Dit is een stukje dat je misschien liever niet zou willen lezen. Het is ook een stukje dat zich niet makkelijk laat lezen, vermoedt Simone Groenendijk van Treesforall, dat al sinds 1999 duurzaam bomen plant om CO2-uitstoot te compenseren: “Hoe meer je mensen meeneemt in details en techniek, hoe meer je ze kwijtraakt.”
Het Nederlandse klimaatbeleid gaat over veilig verre, algemene doelen, maar concrete, simpel te nemen maatregelen met een onmiddellijk positief effect mijdt men als de pest. Van bruin tot groen lijkt niemand het klimaat echt iets te kunnen schelen. Vijf voorbeelden.
In het natuurreservaat Uatumã, 150 kilometer ten noordoosten van Manaus, rijst sinds 2015 ATTO (Amazonian Tall Tower Observatory) op uit het tropisch regenwoud. De stalen onderzoekstoren van 325 meter hoog is een gezamenlijk Duits-Braziliaans project. ATTO is een ‘Atmospheric Laboratory’, opgezet om te begrijpen op welke wijze het Amazonewoud de verandering van het klimaat beïnvloedt en omgekeerd, hoe klimaatverandering de gezondheid van het Amazonewoud aantast.
Het Amazonegebied is frontlijn in de strijd tegen klimaatverandering. Delen ervan zouden dicht bij zogenaamde kantelpunten (tipping points) zijn. Daarbij kan een relatief kleine verandering voor een relatief groot en onomkeerbaar gevolg zorgen en het klimaat in een andere evenwichtssituatie terechtkomen. De afgelopen tijd sprak ik met wetenschappers en anderen, ieder van hen vanuit hun eigen vakgebied betrokken bij het onderzoek naar de werking van de Amazone als klimaatcentrum en de gevolgen van verandering. Heb ik het antwoord gevonden op mijn vragen? Laat ik het zo zeggen: Veel is nog onduidelijk. En het Klimaatakkoord van Parijs, dat begint hier en daar verdacht veel te lijken op luchtfietserij.
De eerste twee voertuigen op waterstof rijden hun eerste kilometers in Nederland. Tanken is nog een struikelblok, straks kun je terecht bij even groene als autarkische waterstoftankstations. Die bovendien het elektriciteitsnetwerk van de toekomst moeten ontlasten.