Uitkijkpost De Wallen (47): Dromen van rustige Wallen

Willem Oosterbeek, Wallenbewoner, doet in vijfhonderd woorden regelmatig verslag van het dagelijks leven vanuit de beroemdste buurt van Nederland.

Een rariteitenkabinet. Dat lijkt de beste omschrijving van Ripley’s Believe it or not! Een museum vol bizarre, idiote, wonderbaarlijke en absurde voorwerpen, foto’s, poppen. En nog veel meer. Er zijn al Ripley’s in Amerika en in Londen en nu komt er ook één in Amsterdam, gevestigd aan de Wallenkant van de Dam, dat wil zeggen: bij het monument. Deze aanwinst voor de stad zal nog voor de zomer worden geopend en moet minstens driehonderdduizend bezoekers per jaar gaan trekken. Tja, en dan kun je wel een hotelstop voor het centrum afkondigen zoals wethouder Kajsa Ollongren zo stoer doet, maar met een nieuw vermaakcentrum à la Ripley’s wordt de groei van het toerisme niet echt afgeremd natuurlijk.

Dat zal toch echt een keer moeten gebeuren, want het centrum van Amsterdam wordt zo langzamerhand overlopen door toeristen en dat geldt ook en in het bijzonder voor de Wallen. Dit weekend is het Pasen en menigeen in de buurt houdt z’n hart vast. Pasen is namelijk traditioneel de start van het toeristenseizoen. Nu was het afgelopen winter al drukker dan ooit en de grote vraag is dan ook wat deze zomer zal brengen.

Alle tekenen wijzen in de richting van nog meer toeristen. Maar stel dat je wat minder bezoekers zou willen op de Wallen, hoe zou je die stroom dan kunnen indammen? Zeker is dat je er in ieder geval geen reclame voor moet maken zoals nu nog gebeurt op het Damrak, waar bewegende beelden van een reclamezuil de bezoeker richting Wallen sturen.

Magneet

In de loop der tijd zijn er verschillende al dan niet serieuze ideeën geopperd om de stroom af te remmen. De Wallen afsluiten en alleen tegen betaling via een paar toegangspoorten toegankelijk maken bijvoorbeeld. De grachten dempen is ook al eens geopperd. Dat geeft meer ruimte en maakt tegelijkertijd de buurt een stuk onaantrekkelijker. Dat is natuurlijk allemaal niet reëel, net zo min als het voorstel om alle coffeeshops en cafés te sluiten en alle dames naar elders te verbannen.

Wel reëel was Project-1012, dat had in ieder geval meer kwaliteitsvolk aangetrokken. Maar nu dat is afgeblazen lijkt het motto van het huidige college van B&W toch vooral Gods water over Gods akker te laten lopen. Met andere woorden: niks doen.

Toch zou je met wat goede wil een voorzichtige kentering kunnen zien. De grootste magneet hier wordt ongetwijfeld gevormd door de dames achter de ramen. Maar ja, wat hebben die aan die hordes toeristen? Helemaal niks natuurlijk. Zij zijn vanzelfsprekend alleen geïnteresseerd in klanten want het is natuurlijk wel business. En die klanten laten het juist afweten als er teveel volk op straat loopt. Daarom zijn veel ramen tegenwoordig overdag ook leeg. En dat betekent weer dat er voor de nieuwsgierige toeristen ook niks te zien is. Als dat nu maar lang genoeg zo blijft, zal de wal uiteindelijk het schip wel keren is de redenering.

Dat kan overigens nog vrij lang duren, als het al ooit zo ver komt. Zolang dit college er zit zal er niks gebeuren en lijkt het maar het beste je te verzoenen met het feit dat het druk zal blijven. Rustige Wallen zijn er alleen nog op een vroege zondagmorgen. Verder kunnen we er alleen van dromen.

Mijn gekozen waardering € -

Ik schrijf over alles wat mijn nieuwsgierigheid wekt. Dat is veel. Vaak kom ik uit bij verborgen hoeken van de geschiedenis, maar soms ook bij het persoonlijke verhaal. Het alledaagse leven èn het drama. Actueel, maar soms ook wat minder. Wel altijd goed geschreven en een plezier om te lezen.