Het zijn nogal klassieke kerkelijke producten waarmee cabaretier Herman Finkers en musicus Hanna Rijken de wetten van ontkerkelijking en secularisatie tarten. In “hun” kerken geen flitsende mediashow maar een gregoriaanse mis en een choral evensong. En toch blijft geen bank of stoel onbezet.
Ongeveer mijn jeugd lang groeide ik op in reformatorische kring. Nog wel bij een ouderling, met een voorname, vrome taak in de kerk. Gezin, school, kerk, dát was de wereld. En dan alles reformatorisch. God centraal, niet de mens. Regels, straf, zonde. Het bepaalde voor een groot deel mijn leven. Als kind ervoer ik de reformatorische gemeenschap als zwaarmoedig, somber, repressief, in mijn geval zelfs destructief. Maar hierover hoor je eigenlijk nauwelijks mensen spreken.
28 juli vindt de raadkamerzitting van Leon Houtzager met topadvocaat Spong tegen de predikant van de Krimpense Mieraskerk plaats. Houtzager wil aangifte doen van groepsbelediging, aanzetten tot haat en discriminatie. Hoe anti-homo is deze oud-gereformeerde dominee Kort (69) eigenlijk?
Journalistiek is een zoektocht naar een spannend verhaal of projectie van eigen vooroordelen om lezers of kijkers te amuseren. In de rel rondom de reformatorische kerk in Krimpen aan de IJssel leek dat overduidelijk zo te zijn.
Sommige kerken openen, tegen regeringsadviezen in, de deuren voor bezoekers. Vroeger, tijdens de pest, moest men van de overheid verplicht ter kerke. Met alle gevolgen van dien.
De Amsterdamse pinkstervoorganger en docent Samuel Lee groeide op in een land in het Midden-Oosten; specifieker wil hij het niet maken. Hij kreeg het christelijk geloof, seculier opgevoed als hij werd, niet van huis uit mee. Wat Lee betreft moeten migranten en Nederlanders met elkaar in gesprek over het koloniale verleden.