Het liefste zie ik nog steeds dat de maatschappij non-binair wordt, maar als operaties, hormonen en een andere letter (m/v/x) in het paspoort ervoor kunnen zorgen dat iemand een gelukkiger bestaan krijgt: wie ben ik dan nog?
Actie, reactie
Het dwingende van emancipaties lokt de protesten uit. Momenteel is er de kritische poster-actie, waarop de silhouetten staan van een man en een vrouw. Alleen staan ‘vrouw’ en ‘man’ omgekeerd onder de figuren geschreven. Verder zegt de tekst: ‘De nieuwe transgenderwet raakt iedereen!’ Deze actie, die zich keert tegen een versoepeling van de al bestaande transgenderwet, wordt door een aantal opiniemakers, artsen en feministen in een manifest ondersteund. Je kunt deze vorm van protest zien als een bijdrage aan een maatschappelijke en politieke discussie. Maar ook als een ‘angstzaaiende’ actie, want transgenderorganisaties legden klachten neer bij de Reclame Code Commissie. In de gemeenten Gouda en Tilburg waar de posters ook te vinden waren, hebben PvdA en D66 hevig geprotesteerd. Zij noemen de posters ’transfoob’ of ‘discriminerend’.
Misselijk in het bushokje
Ik vind het verbieden van de protesten dikke onzin. Er is wel meer in het straatbeeld en de abri’s te zien wat mensen onwelgevallig kan zijn. Ik erger mij als vega aan de BigMacs in de bushokjes. En als republikein hoef ik geen reclames voor Koningsdag te zien. Maar hee: dan kijk ik de andere kant wel uit. Dat reclames voor rookwaar en alcohol niet meer mogen, vindt iedereen tegenwoordig een soort van ‘normaal’. Waar ligt de grens? Bio-industrie is minstens zo schadelijk. Dat iemand met een penis liever als vrouw door het leven gaat of vice versa: daar gaan de aarde en het milieu niet van naar de ratsmodee.
Weet je nog van weigerambtenaren?
De posters met protest tegen deze wet, vallen voor mij in het het vakje religieus versus anti-religieus. Toen er 25 jaar geleden gestreden werd voor een wet voor het homohuwelijk (vanaf 2001 in werking) waren er ‘weigerambtenaren’ en kabaal uit behoudende kringen. Angst (voor verandering, zowel als voor kritiek) is meestal een slechte raadgever. Dus zowel posters pro als contra moeten kunnen in tijden van discussies. Zodra er eenmaal een wet is, zal dit verstommen.
Souplesse aan beide zijden
De taaldiscussie vind ik erg lastig. Ik heb (gewoon in spontaniteit) ook weleens iemand voor vrouw aangezien en aangenomen terwijl ‘die’ een transman was of werd. Nou ja, je ziet het: dat blijft lastig. De bewuste persoon werd kwaad op me en verweet mij dat ik expres aan het ‘misgenderen’ (ja, zo heet dat) was. Dan ben ik ook klaar: het moet geen politbureau worden. De souplesse moet van alle kanten komen! En wat mij betreft blijft het baarmoeder en geen baarorgaan. Een man zonder teelballen noemen we nog steeds een man (ik hoef niet alles te weten) en een post-menopauze-mens noemen we nog steeds vrouw.
Revolutie bis bis
Kijkend naar de geschiedenis: bij alle revoluties slaat de slinger eerst de andere kant uit. Neem de burgerrechtenbeweging (alle witte mensen zijn moordenaars) en het feminisme (mannen zijn de schuld van alle problemen). Het zijn (schok-)golven in de tijd. Daarom vind ik kritische kanttekeningen bij deze transgenderwet OK, maar een democratie houdt in dat de volksvertegenwoordiging daarover gaat. Ik heb als republikein te accepteren dat als 70% van de Nederlanders het koningshuis wil houden, dat dit ook het geval is. Ik ben namelijk ook een democraat. Transgenders zullen een zelfde weg gaan als homo’s. Er is protest (en in sommige gevallen wordt er een punt gemaakt), maar het is vooral een kwestie van wennen en een goede wet.
TERF, wat nou TERF?
Vrouwen die de verworvenheden van het feminisme verdedigen en kritisch zijn op de transgenderwet, worden weggezet als TERF (Trans Exclusionary Radical Feminist). Zij worden geboycot, ontslagen van de universiteit waar ze werken en hen wordt zelfs de toegang tot een bankrekening geweigerd. Dat gaat eveneens te ver, met als beroemdste dieptepunt de Harry Potter-schepper J.K. Rowling, die inmiddels persoonlijke beveiliging nodig heeft als gevolg van haar kritische uitspraken. Want eigenlijk denk ik dat er geen enkele feminist is die anti-transmensen is. Er zijn er dus die de eventueel kwalijke gevolgen zien van het (te) makkelijk maken van een genderverandering in het paspoort.
Kritisch, niet anti
Voorts zijn ze kritisch als het gaat om de snelheid waarmee transpersonen in transitie kunnen. Daarbij gaat het namelijk om veel, heel veel en levenslang hormonen slikken en/of operaties die onomkeerbaar en zeer ingrijpend zijn. Daarom zeg ik ook dat ik liever de maatschappij in non-binair zou zien veranderen, dan dat mensen hun lichaam aanpassen om in het vakje m/v te passen. Iemand niet in een vakje kunnen plaatsen is het ongemak van de omgeving en dat moet veranderen. Kritisch zijn mag dus nooit verward worden met ‘anti’. Dat werkt polariserend in plaats van verbindend. Dat raakt aan religieus zijn: “Wie niet voor mij is, is tegen mij.” Daar moeten we juist vanaf!
David Bowie met tieten
Wat mij over de streep hielp om voor de nieuwe transgenderwet te zijn, is het feit dat het waarschijnlijk zo is dat het juist helpt om mensen zichzelf te laten zijn. Nu moeten er zware ingrepen gedaan worden of in elk geval verklaringen aanwezig zijn van een arts of psycholoog dat de betreffende persoon wisselt binnen de vakjes v, m of x. Straks bepaalt iemand dat zelf. En wat betreft die verkrachtingsangst? Of dat nu geschiedt door een transvrouw met penis of door een cis-man met penis: het is allebei gruwelijk en dient zwaar gestraft te worden. Ik hoop kortom op een wet die het voor iedereen leefbaarder maakt. Met de nadruk op iedereen en op menselijk. Want als het u niet bevalt dat ik als vrouw in een 3-delig broekpak met krijtstreep loop in plaats van in een jurk, dan kijkt u maar lekker de andere kant op. Iemand noemde me ooit ‘Een David Bowie met tieten’. Dat was bedoeld als een belediging, maar neem ik persoonlijk als een compliment.
