Maar eerst eens even wat klein grut opruimen.
Afgelopen zaterdag meldde het Parool dat het toerisme in Amsterdam nog harder groeit dan al werd verwacht. We krijgen geen 20 miljoen bezoekers dit jaar, maar 22 miljoen. In augustus 2015, hoogseizoen, waren er 637 duizend bezoekers in Amsterdam; in januari 2018, laagseizoen, 635 duizend, bijna evenveel dus.
Conclusie: het is nu het hele jaar toeristenseizoen.
Twee.
Op 1 december 2015 werd er een muziekverbod ingevoerd op de Wallen. Het aantal toeteraars en trekzakspelers rukt inmiddels weer op. Het is mooi, zonnig weer, de terrassen zitten vol en onmiddellijk melden ze zich weer met hun zouteloze en afgeraffelde deuntjes.
Conclusie: als je niet blijft handhaven loopt het al snel weer uit de hand op de Wallen.
Drie.
Afgelopen zaterdag was er een demonstratie van de vakbond van prostituees tegen de plannen van Gert-Jan Segers van de Christen Unie om het pooierdom te verbieden. Leuk bedacht hoor van meneer Segers, maar hoe had gedacht dit te gaan handhaven? Nu is het natuurlijk al zo dat veel dames niet geheel vrijwillig achter het raam staan om het eens eufemistisch uit te drukken. Maar wat doe je als ze ontkennen en zeggen dat het gewoon hun vriendje is?
Conclusie: symboolpolitiek die niks oplost.
Overlast
En dan nu maar naar Enjoy & Respect.
Via een campagne op vooral sociale media wil Amsterdam Marketing duidelijk maken dat niet alles mag op de Wallen. Schreeuwen, drinken, pissen, vervuilen, het gaat allemaal geld kosten aldus het persbericht want dat is het enige waar die mannen tussen de 18 en 34 jaar – en daar gaat het voornamelijk om – gevoelig voor zijn. We zijn en moeten een tolerante stad blijven, maar de vrijheid heeft een duidelijke grens: respect voor de ander, in dit geval de bewoners, zegt Amsterdam Marketing. Goed, mooi en prachtig. Ga zo door en vertel die hufters maar luid en duidelijk dat dit soort gedrag op de Wallen niet meer wordt gepikt. Hulde!
Maar dan nog even dit.
Het is niet de bedoeling dat deze campagne op enig moment stopt. De boodschap zal voortdurend, jaar in jaar uit, en op alle fronten, sociale media, affiches, persoonlijke appjes moeten worden “gecommuniceerd” zoals het in het moderne pr-jargon word genoemd.
En dan nog wat.
Het klinkt vervelend en afgezaagd, maar is daarom niet minder waar: er zal ook moeten worden gehandhaafd. Daar zie ik het voorlopig nog niet van komen. Ik kan rustig twee uur over de Wallen lopen zonder ook maar één agent of handhaver te zien. In diezelfde tijd zie ik wel talloze herrieschoppers, een eindeloze stoet drinkers en heel veel ander volk dat zich hufterig gedraagt. Vraag; hoe gaan we dit handhaven?
Conclusie: leuke campagne hoor, maar zolang het handhavingsprobleem niet is opgelost, zal er bar weinig veranderen in de buurt.
Willem Oosterbeek, Wallenbewoner, doet in vijfhonderd woorden regelmatig verslag van het dagelijks leven vanuit de beroemdste buurt van Nederland.
