Ik was benieuwd hoe de charismatische blonde ex-burgemeester en bijna ex-EU inwoner zich zou gedragen na zijn Brexit-demasqué. Omdat minister Koenders al had toegezegd bij de conferentie Bridge to the Future in de Arnhemse Eusebiuskerk over vrouwen en oorlogsgeweld aanwezig te zijn en daar een werkbezoek met Johnson tussendoor kwam, kwam de Britse minister van buitenlandse zaken gezellig met hem mee. Het inhoudelijk sterk maar zware onderwerp zou van een portie British charm worden voorzien. Ik kan niet anders zeggen dan dat ik daar naar uitkeek. En anders werd dat wel aangewakkerd door de vele zenuwachtige vooruitblikken op het hoge bezoek tijdens deze middag.
Charisma-kanon
De aankomst van de twee ministers wordt aangekondigd door een leger (mantel-)pakken; de linkerbeuk van de kerk is ineens een dependance van het Ministerie van Buitenlandse Zaken geworden. Tijdens de entree van minister Koenders en Johnson fluistert mijn buurvrouw: ‘Het lijkt de intocht van Sinterklaas wel’. Vol verwachting klopt mijn hart in elk geval want ik ben oprecht benieuwd wat deze bekende charmeur en vrouwenfluisteraar ons gaat vertellen over oorlogsgeweld tegen en door vrouwen. Als dit charisma-kanon het podium betreedt, valt me pas op dat zijn hemd half uit zijn broek hangt en hij zijn nonchalante look ook van mijn Ome Wil geleend kan hebben.
Wat gaat Boris ons vertellen over de ladies?
In de vijf minuten die Johnson heeft om een praatje te houden, zijn enkele seconden ingeruimd om de naburige burgemeester van Oosterbeek te beledigen:‘the problems of being a burgemeester in Oosterbeek don’t seem very considerable’. In een halve minuut kietelt hij zijn Hollandse publiek onder de kin met een paar grappen over fietsen en dat hij slechts de warm-up act voor minister Koenders is. Nog vier en een halve minuut. Wat gaat Boris ons vertellen over de ladies?
Boris’ pleidooi voor Europa?
Maar eerst begint hij aan een pleidooi voor Europa. Juist, dat Europa waar hij zo graag uit wil. ‘Ik ben nog steeds Europeaan,’ zegt Johnson. Europa is belangrijk voor hem en zal dat blijven. Ik raak vervolgens verstrikt in zijn vergelijking met een steunbeer van een kerk die de Britten zouden zijn voor Europa – iets met het Engelse woord butterace dat we niet moeten vergissen met het woord bucket zoals gebeurde in eerdere speeches waar hij dit voorbeeld klaarblijkelijk al gebruikte. Ook een grap van Boris Johnson komt soms niet over. Minuten verder is zijn boodschap die hij zo ontzettend graag wil overbrengen duidelijk: Europa blijft heus belangrijk voor de Britten. Uhuh. Hij geeft nog een paar complimenten over de Engelse vlaggen die zo vrolijk voor hem wapperden en glibbert zich door een algemeen dankwoord heen.
Nul komma nul seconden over voor het onderwerp waarvoor ik naar de Arnhemse kerk gekomen was
Daarmee blijven om precies te zijn nul komma nul seconden over voor het onderwerp waarvoor ik naar de Arnhemse kerk gekomen was. Op het woord vrouw of iets wat maar enigszins klinkt als oorlogsgeweld zit ik nog steeds te wachten. De lach bleef hangen in een kerk die net moedige verhalen van een 102-jarige verzetsstrijder had gehoord, een kerk die nog naduizelde van ervaringen van een Arts Zonder Grenzen over compleet uitgemoorde dorpjes en een kerk die foto’s had bekeken van vrouwen die dubbel lijden; vaak belanden ze op de vlucht voor oorlog in een spiraal van seksueel geweld.
Charmant in een abseil tuigje
Johnson is natuurlijk de bekendste no-nonsense burgemeester geweest en de enige die het presteert om charmant te blijven terwijl hij in abseil tuigje hangt. Hij schrijft een biografie over Shakespeare naast zijn baan als minister. Een baan waarin hij zijn Brexit-woord bij de daad gaat voegen.
Maar zonder een greintje inzicht in waar hij terecht gekomen was, vuurde deze Grote Blonde Reus zijn welbekende grappen en louter mannelijk perspectief op ons af met een gemak dat verraadt dat hij deze speech al honderden keren gehouden heeft. En nog gaat houden.
Wat had ik verwacht? Op zijn minst een verhaal over vrouwen en oorlogsgeweld en als politiek dan echt onvermijdelijk bleek een sterk staaltje redenaarstalent waarmee ik hem zijn Brexit-standpunt zou vergeven. Niet dit slappe zogenaamd Europese verhaaltje gespreid op een bedje van complimenten en humor. Ik heb altijd gedacht dat ik graag eens een biertje met Boris Johnson zou willen drinken maar afgelopen weekend kwam ik er achter dat ik Boris Johnson gewoon een eikel blijk te vinden.
Benieuwd naar de inhoud van Bridge to the Future? Daarover schreef ik dit verslag.
