Het is zaterdagochtend. De vakantie is begonnen en ik drink een kop koffie in mijn favoriete tentje in Utrecht. De barista – het manusje van alles – staat er nog alleen voor. Over een half uur komt haar collega de boel versterken
In de zaak is het rustig, hoewel er na mij al snel zes anderen binnen komen druppelen zoals de koffie die uit het apparaat stroomt.
Een vrouw met een verwilderde knot komt binnen neemt plaats aan een tafeltje tegenover me. Stilzwijgend wacht ze op haar vriendin die iets later binnenkomt. De vriendin heeft een haarclip die je doet denken aan die van een Marie-Claire.
Ze maken amper volzinnen en praten standaard een octaaf hoger dan je zou verwachten.
Al snel merk ik hoe vermakelijk dit gesprek gaat worden, want vanaf het moment dat ze elkaar hebben begroet weet ik: ik zit eerste rang bij een conversatie tussen Marie-Claire en Anne-Fleur.
Ik observeer het stel alsof ik in de dierentuin zit. In hun verwilderde omgeving van havercappu’s praten ze met elkaar alsof in elke zin er verplicht een ‘rwr’-klank moet worden verwerwrkt. Ze maken amper volzinnen en praten standaard een octaaf hoger dan je zou verwachten.
‘Allemaal in Den Haawg’
“Ik had laatst een vrwijegezellefeest!”, zegt de Knot. “Oh wat leuk”, antwoordt de Haarclip.
“Ja, we gingen een soorwrt theekransje doen in Den Haag!”, zegt de Knot. “Wat leuk!”, antwoordt de haarclip.
“Enneh, we hebben oorwbellen gekocht met Praait. Enneh… we hebben dit gedaan… Enneh, we hebben dat gedaan”, vertelt de Knot.
“Wat leuk!”, antwoordt de Haarclip wederom. “Allemaal in Den Haawg?” “Ja”, zegt de Knot. “Allemaal in Den Haawg.”
Dit is het soort vermaak dat ik normaliter in het theater verwacht bij een voorstelling van Koefnoen. De typetjes die Sanne Wallis de Vries speelt komen hier waar ik bij zit tot leven.
Misschien is het wel gewoon locatietheater. Misschien was er een verborgen camera aanwezig.
“Ohw die bowl ziet erwr ook lekkerwr uit!”, zegt de Knot. “Jaaahw, heel fijn hèwww!”, reageert de Haarclip.
Dan vragen ze aan de barista van dienst of het oké is als ze buiten gaan zitten op het bankje. Ze verplaatsen zich naar de andere kant van het raam. Ik kijk ze na en bedenk wat ze nog meer te zeggen hebben.
Eersterangs vermaak. Ik kan het iedereen die in de stad is aanraden.
