Ik ben er nog wel even naar op zoek gegaan, in het oogverblindend schone Hyères, naar de FA Cup-finale, een wedstrijd die ik de laatste jaren eigenlijk nooit heb gemist, maar ja, Fransen hè? Chauvinistische jongens. In de café's waar ik een blik naar binnen werp zie ik rugby, tennis (uiteraard) en paardenraces (natuurlijk…).
Net als ik de zoektocht op wil geven is daar opeens Brasserie Le Guillaume Tell, een Ierse pub, maar dan op z'n Frans. En zowaar: Arsenal-Aston Villa (met Ron Beton in de basis) op tv. Dus toch! Ik ben niet de enige die kijkt, in de hoek zit nog iemand, ik denk een Engelsman want hij eet omelet met frites; de rest geniet buiten op het terras van de late zon. Een man speelt zachtjes op z'n saxofoon, domweg gelukkig in Hyères! Drinken? Welja, doe maar een jus d'anijs. Ik ben nou toch in Frankrijk.
Superster
De wedstrijd dan. Daar kan ik kort over zijn, Arsenal viel aan en Villa loerde op een counter. Vijf minuten voor rust moet Villa het gameplan wijzigen want superster Theo Walcott, die ongeveer twee keer zoveel spiermassa heeft gekweekt als toen hij debuteerde, schiet 1-0 binnen.
In de rust legt Robert Pires uit wat we zojuist hebben gezien. Vijf minuten na de hervatting dient Alexis Sanchez de tegenstander de genadeslag toe, van een meter of 20 dreunt hij 2-0 achter Shay Given. Arsenal is vanaf dat moment niet langer de bovenliggende partij, maar overklast Aston Villa op alle fronten. De 3-0 (van Mertesacker) en de 4-0 (van Giroud) zijn eigenlijk niet meer dan een logisch gevolg. Ron Beton is even Ron Betonrot.
Zlatan time
Was Arsenal-Aston Villa het voorprogramma, dan is Auxerre-PSG de hoofdfilm. Met excuses voor de volgorde. Het is Zlatan time! En met speciale belangstelling voor lekkerbekkie Gregory van der Wiel natuurlijk. We krijgen een beetje hetzelfde spelbeeld voorgeschoteld als in de vorige wedstrijd, de één (PSG) dringt aan, de ander (Auxerre) loert op de counter. Met dit verschil, dat PSG vergeet om snel afstand te nemen. Hoe langer de wedstrijd duurt, hoe vaker Zlatan zich uit de spits laat terugzakken op het middenveld, maar al zijn arbeid is tevergeefs. Vooral Cavani faalt in de afwerking. De bevrijdende opening wordt in de 65ste minuut gevonden door Van der Wiel, hij vindt Cavani, die eindelijk doet wat ie moet doen: 1-0. Zlatan Ibrahimovic zegt na afloop: “More than this we can not do.”
Bomber Ba
Van der Wiel was overigens niet de enige Nederlander die kon juichen, ook Bomber Bas Dos scoorde namens VfL Wolfsburg tegen Dortmund en won de Duitse beker met afgetekende cijfers (3-1). Barcelona, tenslotte, veroverde zonder Nederlanders de Spaanse Copa del Rey (ook 3-1), maar dat kan nauwelijks een verrassing worden genoemd.
De anijssapjes beginnen ondertussen hun werk te doen. In Hyères bleef het verder niet zo heel erg lang onrustig.
