In de praktijk betekent dat nog niet dat alle toeristenwinkels nu als sneeuw voor de zon zullen verdwijnen. Het is meer een ‘uitsterfbeleid’: als een uitbater van een toeristenshop ermee stopt kan Amsterdam de nieuwe uitbater verbieden er opnieuw een toeristenwinkel van te maken, als ik het goed heb begrepen.
Het zal dus niet stel op sprong veranderen in onze buurt die geteisterd wordt door een monocultuur die zijn weerga niet kent in de rest van ons land. Het is hier een vrijwel ononderbroken aaneenrijging van bedrijven waar toeristenmeuk wordt verkocht van lolly’s tot plastic lullen, van wafels tot de onvermijdelijke patat.
Een overzicht van de Warmoesstraat dat ik maakte in december 2021 (Uitkijkpost 286) is wat dat betreft illustratief. Deze straat die eens de gewichtigste straat van Amsterdam was, is nu een tourist trap in de klassieke zin van het woord. Het is een afwisseling van een schier eindeloze hoeveelheid goedkope eetgelegenheden tot winkels als de Cannabis Museum Shop, Fun Factory seksshop, Jamin (zelfs twee maal) en als klap op de vuurpijl: Sweetella, yes we have nutella.
Niet alleen in de Warmoesstraat is dit soort winkels schering en inslag maar in zo ongeveer de hele oude binnenstad. De Damstraat, de Doelenstraat, de Oude Hoogstraat, de Lange Niezel: het is één grote bak ellende, met hier en daar, een positieve uitzondering. Maar dan wel met de nadruk op hier en daar. En iedereen in de buurt weet dan om welke winkels het gaat.
Uitgepraat
In bovengenoemde straten – en overigens ook elders, waar niet eigenlijk buiten de Zeedijk en een klein beetje in het St.Annenkwartier en rond de Oude Kerk – zijn bedrijven gevestigd waar je nooit buurgenoten zult aantreffen, domweg omdat ze er niks te zoeken hebben. Want wat zou je in godsnaam moeten met een badeendje uit de Duck Store? Of met een wafel, een bak bami of een pannenkoek waar kraak noch smaak aan zit?
We hebben één vishandel, één slagerij, één groentekar op de Nieuwmarkt en twee supermarkten. En dan zijn we wel zo’n beetje uitgepraat. Het lijkt mij dat in een gebied waar, met de aanpalende buurten toch vele duizenden mensen wonen, er ruimte moet zijn voor wat meer. Een echte kaashandel bijvoorbeeld. Of een zaak waar je noten kunt kopen die wel ergens naar smaken. Of een drankenhandel die een ietsiepietsie bijzonder is.
Goed, we zullen het niet morgen merken; het zal ongetwijfeld nog jaren duren. Als het plan van de gemeente al slaagt natuurlijk. Want er zullen ongetwijfeld handige ondernemers zijn die trucs gaan verzinnen om de regels te omzeilen. Hier is immers goudgeld te verdienen met rotzooi in alle soorten en maten. Laten we daarom hopen dat deze ondernemers de pas zal worden afgesneden en dat deze uitspraak van de Raad van State ertoe zal leiden dat de diversiteit in deze buurt, ook al is het op de wat langere termijn, zal toenemen. Het zal de leefbaarheid in het centrum van Amsterdam in het algemeen en op de Wallen in het bijzonder, zeker ten goede komen.
Willem Oosterbeek, Wallenbewoner, doet in vijfhonderd woorden regelmatig verslag van het dagelijks leven vanuit de beroemdste buurt van Nederland.
