Wat is er veranderd op het plein sinds de laatste Uitkijkpost van bijna twee maanden geleden? Zo op het eerste gezicht niet zo gek veel. De ‘dure’ toeristen mogen dan minder aanleggen in Amsterdam, daar merken we hier op de Wallen niet zo gek veel van. Dit is nog altijd het domein van het goedkope amusement en dat trekt dito publiek aan. Dus is het hier onverminderd zeer druk en wordt er al even onverminderd veel geschreeuwd en gebrald, gekotst en gepist.
En nog altijd wordt er op alle dagen vuilnis op straat gesmeten. Kasten, tv’s, matrassen en natuurlijk de doorsnee vuilniszak. Ook de graffitiklodderaars zijn onverminderd actief en de elektrisch aangedreven fietstaxi’s knallen als vanouds over het Oudekerksplein, terwijl het plein toch alweer geruime tijd geleden is omgedoopt tot voetgangersgebied. Overigens zijn het niet alleen fietstaxi’s, ook gewone fietsen, brommers, Canta’s en motoren scheuren er lustig op los. Wat evenmin veranderd is, is dat er handhavers zijn op de momenten dat je ze niet nodig hebt en ze schitteren door afwezigheid als ze goed werk zouden kunnen verrichten.
Zo is er meer onveranderd gebleven. De lantaarnpaal voor de lunchroom bijvoorbeeld. Die is alweer omver gereden. Voor de vierde, vijfde keer in twee jaar? Zoiets. Dat de lantaarnpaal is omgereden kun je met goed fatsoen geen verandering noemen: hij was per slot van rekening de afgelopen twee jaar vrijwel permanent kapot.
Trompettist
Wat wel is veranderd, zijn de gidsen van de groepen die door de buurt trekken. Alle dagen zie ik gezichten die ik nooit eerder heb gezien en die ik de volgende dag of week niet meer terugzie. Het is onvoorstelbaar hoeveel mensen kennelijk verstand hebben van Amsterdam in het algemeen en de binnenstad in het bijzonder.
Ook veranderd is het aantal arrestanten dat hier voorbijkomt. De afgelopen drie weken heb ik er nog maar één gezien. In vroegere dagen toen het politiebureau één straat verderop zat, was het elke dag wel raak en in het weekend wel vaker dan één keer per dag. Ik heb trouwens sterk de indruk dat er sowieso heel wat minder agenten rondlopen op het plein, maar maak zoiets maar eens hard.
Heel erg veranderd is de Paternostersteeg, een steeg tussen Warmoesstraat en Beurstraat hier vlak achter het plein. Sinds het politiebureau er twee maanden geleden is verdwenen, is de steeg veranderd in een open riool waar de pislucht je in het gezicht slaat. Overal ligt kots en her en der staan lege blikjes en flessen in de vensterbanken. De ramen van het verlaten bureau zijn al gruwelijk smerig en ook de grafitti-koningen hebben al onverbiddelijk toegeslagen. Het is een schoolvoorbeeld van wat er met een straat, een buurt gebeurt, als de overheid zich terugtrekt: onmiddellijk steekt de verloedering de kop op.
Is het dan allemaal alleen maar weer slechter geworden? Blijven we zeuren? Nee hoor, er is iets heel erg verbeterd. Op een enkele Oost-Europese trekzakker of trompettist na, is het gedaan met de straatmuzikant. Hiep hiep hoera, wat een genot, niet langer zes keer per dag No woman, no cry!
