Christian Wulff (CDU), de voormalige bondspresident van Duitsland, wordt vervolgd. Dit maakte de aanklager in Hannover bekend. Wulff wordt verdacht van corruptie. De oud-president wees eerder een voorstel om te schikken af. Wulff wil dat de rechter hem zuivert van alle blaam.
Het voor Duitse begrippen unieke proces – als het zover komt – wordt de laatste acte in een waar treurspel. Maandenlang werd Christian Wulff door de media achtervolgd. Aangeschoten wild was hij. Tot de president zich, in februari vorig jaar, gedwongen zag om af te treden.
Wulff, die eerder premier was van de deelstaat Nedersaksen, werd beschouwd als een van de kroonprinsen van bondskanselier en partijleider Angela Merkel. Maar als bondspresident in Schloss Bellevue in Berlijn kwam hij in opspraak wegens vermeende ‘vriendendiensten’. Die aantijgingen liepen uiteen: van het accepteren van een lening voor de aankoop van een huis – via de echtgenote van een bevriende zakenman – tot het laten betalen van een hotelkamer door een vriend uit de filmwereld. Ook probeerde Wulff met een nogal intimiderend telefoontje (vanuit Koeweit) – aan de hoofdredacteur van boulevardblad Bild, Kai Diekmann – te verhinderen dat bekend zou worden dat hij niet de volledige waarheid had gesproken over de herkomst van de lening voor zijn koophuis.
De druk op de president, die in de zomer van 2010 aantrad en slechts 598 dagen in functie zou zijn, werd door de media enorm opgevoerd. Elk detail over de ‘affaire-Wulff’ werd opgeblazen, niet alleen door de schandaalpers, ook door serieuze media.
Een voorname rol in die verhalen speelde Wulffs glamoureuze, vijftien jaar jongere, blonde – tweede – echtgenote Bettina. Zij droeg zichtbaar een tatoeage op haar rechterschouder en was ook verder redelijk ‘onprotocollair’, wat allerlei geruchten voedde over een mogelijk verleden als escort. Dat Bettina Wulff korte tijd nadat haar man z’n ambt moest opgeven van hem scheidde, was voor veel commentatoren het definitieve bewijs dat het haar van het begin af aan enkel om status en macht te doen was.
Smoezelig
Nu, veertien maanden nadat het Openbaar Ministerie het onderzoek startte naar mogelijke corruptie door Wulff – en ondanks dat werkelijk al het mogelijke is onderzocht – blijft van alle beschuldigingen en aantijgingen maar weinig overeind. ‘Wat leek op een lawine, blijkt zo klein als een sneeuwbal,’ concludeert de Süddeutsche Zeitung. ‘Althans, als het gaat om de strafrechtelijke kant van de zaak.’
Enkel de betaling van 754 euro door de met Wulff bevriende filmfinancier David Groenewold, tijdens het Oktoberfest in München in 2008, voor twee overnachtingen in een hotelkamer, wordt de ex-president ten laste gelegd. Het OM ziet hierin een aanwijzing dat Wulff omkoopbaar was, omdat hij zich in ruil voor de overnachting zou hebben ingezet voor een project van Groenewold.
De overige beschuldigingen lezen weliswaar als een lijstje van op z’n minst weinig eervolle handelingen – zo bracht het echtpaar Wulff zijn huwelijksreis goedkoop door in de Italiaanse villa van een bevriende manager – strafbaar heeft Wulff zich er niet mee gemaakt.
Het OM stelde een schikking voor: een boete van twintigduizend euro. Als Wulff die zou betalen, zou hij van een proces zijn verlost. Maar Christian Wulff, de man die alles verloor, is koppig en weigert. Hij denkt door een proces zijn goede naam te kunnen redden.
De Duitse media zitten met de kwestie in hun maag. De commentator van de Süddeutsche trekt het boetekleed aan en bekent zich achteraf te verbazen over de hardheid waarmee het echtpaar Wulff werd aangepakt. ‘Toen het in de vraag naar omkoopbaarheid zelfs ging over de herkomst van de vierwieler van Wulffs zoon, geneerde bijna iedereen op de redactie zich en werd er gepleit voor matiging en terughoudendheid.’
Andere kranten zijn minder begripvol over het lijden van de hoofdpersoon in de tragedie met de titel 'Die verlorene Ehre des Christian Wulff'. De teneur is dat Wulff uiteindelijk zichzelf te gronde heeft gericht: doordat hij nooit de gehele waarheid sprak, omdat hij smoezelige zaakjes had lopen en domweg te licht bleek voor het ambt van president. ‘Daaraan verandert ook een vrijspraak door de rechter niets,’ concludeert Bild.
Meer lezen? Neem een abonnement!
