Op de boombank eten twee toeristen een bakje bami. Dames uit China? Aan de andere kant zit een man te doezelen in de zon. Af en toe valt z'n hoofd naar achteren. Zelfs twee ambtenaren van het stadhuis en een ondernemer die een zaak heeft op het plein hebben hun bijeenkomst naar de boombank verlegd. Een van de ambtenaren legt druk gesticulerend iets uit aan de ondernemer die met een zuinige blik in het grote niets staart.
Het is de eerste zonnige ochtend van het voorjaar op het Oudekerksplein. De Wallen zijn dorps. Vrede en rust alom. Mensen zitten op het terras en drinken koffie. Of ze nippen aan hun eerste glaasje bier. Zacht geroezemoes zweeft door de lucht.
De buurman op de begane grond heeft z'n stoel buiten gezet en lost een cryptogram op. 'Zeepaardje', zeg ik tegen hem, ons vaste begroetingsritueel. Z'n geveltuintje ziet er florissant uit. 'Alleen de stokroos heeft het niet overleefd', zegt hij. De pissers die regelmatig hun blaas legen in z'n tuintje laat hij dit keer achterwege.
Aan de overkant staat de deur van de kerktoren wijd open. Iedereen kan voor 7,50 euro naar boven. De studenten die zijn ingehuurd voor de kaartverkoop hebben hun klapstoeltjes buiten gezet. Op de toren kan de klimmer niet alleen genieten van het uitzicht over Amsterdam maar ook de machtige klokken bekijken die elk kwartier hun klanken over het plein uitstrooien: op de hele en halve uren lang; kwart voor en kwart over kort.
Tulpen
Het Oudekerksplein heeft net een opknapbeurt gehad en ligt er bij als een frisgeboend schoolplein. Tussen de naden van de kinderkopjes is eergisteren vers grijs grind geveegd. Als extraatje zijn er bakken geplaatst met tulpen die zich nog niet laten zien. Opeens waren ze er, zomaar neergezet door een man die de bloembakken met een grote grijper uit z'n vrachtwagen tilde.
De iepen zijn net uitgelopen en de takken zijn volgeladen met iets dat nog het meest lijkt op lichtgroen kroos. Eén boom heeft de storm van drie weken geleden niet overleefd en is gereduceerd tot een stompje dat nu regelmatig wordt gebruikt als extra bank. Een mooi meisjes laat zich zittend op de boomstronk fotograferen.
Dan is het opeens voorbij. Tien Engelsen denderen het plein op. Eén is er gekleed in een streepjesjurk. Hij wankelt op hoge hakken over de kasseien. Een vrijgezellenfeest. Ze laten zich zakken in de stoelen van café Ziggy's. Er verschijnen enorme pullen bier op tafel. Na een half uur begint het gebruikelijke gezang. 'I wanna go home'. Goed idee, zegt de buurman van het cryptogram. Drie agenten komen de brug over van de Oudezijds Voorburgwal. In hun midden een kermende arrestant. Hij scheldt de agenten uit en wenst ze de bekende dodelijke ziekte toe. Hij schreeuwt zo hard dat zelfs de Britten er even stil van worden. Twintig meter verderop draait een motorrijder z'n gashandel ver open en knettert over de kasseien van het voetgangersgebied richting gracht.
Opeens ligt het Oudekerksplein weer midden op de Wallen.
