Vorige week viel er weer eens een brief van de gemeente in de bus met als onderwerp: ‘Start campagne voor bezoekers in de binnenstad’. De campagne is gericht op de bezoekers van onze buurt (en het Leidseplein en het Rembrandtplein) en bedoeld om de overlast die vooral jonge (en veelal dronken) mannen veroorzaken te bestrijden.
Daar gaan we weer is de eerste gedachte: de gemeente heeft plan 862 uit de kast gerukt om het kermisvertier te bestrijden. Want ja, laten we wel wezen, het is niet bepaald de eerste keer dat er een poging wordt ondernomen om wantoestanden in deze urban jungle – dixit de ombudsman – tegen te gaan.
Jaar in, jaar uit, werden er Voorjaarsoffensieven afgekondigd. Aanpak binnenstad en Project 1012 kwamen voorbij. Er werden spandoeken, borden en banieren opgehangen. Er werden We live here-acties gestart. En er werden ferme woorden gesproken zoals door burgemeester Van der Laan in 2016: ‘Degenen onder u die zich nog de oude westerns kunnen herinneren, zullen het zeker nog wel herkennen: op het moment dat je ingesloten bent door een vijand en het vrijwel onomkoombaar lijkt dat je een wisse dood gaat sterven, klinkt vanuit de verte een bevrijdend hoorngeschal. De cavalerie komt eraan! De redding is nabij. Welnu mensen, ik zeg u: ook in de binnenstad van Amsterdam staat de cavalerie klaar!’
Ach ja, prachtig en schitterend gezegd en bedacht allemaal, maar het hielp uiteindelijk helemaal niks. De herrieschoppers die onze buurt dag in dag uit omtoverden tot een volstrekt onbeheersbare kermis trokken als vanouds ongestoord door de buurt, niet gehinderd door al te veel politie of handhaving. Is het dan gek dat je een tikkeltje cynisch wordt?
Rotzooischoppers
Enfin, nu ligt er dus weer zo’n plan op tafel. Dit keer is het niet gericht op ongewenst gedrag, maar ligt de nadruk gewenst gedrag. Dus: ‘plassen doe je op de wc.’ En: ‘op straat ben je stil.’ Enzovoorts en zo verder. Ach ja, denk je dan, dat zal enorm veel indruk maken.
Toch zit er één element in het plan dat reden geeft tot een vleugje optimisme. In de campagne zit namelijk ook een digitaal deel. Daarin worden potentiële bezoekers aan onze buurt zodra ze bijvoorbeeld op zoek gaan naar een flight to Amsterdam, erop gewezen dat hier regels gelden waar ze zich aan te houden hebben. Dat gebeurt door middel van advertenties op sites en op sociale media. Vergelijk het met een zoektocht naar schoenen. Nog dagen- zo niet wekenlang – vliegen bij het openen van een site als Buienradar bijvoorbeeld de schoenen je om de oren. Ook als de bezoeker met zijn mobieltje de Wallen intrekt krijgt hij de regels nog eens op zijn scherm. Hij loopt dan als het ware door een digitaal hek naar binnen. (Voor de liefhebbers: deze techniek heet geofencing.) Verantwoordelijk ambtenaar Daniël Nagel: ‘Dezelfde borden die hij op zijn scherm krijgt, ziet hij dan ook in de reële wereld als hij de brug passeert. Het is zeker niet dé oplossing voor alle problemen, maar het is wel een vrij scherp instrument.’
Digitaal ten strijde dus. Wie weet is dit inderdaad een goede eerste stap op weg naar een overlastvrije Wallen. Of in elk geval een Wallen waar aanzienlijk minder rotzooischoppers rondlopen.
Willem Oosterbeek, Wallenbewoner, doet in vijfhonderd woorden regelmatig verslag van het dagelijks leven vanuit de beroemdste buurt van Nederland.
