Sinds 1999 maak ik deel uit van de redactie van de vier maal per jaar verschijnende buurtkrant met de uiterst prozaïsche naam d’Oude Binnenstad. De eerste keer dat ik toch enigszins zenuwachtig op de redactievergadering verscheen, herinner ik me nog erg goed. Ik vertelde dat ik op de Nieuwe Batavierstraat had gewoond in de aangrenzende Nieuwmarktbuurt. Onmiddellijk werd ik weggehoond. ‘De Nieuwmarkt? Dat is buitenland’, klonk het uit één mond.
Zo werd ik die eerste vergadering vrij ruw op m’n plaats gezet. Later is het allemaal goed gekomen en tegenwoordig doe ik er zelf net zo hard aan mee als iemand suggereert iets te schrijven over een onderwerp dat net buiten de Wallen ligt. ‘Nee, sorry, maar dat is toch echt buitenland.’
De grap is dat er best wat mensen uit ‘het buitenland’ in de redactie zitten. Vooral omdat ze hier werken of gewerkt hebben. Zelfs het redactieadres van de krant is in Amstelveen, een fris en fruitig dorp dat een aanhangsel is van Amsterdam-Buitenveldert. Toch een beetje raar voor een krant die d’Oude Binnenstad heet.
Tot voor kort begon de redactievergadering om negen uur. Dat hoort bij een buurt die pas laat op gang komt. Maar we worden allemaal ouder en daarom is het tijdstip vervroegd naar acht uur. Hoe het toe gaat op de redactievergadering? Heel simpel. Eerst evalueren we het vorige nummer van de krant en dan gaan we praten over de nieuwe. Soms zijn er nog wat mededelingen (we hebben nog een paar adverteerders nodig!), maar dat is het dan wel. Iedereen kan onderwerpen aandragen. Van lichtvoetig tot loodzwaar. Soms wordt er uitgebreid over gediscussieerd, een andere keer is het na het noemen van een onderwerp al klaar.
Leefbaar
Halverwege de bijeenkomst verschijnen er hapjes en drankjes op tafel. Het is zaak de vergadering dan toch binnen een redelijk tijdsbestek af te ronden, anders wordt het al snel ronduit chaotisch. Iedereen heeft, met een beetje drank achter de kiezen, toch nog een net iets beter idee, maar helaas, niemand luistert meer.
De redactie is een rare mengelmoes met vogels van diverse pluimage. Er zit een advocaat in, iemand die een incassobureau runt en een boekenredacteur. Maar ook een filmmaker en een oud-politieagent maken deel uit van de redactie. En godzijdank zijn er ook nog een paar verdwaalde journalisten die bereid zijn hun diensten voor niks aan te bieden.
Ook qua levensovertuiging is het een zooitje. Een katholieke ex-VVD’er zit naast een voormalig raadslid van de SP. PvdA’ers, politiek daklozen en een Telegraaflezer schuiven bij elkaar aan tafel.
Maar al die verschillen worden al 25 jaar, want zo lang bestaat die krant inmiddels, overbrug door het allesoverheersende idee dat we de buurt leefbaar moeten maken en leefbaar moeten houden. Dat betekent dat we voortdurend aan de bel trekken over van alles, van stapels fietswrakken die zich ophopen bij een straathoek tot taxi’s die bij nacht en ontij onder iemands raam staan te ronken. En veel, veel meer. Maar er is gelukkig ook veel moois in deze buurt – een kerk, een kunstenaar die mooie dingen maakt, een tentoonstelling – en ook daar vergeten we niet over te schrijven.
Of d’Oude Binnenstad over 25 jaar nog steeds bestaat? Zeker weten!
