Wie had dat een week geleden gedacht? Zelfs de experts erkennen dat ze niet hadden voorzien dat Poetin zo tekeer zou gaan. De meesten veronderstelden dat hij wel een stukje van de Donbas zou inpikken. Dan, wellicht een half jaar later, zou hij proberen Marioepol binnen te halen. Beetje dreigen, beetje provoceren, weer twee tellen vriendelijk zijn, dan weer chicaneren en een stap te ver gaan. Zo zou het gaan volgens de ingewijden.
In plaats van deze salamitactiek ging Poetin voor een totale oorlog in de vorm van een invasie op vele fronten. En de oorlog in de Oekraïne, daar draait het om op dit moment. Hoe het de lezer vergaat weet in niet, maar ik wil er alles over lezen. Alle andere onderwerpen verdwijnen achter de horizon en kunnen me, voorlopig althans, amper meer boeien.
Wie interesseert het nog wat er precies gebeurde in de Apple-winkel op het Leidseplein nog maar een paar dagen geleden? Wie heeft er nog belangstelling voor de demonstratie in Zuidoost tegen de eventuele komst van een erotisch centrum aldaar, onder het motto ‘We zijn niet het afvoerputje’? Nee, wij ook niet, denk ik dan bozig en ga vervolgens snel op zoek naar nieuws over de gebeurtenissen die er echt toe doen. Zeker als er dan ook nog een meneer in het Kremlin zit die met een verbeten gezicht en op dreigende toon zegt dat het kernwapenarsenaal van Rusland op scherp wordt gezet. Op zo’n moment komt het besef heel dichtbij dat ons gewone leventje, zomaar, net als in de Oekraïne, van het ene op het andere moment afgelopen kan zijn. Nu is een terrasje pikken nog gewoon; morgen zitten we in de schuilkelders. (Waar zijn die trouwens?) Zoiets kun je je niet voorstellen. Toch is dat precies wat er in Kiev gebeurde een paar dagen geleden.
Kots
De elite in Rusland begint nu godzijdank ook te morren, want ja, zij krijgen het zwaar voor de kiezen. Het is een hoopvol teken dat er waarschijnlijk toch nog een paar lieden rondlopen in de buurt van het Kremlin die niet geheel zijn afgesneden van de realiteit en die mogelijkerwijs in staat zijn hun president tot de orde te roepen, goedschiks dan wel kwaadschiks.
Dat dit hoe dan ook uitloopt op een fiasco voor Poetin lijkt me zonneklaar. Hij heeft zijn hand overspeeld en de gevolgen zijn gigantisch en nog lang niet allemaal duidelijk. Hij heeft de zaken volkomen verkeerd ingeschat. Dat blijkt ook uit zijn retoriek over drugsverslaafden en neonazi’s die de Oekraïne in hun greep hebben. Het is totaal losgezongen van de realiteit.
Dat laat echter onverlet dat het moeilijk is in te schatten hoe dit Russische avontuur zal aflopen. Het grote probleem van Poetin is zijn onberekenbaarheid, zijn onvoorspelbaarheid, zijn irrationele gedrag. En natuurlijk is van groot belang hoe de zaken zich vanaf nu verder zullen ontwikkelen. Grote onzekerheid, kortom.
Het zorgt er in elk geval voor dat ik de gigantische vuilnishoop die vanmorgen hier op straat lag en nog steeds ligt even was vergeten. Net als de plak kots voor de deur. En het gebral. Minuscule zaken in het licht van de huidige gebeurtenissen.
Willem Oosterbeek, Wallenbewoner, doet in vijfhonderd woorden regelmatig verslag van het dagelijks leven vanuit de beroemdste buurt van Nederland.
