Mimi heeft het even moeilijk. Wankelend in louter een japon strompelt ze door de vrieskou, hunkerend naar haar geliefde. Als toeschouwer weten we dat het alleen maar slecht met naaister Mimi kan aflopen. Uit haar keel klinken hemelse zanglijnen, door Puccini in 1896 op papier gezet voor de opera La Bohème. Deze uitvoering klinkt in het Tiroler Landes Theater, een glasnostversie van een neo-Stalinistische cultuurtempel, waar zes dagen per week opera’s en symfonieën uit het ijzeren klassieke repertoire worden opgevoerd.
Castratenjodel
Dat is nog eens andere koek dan après-skiklanken Schnappi, Guus Meeuwis of Tiroler castratenjodel. Wie Innsbruck als uitvalsbasis kiest voor zijn/haar skiweekend, kan kiezen uit een uitgebreider cultureel en culinair aanbod dan het doorsnee winterdorp te bieden heeft. Niet voor niets is Innsbruck de vijfde stad van Oostenrijk, met een grote studentengemeenschap die voorkomt dat de skibestemming te veel een toeristisch getto wordt.
Walvissen in de sneeuw
Maar eerst de meest recente aanwinst van de Tiroler hoofdstad. Het heeft wat discussies, bouwjaren en 15 miljoen euro gekost, maar dan heb je ook wat. Het skigebied Nordpark wordt direct vanuit het centrum ontsloten door een speciale 1,8 kilometer lange metrolijn. De haltes zijn ontworpen door de internationale ster-architecte Zaha Hadid. Het levert fascinerende gestaltes op, een soort walvissen in de sneeuw. Na het verlaten van dit sciencefictiondecor kan er aan de Nordflank geskied worden. Dit is urban skiïng pur sang. Met name afdaling 3 is zo steil, dat je het gevoel hebt zo de binnenstad in te kunnen glijden. Voordeel van dit gebied is dat de pistes dichtbij zijn. Je roes uitslapen en daarna toch nog een paar uur skiën is door de korte reistijd prima te doen.
Busje komt zo
Voor de andere zeven gebieden duurt de skibusreis iets langer, zo’n half uur. Publieksvriend is Axamer Lizum, het gebied waar in 1976 de olympische afdaling plaatsvond. Veel afdalingen en vooral veel snelle kabelkarren naar de bergtop. Investeren van meer reistijd loont. Neem Kühtai, dat een uur rijden van het centrum ligt. Schitterend hooggelegen pistes, waar eigenlijk altijd goede sneeuw ligt. Hier gaan de Tiroler families zelf skiën in het weekend.
Eerlijk is eerlijk, het voedsel in de cafetaria’s bij de skigebieden stelt niet veel voor. Bij de doorgekookte pasta en uitgedroogde schnitzels kiest men voor kwantiteit in plaats van kwaliteit. Voor het laatste moet je toch echt naar de stad zelf.
Eten op Michelin-niveau
Er zijn een paar oude bastions van de Tiroolse keuken, maar de beste chef werkt bij Schöneck. Tout Innsbruck komt hier. Alfred Miller kookt op Michelin-niveau. Zijn aardappelsoep mag tot de beste ter wereld gerekend worden. Juist met eenvoudige ingrediënten wil Miller toprecepten serveren, wat hem ook lukt bij de gebakken lever met cognacsaus. Ja, Innsbruck biedt cultuurjunkies genoeg afleiding als de sneeuw of blessures tegenzitten.
http://www.wirtshaus-schoeneck.com/
Ski expres
Regelen van een all-in skipas gaat via het Innsbruck Tourist Information Centre. Als je helemaal geen tijd wil verliezen, vlieg je met Transavia en regel je met een lokale ski- en snowboardverhuurder dat hij je van het vliegveld afhaalt en direct naar de pistes brengt. Hij brengt je spullen naar je hotel. Ultrahandig.
http://www.innsbruck.info/nl/beleven/innsbruck-card.html
