namelijk niet zo’n prettig idee dat er Arabieren wonen in het gebied tussen de Gazastrook en de Westelijke Jordaanoever, ook al hebben deze bedoeïenen nog nooit een vlieg kwaad gedaan. Deze Arabieren zouden een brug tussen Gaza en de Westbank kunnen vormen.
Geen Arabische pottenkijkers bij reusachtige militaire basis
Bovendien is Israël in de Negev woestijn druk bezig met het bouwen van een enorme militaire basis, waar 12.500 mensen komen te werken. Op korte termijn moeten er drie militaire bases bijkomen en de Negev is al een belangrijk oefenterrein voor het Israëlische leger. Daar kunnen ze geen Arabische pottenkijkers bij gebruiken.
Bizar genoeg verkoopt de Israëlische regering dit hele ‘Prayer Plan’ – zoals het heet – als iets dat juist goed is voor de bedoeïenen. In hun appartementjes in uit de grond gestampte spooksteden zouden deze simpele sloebers namelijk toegang krijgen tot schoon drinkwater, elektriciteit en zouden hun kinderen naar school kunnen. Waarom de bedoeïenen in hun eeuwenoude dorpen deze publieke voorzieningen decennialang is ontzegt, daar heeft Israël dan weer geen antwoord op.
Nieuwe Joden wonen in villa’s met moestuin en zwembad
Ondertussen houden veel bedoeïenen vanuit hun cultuur nog dieren en verbouwen hun eigen groenten. Deze eeuwenoude levenswijze zouden ze in de steden van de ene op de andere dag moeten opgeven. Waarom Joodse mensen vanuit de hele wereld ondertussen worden opgeroepen om naar Israël te emigreren (in een wanhopige poging om het dalend aantal Joodse mensen in Israël op pijl te houden) en zij wel in de Negev woestijn mogen gaan wonen in grote ommuurde villa’s met moestuinen en zwembaden, is een raadsel.
Hoewel zes dagen geleden in Jeruzalem, Londen, Berlijn, Rome, Istanbul, Cairo en Amerika duizenden mensen de straat opgingen om te protesteren tegen deze door Israël geplande etnische zuivering, vrees ik dat premier Rutte, minister Timmermans en minister Ploumen tijdens de vier dagen dat ze momenteel voor een handelsmissie in Israël en de Palestijnse gebieden zijn er met geen woord over zullen reppen tegenover hun Israëlische collega’s. Terwijl het Prayer Plan waarschijnlijk deze maand nog wordt goedgekeurd. Vriendelijk lachend zullen Mark, Frans en Lilianne gezellig kletsen over handel.
Dorpen en olijfboomgaarden worden met bulldozers platgewalst
Terwijl wat er zich in de Negev woestijn gaat voltrekken, absoluut etnische zuivering is. Israël is al begonnen met het verjagen van de bedoeïenen. En dat doen ze door met bulldozers de dorpen en olijfboomgaarden van deze bedoeïenen simpelweg plat te walsen, wat valt onder ‘vernietigen of onleefbaar maken van de leefomgeving, waarna vertrek of degeneratie van de bewoners plaatsvindt’; één van de methodes van etnische zuivering.
Fotograaf Jeroen van Loon en ik bezochten twee jaar terug in de Negev woestijn het bedoeïenendorpje Al-Arakib dat al meer dan 34 keer met de grond gelijk was gemaakt. De laatste paar bewoners leefden er op het kerkhof, de enige plek die nog niet door de Israëlische bulldozers was platgewalst. Het feit dat deze bedoeïenen eigenaar zijn van de grond waarop zij leven en er zelfs soms nog eigendomspapieren van hebben stammende uit Britse koloniale tijd, bonjourt de Israëlische overheid naar de vuilnisbak. ‘Die zijn van voor het bestaan van de Staat Israël en gelden daarom niet meer.’
Handelsboycot tegen Israël
Wat mij betreft zou Nederland met een handelsboycot moeten dreigen zolang Israël deze 40.000 bedoeïenen van hun land wil verjagen. En zolang het blijft doorgaan met het bouwen van illegale nederzettingen. Want aan de mensenrechtenschendingen op de Westelijke Jordaanoever en de Gazastrook ben ik nog niet eens toegekomen…
