Ondanks het feit dat het winter is staan hier nog dagelijks tientallen groepen op het plein. Vroeger was dat anders; als de blaadjes van de bomen vielen, keerde de rust voor even terug op de Wallen. Je zag dan alleen wat hoerenlopers en in de weekenden een enkele groep. Maar verder waren de Wallen dan tot de Paasdagen voor de Wallenbewoners.
Tegenwoordig is het 365 dagen per jaar raak. Ja, en dit jaar 366 dagen! Zelfs op de Kerstdagen, Oudjaarsdag en Nieuwjaarsdag verdringen de groepen zich op het Oudekerksplein. Het is niet ongebruikelijk dat er al om half zeven in de morgen een groep voor de deur staat. Vooral Chinezen en Japanners schijnen een voorkeur te hebben voor de vroege uurtjes. Hoe laat moeten die lui niet aan het ontbijt? En wat is er dan te zien om half zeven? Het is me een raadsel.
Voordeel van de Chinezen en de Japanners is wel dat het rustig volk is. Je hoort ze niet, evenmin als hun gidsen. Wel bijzonder is dat ze vrijwel allemaal met hun rugzak op hun buik lopen. Ik vermoed dat ze collectief geïnstrueerd worden om dat te doen en dan geven ze er ook collectief gehoor aan, niemand uitgezonderd.
Heel anders gaat het toe bij de groepen uit Oost-Europa en Rusland. Ook die komen geregeld vroeg, maar toch niet voor negen uur. Wel zijn ze een stuk luidruchtiger. Niet alleen de gids, vaak een dame met een schelle luidsprekerinstallatie op haar buik, maar ook het volk zelf. Dat bestaat gerust zomaar uit een gezelschap van tachtig personen.
Craquelé
Dat ze uit het voormalige Oostblok komen is te zien aan het hoge percentage – verkeerd – geblondeerde vrouwen. Bovendien draagt een groot deel van de mannen en vrouwen kleren die wij al snel als ordinair zouden bestempelen. Vaak ook hebben ze een plastic tas in de hand van een goedkope winkelketen. En om het nog eens extra te benadrukken waar ze vandaan komen, loopt er geregeld iemand mee met de nationale vlag.
Weer heel anders gedragen de opvarenden van cruiseschepen zich. Die zien we in de winter inderdaad een stuk minder. Het zijn vooral oudere Amerikanen. Met stok, maar wel sportief op Nikes. Altijd met een goed geconserveerde grijze kop, craquelé, maar ook vaak opgekalefaterd door middel van plastische chirurgie. Hoewel ook zij in grote aantallen over het plein schuiven, heb je er niet al te veel last van.
Hun jongere landgenoten daarentegen zijn wel vervelend en wel heel erg aanwezig, ook in de winter. Zeker als ze op een pub crawl, kroegentocht, zijn geweest en dat gebeurt elke dag, lopen ze half of geheel beschonken schreeuwend over straat. Vaak, winter of geen winter, in korte mouwen en als het even kan, korte broek. Als ze niet met elkaar in de weer zijn, staren ze intensief naar hun schermpje, want de roep van de digitale wereld is sterk. To hell with Amsterdam!
En ja, dan hebben we het nog niet eens gehad over de Spanjaarden, Italianen, Turken en veel, veel meer. Zelfs in de winter tegenwoordig.
