Omdat de meeste aangeharkte trailerparken inkomens eisen hebben die hierboven liggen, kunnen veel armere Amerikanen er niet terecht. Zie de foto’s van Sandy Point, waar de huurders relatief nieuwe auto’s hebben. Ze waren in staat om drie loonstrookjes van opeenvolgende maanden te kopiëren, hetgeen hen toegang gaf tot deze ‘hemel onder de trailerparken’.
Sommige parken zijn ‘relatief’ netjes.
Kijk nu naar de foto van het iets minder aangeharkt uitziende trailerpark in Willow Creek, Concord. Dit is nog een keurige omgeving, vergeleken met de laatste mogelijkheid die mensen hebben die ook de toegangseisen van Willow Creek niet halen.
Veelal zien deze parken er zo uit: overal liggen vuilniszakken, kapotte electronica, tandenstokers (een kleine milieuramp, net als gezichtsmaskers). Er is geen controle bij de ingang. De meeste bewoners hebben niet voldoende inkomen om de huur te betalen, en zijn dus feitelijk aan het kraken. Er is geen enkele oplossing voor deze mensen, geen hoop op verbetering van hun situatie.
Zoals bij de Anchor Trailerpark/Marina in Bethel Island in de planning staat, het weg bulldozeren van de woonwagens om plaats te maken voor nieuwbouw, is exemplarisch voor het lot dat de meeste van deze parken treft. Dit is een van de redenen waarom er zoveel daklozen in de VS zijn tegenwoordig. Ik zie het verschil niet meer tussen Amerika’s armere steden en de 3e wereld.
OUD
Tijdens het regime-Trump werden miljonairs en miljardairs vrijgesteld van belasting betaling. Tegelijkertijd gingen de kosten omhoog voor de minst rijke Amerikanen, om zo als afschrikking te dienen voor mensen in Midden- en Zuid-Amerika. Er was tijdens Trump enige tijd zelfs sprake van een uittocht van Latino’s, die meestal illegaal in Amerika woonden. Voor een verblijfsvergunning is het nodig dat je familie in de VS hebt, of een baan die door geen enkele Amerikaan gedaan kan worden. Die familie moet bereid zijn je te sponsoren, en dat gaat toch om degelijke bedragen. Net als in Nederland overigens, dat ook stevige financiële eisen stelt aan de nieuwkomers. Wil je bijvoorbeeld een partner die niet uit de EU komt dan moet je een vaste baan hebben, met een minimum inkomen van 130% van het wettelijk minimum loon.
De trailer- en MH/RV- (motorhome aka RV, recreational vehicle) parken, ofwel woonwagenkampen zoals ze in Nederland genoemd worden, zijn oud. Sommige parken zijn vlak na de Tweede Wereldoorlog gebouwd om veteranen op te vangen. Vooral die parken worden nu plat gebulldozerd, omdat het niet meer te doen is de rottende, stinkende, lekkende en soms compleet uit elkaar vallende trailers te repareren. Voor vervanging is vaak geen geld.
De eigenaren zeggen vaak afhankelijk te zijn van de economie van hun bewoners. Het komt regelmatig voor dat die geen geld meer hebben, omdat ze bijvoorbeeld medische kosten hadden, of iets aan hun tiendehands auto, of een nieuwe koelkast of verwarming nodig hadden. We kunnen aan deze woonwagenparken in feite zien hoe groot de ‘laissez faire’ gedachte is: gebouwd als tijdelijke oplossing (zoals de oorlogswoningen in Nederland) maar in gebruik als totaal-oplossing. Die dus niet werkt. Huurders moeten regelmatig hun eigen geld steken in het onderhoud van de gehuurde trailers.
Wanneer een park een enkele keer in de schulden komt, kan de overheid (in de vorm van de gemeente) nog wel een keer een hand toesteken en de schuld op zich nemen. Maar komt dit vaker voor, dan wordt de eigenaar gedwongen te verkopen.
Dat dit niet altijd het geval is, wordt uitgelegd door de Volkskrant in hun artikel ‘Soms is armoede domweg het gevolg van een soort roofoverval door rijke mensen’. Daarin blijkt dat de eigenaren van dit soort onroerend goed meestal rijk zijn, en dat een park met zo’n 100 trailers al snel een half miljoen dollar per jaar in het laatje brengt. Met tien trailers kun je dus een jaarlijks winst van een halve ton opstrijken. Niet verkeerd voor een belegging.
ACHTERSTALLIG ONDERHOUD
Uit eigen ervaring weet ik dat het onderhoud van trailer-parken en jachthavens in de regel achterstallig is. Zelfs in het best onderhouden park hoor je verhalen over betere tijden. De hoogtijdagen van watersport liggen ook al ruim een kwart eeuw achter ons. Zeilen bijvoorbeeld veranderde van een elite sport in de jaren ’50 en ’60 in een volks-sport vanaf de jaren zeventig, toen meer betaalbare, polyester boten op de markt kwamen. De jaren tachtig brachten de surfplank in zowat elke woning. In de zomer moest je op veel fietspaden slalommen tussen de fietsers die een surfplank-aanhanger hadden.
Watersporters die nog in leven zijn halen mooie herinneringen op uit die hoogtijdagen, en melancholie druipt van de muren in de clubhuizen met prijzen die de jachtclub gewonnen had, toen alles nog goed ging. In die jaren was de huur voor een gemiddelde gezinswoning niet hoger dan de helft van het inkomen dat een gezin te besteden had. Het verschil is duidelijk. Alle extra’s zijn verdwenen. Een boot of buitenhuisje in de vorm van een trailer is vaak het eerste waar men op bezuinigt.
Als woningen opgekocht worden of wanneer de eigenaar de huur met een fors bedrag verhoogt, moeten de bewoners vaak verhuizen. Soms is dan de enige betaalbare optie een trailer. En zo komt het dat ‘buiten huisjes’ die eigenlijk bedoeld waren om slechts een gedeelte van het jaar, misschien een maand, bewoond te worden, nu het hele jaar door onderdak moeten bieden. Iets waar ze niet voor gebouwd zijn, dus gaat er van alles kapot en worden de eigenaren er ook niet veel wijzer op. De hele infrastructuur is generatie op generatie vooruitgeschoven; dat komt later.
Wee de generatie die in dat ‘later’ moet leven….
MOEILIJKE KEUZE
Voor wie ergens anders dan de eigen woonplek werk gevonden heeft, is het een keuze om ofwel de afstand te overbruggen ofwel te verhuizen. In de huidige overprijsde markt is het kopen van een woning uitgesloten voor de normale mens. Dus moet de keus gemaakt worden om in een camper te wonen. Sommige mensen wonen hun hele leven in een camper of ‘fifth wheel’, een aanhanger. In de VS zijn die vrij groot, met uitschuifbare panelen, zodat je iets minder het gevoel hebt in een lange buis te wonen.
Het aanbod aan trailerparken is groot. Maar net als in Nederland, kan de ambiance enorm verschillen. ‘Er zijn gewone parken, waar de meeste mensen een baan hebben. Maar er zijn er ook waar de eigenaar niet te bekennen is, en de bewoners het heft in eigen hand genomen hebben, bijvoorbeeld door zelf een toilet te maken, en met zonnepanelen in hun stroombehoeftes te voorzien. Vaak worden dat soort plekken door drugs verslaafden bewoond.
DEALERS
En dus worden dit soort parken bezocht door dealers. Dat kunnen de gebruikelijke Harley rijdende bebaarde en getatoeëerde criminelen zijn zoals je ze in elke bikerbar, steeg of fabriek tegenkomt. Maar steeds regelmatiger zijn het de gladgeschoren types in hun elektro auto’s met DJ muziek en een kofferbak vol pillen: xtc (in de VS bekend als molli), meth (crystals) en fentanyl (dat ook in de reguliere medische wereld gebruikt wordt, vanwege een gebrek aan pijnstillers die op opium gebaseerd zijn (een gevolg van de overname van Afghanistan door de Taliban).
De bewoners krijgen dus te maken met dit soort lieden, die geweld niet schuwen en soms complete trailers in brand steken om hun wil door te drijven en het park te tonen wie er de baas is. Men durft niet naar de politie te stappen, of naar de gemeentelijke toezicht houder (‘codes’). De angst dat het hele park gesloten wordt, met de nadelige gevolgen van dien, is terecht: jaarlijks worden honderden trailer-parken gesloten door de overheid. In sommige gevallen is de eigenaar nalatig geweest, bijvoorbeeld met reparaties aan de riolering, waterleiding of elektriciteitsnet. Soms pompen de parken zelf drinkwater op, dat getest wordt voordat het mag worden geconsumeerd. Elk park heeft een speciaal daarvoor gediplomeerde bewoner, of de eigenaar neemt deze taak op zich.
Gekraakt trailerpark
BEVOLKINGSGROEI
De huur van een trailer in zo’n park varieert van een paar honderd dollar tot een kleine duizend dollar, bijvoorbeeld in de San Diego regio. Terwijl de huren van woningen en appartementen totaal uit de hand is gelopen, is dit nog wel te doen voor mensen met een kleine beurs.
Maar soms staat het park op een terrein waarop nieuwbouw komt. Ook dan verdwijnen deze goedkope huur-plekken, zonder enige vervanging.
Het lijkt nogal wazig en vreemd, dat tijdens de grootste bevolkingsgroei in de menselijke geschiedenis geen betaalbare woningen gebouwd worden. Het debat in Nederland is al gaande sinds de Duitsers het centrum van Rotterdam platgooiden.
Mensen worden zo aangewezen op een bestaan op een bank, in de woning van hun kind. Of kinderen wonen bij hun ouders tot die overlijden.
De ‘National Low Income Housing Coalition’ heeft ontdekt dat er in de hele VS maar liefst 7.3 miljoen betaalbare huurwoningen op de tocht staan. In de VS zijn ongeveer 43 duizend woonwagenkampen. Daar wonen naar schatting 20 miljoen mensen. Ongeveer evenveel als het aantal miljonairs dat het land heeft…
POLITIEK
Men is ook boos. Met name op politiek links, dat het al zo lang heeft laten afweten. Het is ook wel te begrijpen dat mensen zich niet zomaar herkennen in iemand als Joe Biden, die al op vroege leeftijd ondervond dat wonen een reden is om zich druk over te maken. In de jaren vijftig kon zijn vader geen werk vinden, en de familie-Biden moest intrekken bij de ouders van Joe’s moeder. Pa vond werk als tweedehands auto-verkoper. Geen vetpot, maar genoeg om een middenklasse-leven te leiden. Biden is veel minder geneigd dan Bernie Sanders, senator van Vermont, om iets aan de woonsituatie van Amerikanen te doen. Op dit moment is politiek links kort gezegd meer geïnteresseerd in de promotie van minderheden dan in het bouwen van goedkope woningen, zoals pal na de oorlog het geval was (toen zowel de snelwegen als de meeste sub-urbs en trailer parken aangelegd werden).
Het valt wel te begrijpen dat in die magische jaren vijftig en zestig Amerika er vrijwel nieuw uitzag: want alles WAS nieuw! Zowel de drive-ins, kleuren televisie, de futuristische chromen mega-auto’s, en de behuizing van de militairen en hulp personeel dat dankzij de Koude Oorlog in de buurt van legerbases en vliegvelden moest wonen, waren gloednieuw. Neon reclame was nieuw. Rock & roll was de nieuwe dans, de nieuwe mode. Hierna kwam surfen als trend, waarna de flower power beweging opkwam. Al deze dingen kregen veel aandacht in de media, en omdat Amerika voornamelijk een immigranten land is, bevatten de meeste media foto’s in plaats van lange verhalen.
Het park zou al weken ontruimd zijn
225 MILJOEN
Het Department of Housing and Urban Development heeft recentelijk 225 miljoen dollar beloofd aan overheden, stammen en non-profits om woonwagens te vervangen; het geld mag niet gebruikt worden voor reparaties aan trailers van voor 1976. De meeste trailers in Amerika zijn gebouwd vóór 1976. Meestal waren de parken ook niet bedoeld voor permanente bewoning. Maar doordat mensen het zich niet meer konden veroorloven in een ‘gewoon’ huis te wonen, konden ze niets anders dan deze keuze maken.
Gemeenten zijn trailer-parken beu omdat ze geen geld opleveren. De waarde van nabijgelegen onroerend goed is lager als er zo’n park naast ligt. De meeste bewoners zijn gepensioneerd of Spaanstalige immigrant. Soms zijn het reporters die geen baan bij de reguliere krant vonden, of mensen die in land- en tuinbouw werken voor een laag, tijdelijk salaris. Soms muzikanten of mensen die in de horeca werken. We kunnen enkel vermoeden, maar het is wel te begrijpen waarom dealers hier hun consumenten vinden. Als je geen andere toekomst hebt dan te wonen op de bank van een familielid, of dakloos te worden, is het één van de opties om op je eigen uitknop te drukken.
Ook (of beter: met name) de grotere steden hebben veel te maken met dakloosheid. Wie de laatste jaren in SF was, kon zien dat er nu meer daklozen zijn dan ooit. Het aantal kantoorwerkers is echter sinds covid enorm afgenomen; men ontdekte dat thuiswerken net zo productief is als werken in een kantoor. Hierdoor is de bedrijvigheid in de stadscentra afgenomen. Ook de horeca moet er onder lijden. San Francisco’s tenderloin buurt, tussen de 101 snelweg, Market street en Geary boulevard, heeft naast het Warfield theater en de Great American Music Hall ook veel daklozen, die veelal met bedelen aan hun kostje komen. Er is een programma opgezet voor ze onder de naam ‘Tenderloin Neighborhood Development Corporation’. Dit helpt met gezonde voeding, gezondheidszorg, vertaal diensten, en behuizing. Sinds 1981 heeft het programma 6300 bewoners in 7 wijken onderdak geboden, met als missie ‘Home, Health and Voice’. (Tenderloin neighborhood project)
BOETE VOOR OP STRAAT SLAPEN
Eind 2019 bepaalde het Amerikaanse Hooggerechtshof (Supreme Court) dat daklozen niet langer beboet konden worden voor het ‘op straat slapen’. Dit nadat het ‘National Law Center on Homelessness and Poverty (NLCHP) samen met andere advocatenkantoren regulering aanvocht die toestond dat daklozen boetes kregen voor slapen in de publieke ruimte.
Op grond van het achtste amendement van de Amerikaanse grondwet uit 1791 dienen mensen beschermd te worden tegen gemene straffen. Het is onderdeel van de Bill of Rights.
Dit oordeel wordt door Trump kiezers (en natuurlijk hun ‘religieuze cult’ leider) opgevat als een grof schandaal. Zonder enig begrip op te brengen voor de precaire situatie waarin daklozen zich bevinden, wordt geklaagd over het ‘negatieve effect’ op de prijs van hun huis; vijf minuten later wordt al geroepen dat ze hun huis voor miljoenen kunnen verkopen, en in een andere staat voor een meer normale prijs een veel grotere woning kunnen kopen. Hoe langer Trump vrij rondloopt, en hoe langer de situatie duurt met veel te hoge huizenprijzen en veel te veel mensen die geen geld hebben, hoe meer geweld en diefstal normaal worden. Op de ‘Nextdoor’ site las ik dat in Antioch, nog geen acht kilometer hiervandaan, een massale schietpartij plaats vond, afgelopen week, met minstens één dode. Het gewone nieuws haalt het al niet meer….
En natuurlijk delen de eigenaren van trailer parken hun voorkeur voor de Republikeinse partij. Die houdt alle mogelijke misstanden in stand, wetten die het mensen onmogelijk maakt te ontkomen aan de uitbuiting die wonen is geworden. Met name tijdens de regeerperiode van iemand die zijn geld bijeengesprokkeld heeft met hotelkamerverhuur. Met name hotels buiten het overnachten zo veel mogelijk uit, weet iedereen wel.
KLASSEJUSTITIE
Maar ook de bijzonder trage wetsgang voor meneer Trump is een gotspe. Vergelijk het eens met een verkeersboete voor de Normale Mens. Die moet binnen enkele weken betaald worden, of er komt een verhoging. Met andere woorden: het verschil dat de zogenaamde ‘rechts’ staat maakt tussen rijke mensen en normale mensen (er is allang geen middenklasse meer zoals we allen weten) zal op de lange duur de grond onder die constructie weg eroderen. Ik hoop eigenlijk dat dit op de korte duur plaats zal hebben. Dan zal het ‘kikker in de blender’ effect namelijk niet werken… als iedereen tegelijkertijd de huur of hypotheek niet meer kan betalen en uitgezet wordt, krijg je natuurlijk een volksopstand.
Maar, de redenering om tegen dit Hooggerechtshof-oordeel te zijn komt voort uit bezorgdheid, zeggen gemeente ambtenaren die vinden dat het ze lastiger maakt om diensten te leveren aan daklozen, die ook een risico vormen voor de openbare gezondheid en veiligheid. Het bestraffen van dakloosheid lost niks op, aldus de advocaten van de daklozen organisaties. Zij zeggen dat de gemeente ambtenaren in de eerste plaats hadden moeten zorgen dat er geen dakloosheid kon ontstaan, door veilige, bereikbare, betaalbare woningen te bouwen, hetgeen zij lange tijd achterwege lieten. Ook nu nog kan ik geen enkel groot project vinden dat dit als doel heeft. De Tenderloin organisatie is slechts een doekje voor het bloeden. Hoog tijd voor een nieuwe New Deal!
Wel is duidelijk dat de betaalbaarheid van dit alles in het gedrang komt. Op hetzelfde moment moeten dus woningen gebouwd worden, duurzaam en betaalbaar, oude trailers moeten opgeknapt worden, er moet grond beschikbaar komen voor nieuwbouw. Met een continu groeiende populatie is dit niet te doen, voor geen enkele overheid. Weliswaar garandeert het een toekomstige beroepsbevolking, maar in het hier en nu moeten die nieuwe mensen onderdak krijgen.
