Met een week vertraging, waarvoor excuses, is hier een nieuwe Wallenpost. De zon schijnt, de bomen botten uit en alles verandert op het Oudekerksplein.
In vergelijking met een maand geleden is het veel en veel drukker geworden. Half maart hadden we de schaatsen nog maar net opgeborgen, maar het was nog steeds behoorlijk fris. Het was nog geen Pasen geweest en de zomertijd was nog niet ingegaan. En ook het nieuwe beleid ten aanzien van de groepen die hier door de buurt wandelen was nog niet van kracht. Dat gebeurde pas op 1 april.
Wat dat laatste betreft: de belangrijkste verandering is dat een groep die onder leiding van een gids door de buurt banjert nu maximaal uit twintig personen mag bestaan. Uitzonderingen daargelaten lijken de meeste gidsen zich hier aan te houden. Ook moeten de gidsen in het bezit zijn van een vergunning om überhaupt met een groep over de Wallen te mogen lopen. Of dat laatste ook in de gaten wordt gehouden? Ik heb nog geen ‘ambtenaren van politie’ gezien die aan het controleren waren geslagen. Het lijkt me ook niet waarschijnlijk dat dat snel gaat gebeuren: ze hebben wel wat anders aan hun hoofd.
Dat is het wel zo’n beetje qua veranderingen want verder is alles bij het oude gebleven. De “voetbalsupporters” van Engeland hebben de buurt twee dagen lang geterroriseerd. Het was zelfs zo erg dat maar werd besloten het alcoholverbod – dat overigens toch al niet gehandhaafd wordt – nu ook maar formeel op te heffen. Lijkt me niet de juiste stap, maar goed, ik was er niet en kan er dus niet echt over meepraten.
Boksbewegingen
Het aantal groepen dat nu voor mijn deur op het plein staat is zeker niet minder geworden, eerder meer. Dat kan te maken hebben met het feit dat de groepen nu in kleinere aantallen zijn opgesplitst. Maar het kan ook komen doordat het toeristenseizoen is begonnen, wie zal het zeggen.
Wat ook hetzelfde is gebleven of beter, is gegroeid nu het mooi weer is geworden, is de overlast van schreeuwers, idioten met een radio in hun rugzak, brommergekken en ander schorriemorrie dat hier door de straten en stegen schuimt. Om een voorbeeld van de laatste soort te noemen: onlangs stond één of andere gekkie zijn tanden te poetsen bij het kraantje op het plein. De jongeman had zijn tas ondertussen geparkeerd op de trap van de benedenbuurvrouw. Toen ik die tas op straat zette werd meneer boos. Dreigend liep hij op me af, boksbewegingen makend. Ik vertelde hem dat hier mensen woonden en dat hij daar rekening mee te houden had maar als antwoord stootte hij slechts onverstaanbare klanken uit.
Toen ik een uur later weer naar beneden liep, zag ik dat de deur was ondergekalkt met tandpasta. De dader lag uiteraard op het kerkhof, maar ik heb wel een vermoeden. Een dag later is gekkie weer actief bij de kraan. Ook nu stoot hij weer onverstaanbare klanken uit. Is dit één van onze nieuwe permanente zomergasten? Laten we het niet hopen.
Zo sukkelen we de zomer van 2018 in, op weg naar nieuwe avonturen.
Willem Oosterbeek, Wallenbewoner, doet in vijfhonderd woorden regelmatig verslag van het dagelijks leven vanuit de beroemdste buurt van Nederland.
