Voor nieuwe bezoekers is Bangkok op het eerste gezicht een gewone moderne metropool. En Thailand een vrolijke en vrije samenleving. Misschien zelfs moderner, vrolijker en vrijer dan thuis.
Neem de futuristische architectuur van de vliegveldterminal. De met gele vlaggetjes versierde dubbeldeks snelwegen. Wolkenkrabbers tot aan de horizon. Een skytrain die op twee verdiepingen hoogte door de stad snelt en luxe shoppingmalls verbindt – elk met een entreehal groter dan de hele Amsterdamse Bijenkorf.
Iedereen lacht. Het kamermeisje, de serveerster, de portier. Het warenhuis is vol giechelende verkoopsters. Studenten bellen en chatten vrolijk met de nieuwste modellen smartphones. Mannen en vrouwen dragen de nieuwste outfits uit New York en Tokio. Overal zijn trotse, tot vrouw omgebouwde mannen. En ’s avonds klinkt luid gelach en geloei uit bars met blote borsten. Of blote piemels. Vrijheid blijheid.
Bangkok glimt. De gezichten stralen. En dan zijn er ook nog de gouden tempels in het noorden, de zonovergoten witte stranden in het zuiden en alom de schitterende ogen van begripvolle dames en jongeheren. Logisch dat toeristen zich laten verblinden en het echte Thailand niet zien.
Laagje chroom
De glans van moderniteit en vrijheid is een dun laagje chroom. Daaronder schuilt de ware stad, het echte leven, de Thaise aard. Bikkelhard soms. Vaak hilarisch of verbijsterend aangrijpend. Bijna altijd anders dan een niet-Thai denkt.
Zo is de vliegveldterminal niet aan de architect, maar aan monniken te danken. Zij maakten een einde aan problemen bij de bouw, door geesten te smeken de werkzaamheden niet langer te dwarsbomen. De vlaggetjes langs de weg zijn een serieus eerbetoon aan de koning. Bij elke wolkenkrabber worden dagelijks bloemen, flesjes cola en sigaretten geofferd.
Studenten worden niet de leiders die het land nodig heeft, omdat een Thai het respectloos vindt meer te willen weten dan z’n docent. De outfits zijn fake, gemaakt door arme Birmese immigranten. Een glimlach kan in Thailand ook verdriet betekenen – of ‘als je niet snel weg bent sla ik je voor je kop’. Het hotelpersoneel is al een jaar onafgebroken aan het werk, ver weg van families in de provincie. Omgebouwde jongens moeten soms letterlijk knokken voor hun vrijheid. En met de blote borsten wordt de chemokuur voor vader of moeder betaald.
Nederlanders hoeven zich niet te schamen. Zelfs de buren in Zuidoost-Azie doorzien de Thai niet. Voorheen Siam was eeuwenlang een in zichzelf gekeerd rijk. Een land met eigen waarden, normen en in eigen schrift geschreven wetten. Met een eigen kijk op alles en iedereen. Het is nog niet zo heel lang geleden dat de Thai op school leerden dat hun land het centrum van de wereld is en hun koning dus de machtigste man op aarde.
Wegkrabben
Wonend in Bangkok en reizend door het land, probeer ik hier en daar wat chroom weg te krabben. Op zoek naar stukjes echt Thailand.
Typisch Thailand is de journalistieke weerslag van die ontdekkingstocht. Met om te beginnen maandelijks enkele eigenzinnige beschouwingen en dito reportages, steeds voorzien van handige Thailand Tips. Wekelijks een actuele Thailand Telex met opmerkelijke nieuwsfeiten en nieuwtjes. Eerlijk en kritisch, maar steeds geschreven met liefde en respect voor land en bewoners.
Typisch Thailand gaat vooral over het denken, doen en laten van Thai. Dat geeft inzicht en maakt de omgang met Thai een stuk prettiger. In die zin is Typisch Thailand een unieke gids.
(Geschreven ter aankondiging van Typisch Thailand)
THAILAND TIP – Hoogste gebouw: Baiyoke Tower-II; 87 verdiepingen, 304 meter. Draaischijf op dak is tegen betaling toegankelijk. Arriveer rond 17.30 uur, dan is het rustig en zie je Bangkok bij daglicht, zonsondergang en 's avonds. Het buffet op de 85'ste is ook groots. Taxi terug lastig, maar station Ratchaprarop van airportlink-skytrain ligt op 10 minuten lopen.
