Op een dag wakker worden en niet meer weten wie je bent – voor een schrijver moet het een verschrikking en een geschenk tegelijk zijn. Het overkomt schrijver Daan Heerma van Voss (1986) op 16 januari 2012. Hij ontwaakt met een helse koppijn en heeft geen enkel besef van wie hij is of waar hij zich bevindt. Er is alleen die ene gedachte, die zo bizar is dat Heerma Van Voss ‘m niet verzonnen zal hebben: ‘Ik bevind me in een roodgewatteerde schedel met kloppende chromen aderen tussen de ogen.’
Hij belt de eerste de beste naam die hem te binnen schiet, Daniël, die een van zijn trouwste vrienden blijkt te zijn en Daan te hulp komt.
* * *
Daan Heerma van Voss – De vergeting
De Bezige Bij, €18,90
Na de eerste paniekerige uren keren er langzaam herinneringen terug en in de weken erna volgt een zoektocht naar het hoe en waarom van dit plotselinge, tijdelijke geheugenverlies. Er blijkt een naam voor te zijn: TGA, Transient Global Amnesia. Niet gevaarlijk, wel beangstigend, blijkt uit De vergeting, het boek dat Heerma van Voss erover schreef. ‘Roman’ staat er op het omslag, maar wat er precies fictie aan is, blijft voor de lezer onduidelijk. Of het moet zijn dat feitelijk alles in het leven eigenlijk fictie is, omdat onze hersenen overal hun eigen verhaal van maken en in die zin iederéén eigenlijk een personage is in een zelfgecreëerde wereld.
Het is een wonderlijk boek, De vergeting, en het stuitert net als de gedachten en herinneringen van de auteur alle kanten op, maar op een vermakelijke en zorgvuldig geregisseerde manier. Medische fragmenten en het verslag van zijn persoonlijke zoektocht worden afgewisseld met gesprekken met vrienden, een briefwisseling met Daniël, bespiegelingen over herinnering, literatuur en vriendschap, gedichten en een relaas over een verloren liefde.
Met humor en zelfspot beziet de schrijver zijn nieuwste obsessie: hijzelf. Mensen in zijn omgeving dachten dat Daan een showtje opvoerde, vertrouwt Daniël zijn vriend op een gegeven moment toe. ‘Die lui kennen me werkelijk heel slecht,’ grapt Heerma van Voss, want ‘met een showTJE zou ik nooit genoegen nemen’. De vergeting is met 280 pagina’s dan ook een avondvullend verhaal, dat vermakelijk en lezenswaardig is, maar vermoedelijk geen blijvende herinnering zal achterlaten.
Waardeer dit artikel!
Dit artikel las je gratis. Vond je het de moeite waard? Dan kun je jouw waardering laten zien door de auteur een kleine bijdrage te geven. Zo help je onafhankelijke journalistiek in stand te houden.