Het seksuele geweld op 7 oktober door Hamas blijkt een thema dat het allerlelijkste naar boven haalt bij pro-Palestina activisten. Het zou een zionistisch verzinsel zijn, het is nooit gebeurd en zo ja: dan was het terecht.
Frankrijk is in de ban van een gruwelijke zedenzaak. Het gaat om hoofddader Dominque Pélicot en minstens 50 medeverkrachters. Het gebeuren is bloedstollend schokkend en onsmakelijk.
Op 13 mei overleed Esther Veerman, 55 jaar jong. Naast kunstenares en theologe was ze de onvermoeibare ambassadeur van mensen die zijn getraumatiseerd door huiselijk en/of seksueel geweld. Haar levenswerk was de Stichting Kunst uit Geweld, die haar missie blijft voortzetten.
De Vlaamse documentaire “Godvergeten” slaat vorig jaar bij onze zuiderburen in als een bom. Het gaat over het wijdverbreide seksuele misbruik door paters, pastoors en priesters van de Rooms Katholieke kerk en de enorme destructieve invloed ervan op de vele slachtoffers. Dood of levend. Natuurlijk was er al best veel over bekend, maar middels de verpletterde verhalen en getuigenissen staat het land van Dutroux wederom op scherp.
Ook dit weekend moest ik uit posts en reacties op sociale media toch echt geloven dat de grove aanval van 7 oktober j.l. op Israelische burgers een gevalletje is van “eigen schuld, dikke bult”. Mensen die nog niet eens de moeite nemen om de geschiedenis van het Midden-Oosten tot zich te nemen, negeren de massa-verkrachtingen, (genitale) verminkingen en vernederingen van vrouwen door hamas.
Tussen 2004 en 2012 stond genderbewustwording centraal binnen de Nederlandse defensie. Er werden trainingen gegeven en presentaties gehouden rondom dit thema. Weg met die machocultuur binnen de krijgsmacht.