Ongeveer mijn jeugd lang groeide ik op in reformatorische kring. Nog wel bij een ouderling, met een voorname, vrome taak in de kerk. Gezin, school, kerk, dát was de wereld. En dan alles reformatorisch. God centraal, niet de mens. Regels, straf, zonde. Het bepaalde voor een groot deel mijn leven. Als kind ervoer ik de reformatorische gemeenschap als zwaarmoedig, somber, repressief, in mijn geval zelfs destructief. Maar hierover hoor je eigenlijk nauwelijks mensen spreken.
Lees verderhaat
‘Ik haat het openbaar vervoer’
Nooit meer met de bus of de trein, er zijn mensen die al blij worden bij het idee. Ze kennen het ov niet, of voelen zich weggepest. Dan maar vrijwillig uren in de file staan.
Lees verder