Dat niemand in Zuid blij is, wisten we al lang. De argumenten die ze aanvoeren tegen de komst van het Centrum kenden we al veel langer. Persoonlijk kan het me weinig schelen of dat Erotisch Centrum er ook daadwerkelijk komt en waar het dan komt.
Laten we er van uitgaan dat het er komt. Dan duurt het nog altijd zo’n jaartje of tien voordat het er ook echt is. Dus 2034. Oké, vooruit acht jaar dan. Tot die tijd blijft het pretpark dat we nu de Wallen noemen hier bestaan. Dat bekent heel kort geformuleerd: overlast.
Maar ook daarna is het niet voorbij want het is zeker niet de bedoeling alle dames van plezier naar het nieuwe onderkomen te verhuizen. Ook hier op de Wallen blijven dames achter het raam staan. Er wordt gesproken over de helft. Dat betekent dus nog altijd een stuk of honderd. En ja, zo lang er dames achter het raam staan blijft dit een toeristische topattractie. Als je dan moet kiezen tussen de Wallen of één of ander desolaat oord aan de snelweg tussen kantoorgebouwen en een congrescentrum in the middle of nowhere dan zou ik het wel weten. De ambiance van de feeërieke grachten trekt me dan toch wat meer. Zeker omdat hier ook coffeeshops te vinden zijn, kroegen, vreettenten en een schier eindeloze rij snoepwinkels in diverse soorten en maten. We hebben er dus helemaal niks aan, aan die beperkte verhuizing.
Vertragen
Tot zover het Erotisch Centrum. Het zet geen zoden aan de dijk. Ik ben er helemaal klaar mee. Net zoals ik klaar ben met dat groepje krakers dat zo nodig een paar peeskamertjes zegt te hebben gekraakt in het Sint Annenkwartier een paar weken geleden. Het staat niet ‘al jarenlang leeg’ zoals ze beweren. Bovendien is het in handen van N.V. Stadsgoed en die organisatie is er nu eens niet op uit een maximale hoeveelheid geld uit onroerend goed te slaan. Integendeel: deze club probeert de Amsterdamse binnenstad juist bewoonbaar en leefbaar te houden. Dat de panden in het Sint Annenkwartier in een uiterst beroerde staat zijn en er dus veel werk aan moet worden verricht voordat ze weer op een normale manier kunnen worden gebruikt, lijkt de krakers ondanks al hun mooie praatjes ook geen moer te kunnen schelen. Met hun actie vertragen ze het proces alleen maar om er iets fatsoenlijks van te maken. Kortom, stop met die onzin.
Tot slot nog een paar woorden over de smerigste steeg van Amsterdam, de Paternostersteeg tussen Warmoesstraat en Beursstraat. Het was een gekke ervaring, maar maandagmorgen 5 februari was deze steeg min of meer schoon. Min of meer. Natuurlijk stonk het naar pis, lagen er overal peuken en was het gat in het plaveisel nog steeds niet gedicht, maar verder was het op een paar propjes na schoon. Ik kon mijn ogen niet geloven. Enfin, ook met die steeg ben ik nu zo onderhand wel klaar.
Willem Oosterbeek, Wallenbewoner, doet in vijfhonderd woorden regelmatig verslag van het dagelijks leven vanuit de beroemdste buurt van Nederland.
