Jan-Simon’s liefde voor de motorsport kwam niet uit het niets. Zijn ouders namen hem al van jongs af aan mee. Hun zoon boekte goede resultaten in de grasbaansport, beschikte over rijtalent en klom in de ranglijsten.
“Vanaf 2007 reed ik als inter in het Duitse kampioenschap. In de hoogste klasse kon ik aardig meekomen, met regelmatig plaatsingen in de top tien. Later ging ik me meer richten op supermoto. Een zwaar ongeluk maakte daar in 2016 een eind aan.”
De juiste wielen ‘een dingetje’
“Er bestaat een duidelijke wisselwerking tussen motorcross en supermoto. Zoveel fabrikanten met standaardmachines voor supermoto zijn er niet. Daarom rijdt men vaak met omgebouwde motorcrossers. Ik was er al snel achter gekomen dat het vinden van de juiste wielen wel ‘een dingetje’ was. Ik ben daarom zelf wielen gaan opbouwen, voor mezelf, voor sportvrienden. Eerst in een hoekje bij mijn vader in het bedrijf. Hij maakt muziekinstrumenten, zoals slagwerk, marimba’s, xylofoons. Heel iets anders, ja.
Eerst werkte ik nog als werkplaatschef bij een autobedrijf, maar zo omstreeks 2014, toen mijn eigen zaak steeds beter ging lopen, nam ik ontslag. Daar heb ik niet lang over hoeven nadenken. Ik redde het niet meer om al het aangeboden werk in de avonduren en in het weekend af te maken. Samen met mijn vader heb ik deze nieuwe bedrijfsloods neergezet.
Ja, natuurlijk mis ik het actief beoefenen van de sport, maar rijden op een hoog niveau gaat niet samen met ondernemerschap.”
Intussen had Jan-Simon machines aangeschaft, waarmee hij zelf wielen en spaken kon bewerken. Een draadwals om spaken te walsen, een buigblok om spaakhoeken te zetten, een hydraulische pers om spaken op lengte te knippen. De doorbraak naar het volledig zelf produceren van wielen kwam na een telefoontje uit het Groningse Uithuizen. Simon Poelma, die daar jarenlang wielen bouwde en repareerde, bood hem de gelegenheid alle bedrijfsmiddelen over te nemen.
“Simon was ziek geworden en moest stoppen. Ik kreeg daarmee de beschikking over de voorraad, de machines en vooral heel veel gegevens over het maken van wielen. Daarom kan ik nu uit een platte strip aluminium of staal een velg rollen en die met een forceermatrijs in de juiste vorm persen. Daarna maak ik met een zogenaamde doppenpons de spaakgaten op maat. Als de velgen klaar zijn kan ik ze poedercoaten, polijsten of slijpen.”
Maatwerk met emotie
Het Groningse wielenbedrijf beschikte over een bestand met vele ‘klassieke’ klanten. De toeloop uit die wereld is nog niet zo groot, maar Jan-Simon hoopt dat dit wél gaat komen.
“We hebben genoeg werk met de motorcross en de supermoto, maar het is vaak standaardwerk. Dat mist emotie; ik vind het een beetje saai. Als je iets maakt voor een classic racer, een flattracker of een custombike zit er een verhaal achter en een technische uitdaging. Dat geeft veel meer voldoening. Dáár zou ik als bedrijf echt willen groeien.”
JSR is intussen al wereldwijd bekend. “Wekelijks verzend ik gerestaureerde of nieuwe wielen, vooral naar klanten uit de flattrackwereld. Pakketten gaan naar Portugal, Duitsland, België, Frankrijk, het Verenigd Koninkrijk en naar Amerika.”
Meer informatie: https://jsrservice.nl
Flattracken
Het flattracken, dat is een nieuwe interesse van Jan-Simon. “Steeds meer mensen komen uit die hoek met hun wielen naar mij toe. Ik ben er zó enthousiast over, dat ik er nu een voor mezelf aan het bouwen ben. Je komt in dat wereldje heel bijzondere figuren tegen. De sport stamt uit de Verenigde Staten. Daar rijdt men al van voor de oorlog met flattrackers. Op één of andere manier waait het nu over naar Europa. Een paar maal per jaar wordt er gereden op Speedway Lelystad. Dat doen ze met motoren zonder voorrem. Er is weinig grip en je stuurt en remt door te driften.
Ik kan een paar subgroepen noemen, zoals de pro-racerscene, die rijdt met omgebouwde crossers, de ‘framers’, die oldskool en klassiekers inzetten, of de customs, met Harley-Davidsons en Yamaha XT’s. De evenementen zijn laagdrempelig. Ondanks de titel ‘Hells Race’ is de sfeer altijd goed en collegiaal; iedereen komt er voor de fun.”
