Precies vijftig nummers geleden, (Uitkijkpost De Wallen 5: Dag politiebureau!) in april 2015, meldde ik in deze rubriek dat het politiebureau op de Beursstraat de deuren zou sluiten. Begin volgende week is het dan zo ver: oom agent heeft niet langer een bureau op de Wallen.
Volkomen krankjorum natuurlijk in een buurt waar de toeristen tegen de plinten op klotsen en de misdaad nog altijd welig tiert. Wie nog overtuigd moet worden van het laatste, raad ik aan toch nog eens het verhaal van Paul Vugts te lezen in het Parool van 16 april jongstleden over hoe Albanese pooiers tekeer gingen op de Wallen. Of om te bedenken dat er in deze buurt toch nog altijd zo’n zevenduizend aanhoudingen per jaar worden verricht.
Het is zoals bekend een nationaal besluit om de politie te laten verhuizen, de zoveelste reorganisatie die ongetwijfeld over tien jaar weer zal worden teruggedraaid, en een groot deel van de agenten die het bureau dagelijks runnen, is er ook niet echt van gecharmeerd. Maar wat moet dat moet en zo zal de buurt voor het eerst sinds mensenheugenis zonder bureau zitten. Bijna een eeuw was het gevestigd in de Warmoesstraat – het bureau van Baantjer, de Kock met ce oo ce ka. Daarvoor zat het net om de hoek in de Oudebrugsteeg, en sinds 2000 in de Beursstraat, aan de achterkant van de Warmoesstraat. Zelfs het hoofdbureau van politie zat tot 1941, voor het verhuisde naar de Elandsgracht, op de Wallen. Om precies te zijn op de Oudezijds Achterburgwal 185.
Scheidslijn
Maar nu is het dan definitief over en uit en verhuizen de agenten naar de Nieuwezijds Kolk. Dat is volgens een papier dat is opgehangen achter het raam van bureau Beursstraat vijf minuten lopen van de oude locatie. Jawel, dat zal best kloppen als je geluk hebt, maar het is wel aan de andere kant van het Damrak, een belangrijke psychologische en fysieke scheidslijn.
Om aan de andere kant van het Damrak te komen zijn er behalve te voet eigenlijk maar twee routes: via de Dam of via het Centraal Station. Dat alleen al zorgt voor een enorme barrière. Dan heb ik het nog niet gehad over de looproute die nota bene één van de drukste winkelstraten van Amsterdam, de Nieuwendijk, zal moeten kruisen.
Maar ook psychologisch is het Damrak een barrière. Nee, het is niet bijzonder moeilijk om aan de overkant te geraken, maar dat geldt ook voor Amsterdam-Noord. Achter het Damrak ligt bovendien een totaal andere buurt, een buurt die in niks doet denken aan de Wallen.
Nu even concreet. Zevenduizend aanhoudingen per jaar betekent bijna twintig per dag. Stel dat er een stuk of twaalf van die arrestanten te voet naar het politiebureau moet worden vervoerd, dan zijn we toch al gauw per dag een uur extra kwijt. Per agent. Gemiddeld lopen er zo’n twee agenten mee. Dus alleen al het transport van verdachten naar het bureau kost elke dag twee uur extra. Allemaal tijd die ook op een heel wat zinniger manier had kunnen worden gebruikt. Want er is heus nog genoeg overlast en misdaad te bestrijden op de Wallen.
