De burgemeester van het Catalaanse bergdorp Rasquera wil aan de vereniging van cannabis-rokers uit Barcelona (ABCDA) gemeentegrond verhuren om marihuana te verbouwen. Als onderdeel van een anti-crisis plan, in een poging de schuld van 1,3 miljoen euro weg te poetsen. De amper 900 inwoners zijn in shock, maar houden zich gedeisd. Want de hand van de burgemeester reikt ver.
Het geheim van Rasquera staat op het kerkhof. Achter een hek met een hangslot. De geruchten dat de republikeinse burgemeester Bernat Pellisa op gewijde grond zijn eigen wietplantage heeft, zijn bijzonder hardnekkig. Maar niet te checken. Want de sleutel op het gemeentehuis is alleen beschikbaar voor een select gezelschap bewoners.
Vergrijsde oase
Het is een van de vele gefluisterde beschuldigingen in het dorp, op ruim een uur rijden van Barcelona. Dat pas sinds 15 jaar, dankzij de asfaltering van de toegangsweg, wordt geconfronteerd met de buitenwereld. Tot die tijd leidde Rasquera een slapend, geïsoleerd boerenbestaan. Het dorp staat bekend om gevulde zoete koekjes en het jaarlijkse geitenfeest. Het plaatselijke nieuws wordt verspreid via luidsprekers op straat en besproken op de hangplek voor ouderen, op het plein voor de kroeg. Een vergrijsde oase van rust, reinheid en regelmaat.
Maar sinds de plannen voor cannabis-teelt bekend werden, is daar weinig van over. De invasie van cameraploegen uit de hele wereld heeft de bewoners mensenschuw gemaakt. Nederlandse Anna, stille kracht achter het verzet, zet al haar overtuigingskracht in. Dus praten kan, maar niet buiten op het terras, en alleen voornamen worden genoemd.
Josep, strak gekapte zestiger, vertelt dat hij de toekomst met angst tegemoet ziet. “Marihuana kan een familie te gronde richten. Hoe moet het met mijn kleinkinderen? En de meneer die het allemaal heeft bedacht, maakt een Messi”, verwijst de Barça-fan naar de Argentijnse voetballer. “Zodra hij wordt aangesproken, ontwijkt de burgemeester zigzaggend alle vragen.”
Foute mensen
De 47-jarige Anna vertaalt het Catalaans en geeft de bewoners een stem. De Nederlandse is met man en kind vijf jaar geleden bewust naar een rustig dorp op het Spaanse platteland verhuisd en is ´ongelooflijk pissig´. “Mijn man komt uit de muziekscene, dus ik heb genoeg drugs voorbij zien komen. Officieel wordt gekweekt voor medicinaal gebruik, maar het gaat hele foute mensen aantrekken. Want in Spanje is cannabis nog steeds een verboden vrucht."
De inwoners van het Spaanse dorp kunnen het inzaaien van zeven hectare grond, goed voor een huuropbrengst van 600.000 euro per jaar, nog tegenhouden. Als tijdens een publieke stemming 75 procent het project afwijst. De regering van Catalonië heeft als antwoord op de plannen een driedaagse bijeenkomst op touw gezet om te analyseren of het project levensvatbaar is. Deskundigen buigen zich over mogelijke consequenties van het precedent dat Rasquera schept. In een land waar teelt en bezit van cannabis alleen voor eigen gebruik stilzwijgend wordt gedoogd.
Burgemeester Pallisar wordt gezien als de kwade genius. “Een dictator”, vindt Pedro van de man die al sinds 2003 de macht in handen heeft in Rasquera. “Wij hoorden als bewoners pas van de plannen toen journalisten erover begonnen. Ik ben voor legalisatie van marihuana, maar faliekant tegen dit project. Er is geen enkele transparantie in dit dorp. De partij van de burgemeester heeft een meerderheid in de raad (vier zetels, om drie voor de oppositie, red.) dus kan hij doen wat hij wil.”
Drugskartel
De initiatiefnemer zelf spreekt dat tegen. Telefonisch, want hij is in Barcelona voor overleg met de ABCDA. Burgemeester Pallisar beschouwt alle aandacht voor Rasquera als ´positief´. “Het project is legaal. Het gaat niet over cannabis, maar over het opzetten van een publieke firma, die uiteindelijk geld gaat verdienen voor het dorp.”
De Brit Robin snuift als hij het commentaar hoort. “Iemand die 1,3 miljoen verliest, moet niet eens alleen gelaten worden in een snoepwinkel. Laat staan een drugskartel gaan leiden”, reageert hij, in zijn chique mansion even buiten het dorp. “Als het project door gaat, moet er 24 uurs bewaking komen, plus een elektrische omheining en een stel loslopende Dobermans. De laatste jaren zijn er al twee gewapende overvallen geweest in de buurt, omdat mensen vermoedden dat er marihuana werd geweekt.”
Nederlandse Anna vult aan: “Als het project doorgaat, moeten we met een actie-comité vet aan de slag. Want dit kunnen we niet laten gebeuren. Ik wil hier blijven wonen tot ik dood ga. Maar als er marihuana op de velden komt, mogen ze mijn finca zo hebben. Dan vertrek ik.”
Verschenen in bij de persdienst GPD aangesloten kranten
